คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
พลางกูร

กฎกระทรวงว่าด้วยวิธีจัดการและตั้งอัตราเป็นเงินอากรค่าน้ำตามความใน พรบ อากรค่าน้ำ ร.ศ. 120 ลงวันที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2456 ข้อ 14 23 เครื่องมือจับสัตว์น้ำประจำที่ต่อท้ายกฎ ฯ ว่าด้วยวิธีจัการและตั้งอัตราเก็บเงินอากรค่าน้ำตามความใน พรบ อากรค่าน้ำ ร.ศ. 120 ลงวันที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2456 นั้น เป็นเรื่องกำหนดจำนวนอากรต่างหาก หาได้จำกัดว่าเครื่องมือจับสัตว์ประจำปีที่จำนวน กำหนดแต่เพียงเท่านั้นไม่ อ้างฎีกาที่ 282/2466

ไล่กระบือเข้าไปเหยียบย่ำต้นข้าวซึ่ง โจทก์ได้ปักดำไว้ในที่พิพาทนั้นย่อมมีผิดฐานทำให้เสียทรัพย์โดยไม่ต้องพิจารณาว่าที่พิพาทเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ใด จำเลยเข้าไปในที่วิวาทโดยเชื่อว่าเป็นกรรมสิทธิ์ของตนโดยสุจริตนั้น ไม่เป็นผิดฐานบุกรุก

กรณีที่ จำเลยต้องโทษถึงจำคุกตลอดชีวิตแล้วนั้นเพิ่มโทษกักกันไม่ได้ จำเลยต้องคำ พิพากษาให้ ลงโทษจำคุกตลอดชีวิตนั้น ตามคำพิพากษาต้องแปลว่าจำเลยจะพ้นโทษออกมาไม่ได้ ที่โจทก์ขอให้ส่งตัวจำเลยไปกัดกกันจึงเป็นการฝ่าฝืนต่อคำพิพากษา

เมื่อ มีฎีกาในปัญหาข้อ กฎหมาย ศาลล่างวินิจฉัยข้อเท็จจริงต้องกันมาอย่างไรศาลฎีกาต้องฟังข้อเท็จจริงตามนั้น

เข้าไปในห้องแล้วพูดขู่จะเอาทรัพย์และว่าถ้าไม่ให้จะทำร้ายแต่เจ้าทรัพย์ไม่ยอมให้ จึงไม่ได้ทรัพย์ไปนั้น เป็นผิดฐานพยายามชิงทรัพย์

ศาลชั้นต้นลงโทษตามมาตรา 225-227 จำคุก 2 ปี ศาลอุทธรณ์แก้บทให้ลงโทษตามมาตรา 224-227 เป็นแก้ไขเล็กน้อย
การที่ศาลจะอนุญาตให้แก้เดือนในฟ้องหรือไม่อยู่ในดุลยพินิจของศาลอันเป็นข้อเท็จจริง เอกใบคูปองยางไปใช้โดยรู้ว่าปลอมเป็นผิดตามมาตรา 224-227

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษจำเลยหลายกะทงยืนต้องกันมานั้น จำเลยฎีกาข้อเท็จจริงได้ฉะเพาะกะทงที่ศาลลงโทษเกิน 5 ปี เท่านั้น จะฎีกาข้อเท็จจริงในกะทงที่ศาลลงโทษไม่เกิน 5 ปีด้วยไม่ได้

ฟ้องว่าจำเลยบุกรุก แต่โจทก์กลับรับว่าจำเลยครอบครองที่นั้นโดยอาศัยอำนาจสัญญาซื้อขาย เป็นฟ้องที่ไม่มีมูลคดีที่จะว่ากล่าวเอากับจำเลย เพราะไม่มีประเด็นที่จะต้องวินิจฉัย

การพยายามฆ่ากระบือก็มีผิดฐานพยายามฆ่ากระบือโดยไม่ได้รับอนุญาต

โจทก์ฟ้องเรียกที่นามือเปล่าจากจำเลย โดยอ้างว่ามอบให้จำเลยทำต่างดอกเบี้ยเงินกู้ จำเลยต่อสู้ว่าโจทก์ขานให้และจำเลยได้ครอบครองที่นานั้นมา เมื่อโจทก์จำเลยไม่สืบพะยาน ศาลก็ตัดสินให้จำเลยชนะคดี