คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
พลางกูร

โจทก์ยึดทรัพย์จำเลย ผู้ร้องร้องขัดทรัพย์ว่าเป็นทรัพย์ของตนและโจทก์ยืนยันว่าการโอนนั้นทำโดยสมยอมดังนี้ ศาลมีอำนาจจะชี้ขาดว่าได้โอนกันโดยสมยอมหรือไม่ โดยโจทก์มิต้องไปฟ้องขอให้เพิกถอนการโอนนั้นเสียก่อน
อ้างฎีกาที่ 181/2481

ทำสัญญาจะซื้อขายที่ดินกันโดยกำหนดจะโอนทะเบียนภายในเดือนมีนาคมครั้นถึงกำหนดแทนที่ผู้ซื้อจะขอให้ผู้ขายโอนทะเบียนที่ดินให้ตนตามสัญญากลับไปขอให้ผู้ขายจัดการแบ่งแยกที่ดินจนพ้นตามสัญญาก็ไม่ไปจัดการโอนทะเบียนดังนี้ ไม่เรียกว่าผู้ขายประพฤติผิดสัญญา ผู้ขายมีสิทธิเลิกสัญญาได้
ทำสัญญาจะซื้อขายที่ดินแก่กันโดยกำหนดจะโอนทะเบียนภายในเดือนมีนาคม ในระหว่างนั้นผู้ซื้อขอให้ผู้ขายแบ่งแยกที่ดินเพื่อขายให้แก่คนภายนอก ผู้ขายก็จัดทำให้ดังนี้ ไม่เรียกว่าผู้ขายยอมสละสิทธิในประโยชน์แห่งเงื่อนเวลาในสัญญาจะซื้อขายนั้น

+อัตราฉะบับที่ 2 หมู่ 7 หลักเกณฑ์การประเมินภาษีการค้าประเภทโรงสีนั้นกฎหมายมุ่งประสงค์ให้คำนวณ+กำลังเครื่องจักร์ที่ทำการข้างออกมาได้เป็นจำนวนเกวียนอย่างสูงสุดใน 24 ชั่วโมงตามที่เป็นจริง
พะยานผู้ชำนาญการพิเศษข้อเท็จจริงที่ว่าโรงสีรายพิพาทมีกำลังทำการสีข้าวออกเป็นจำนวนเกวียนภายใน 24 ชั่วโมงได้เป็นจำนวนเท่าไรนั้นพะยานสามัญผู้รู้เห็นก็ใช้ได้ ไม่จำต้องฟังผู้ชำนาญการพิเศษเสมอไป

เปลี่ยนแปลงภาชนะบรรจุสุราโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานอันเป็นการฝ่าฝืนต่อข้อบังคับซึ่งตระลาการผู้พิจารณาหนังสือใบอนุญาตได้ตั้งขึ้นไว้นั้นไม่เป็นความผิดตามมาตรา 30

พฤตติการณ์ที่ถือว่าข้อเท็จจริงที่บรรยายมาในฟ้องไม่เข้าลักษณความผิดฐานยักยอกทรัพย์ตามกฎหมายเมื่อคำบรรยายฟ้องของโจทก์ไม่เป็นความผิดฐานยักยอกแล้ว แม้ในฟ้องโจทก์กล่าวว่าจำเลยยักยอกทรัพย์และขอให้ลงโทษฐานยักยอกมาก็ตาม ศาลก็ไม่ประทับรับฟ้องศาลชั้นต้นไม่รับประทับฟ้องศาลอุทธรณ์กลับให้ศาลชั้นต้นรับประทับฟ้องและพิจารณาต่อไปดังนี้จำเลยฎีกาได้ไม่ต้องห้ามตามประมวลวิธีพิจารณาอาญามาตรา 170

จำเลยฎีกาคัดค้านคำพิพากษาศาลชั้นต้น มิได้คัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์นั้นศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย
ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลย 10 ปี ศาลอุทธรณ์ได้ให้จำคุกจำเลย 5 ปี ดังนี้เป็นแก้น้อย ฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้

เข้าไปถึงประตูห้องนอนบนเรือนเขาแล้วเอาไฟ+ฉายดูประตูนั้นด้วยเจตนาจะลักทรัพย์ตำรวจเข้าจับกุมจำเลย ๆ ต่อสู้ทำร้ายตำรวจบาดเจ็บดังนี้ ต้องมีผิดฐานพยายาม+ทรัพย์
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ลงโทษจำคุกจำเลย 4 ปี 5 เดือน + วัน เมื่อพ้นโทษแล้วให้ส่งตัวไปกักกันมีกำหนด + ปีดังนี้ จำเลยฎีกา+ข้อเท็จจริงฉะเพาะ+กักกันได้

ว่าเขาซึ่งหน้าว่า "กูจะไปฟ้องหีแม่มัน" ต้องมีความผิดฐานหมิ่นประมาทซึ่งหน้า

ในคดีที่เจ้าทุกข์เป็นโจทก์ร่วมกับอัยยการ ศาลชั้นต้นไม่ได้อ่านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ให้เจ้าทุกข์ผู้เป็นโจทก์ฟัง เมื่ออัยยการฎีกาขึ้นมา ศาลฎีกาก็ตัดสินคดีระหว่างอัยยการกับจำเลยไปโดยไม่กล่าวถึงข้อบกพร่อง

+เจ้าพนักงานเรียกเงินอากรค่านาจ้างจากผู้ทำนามิได้ ก็ให้เรียกร้องเอาจากเจ้าของนา
สำเนาเอกสารซึ่งโจทก์ได้ส่งศาลโดยแนบมาพร้อมกับฟ้องแล้วนั้น ครั้นถึงเวลาโจทก์ส่งต้นฉะบับเอกสารต่อศาลในชั้นพิจารณาไม่ต้องส่งสำเนาให้จำเลยทราบอีกตาม ม.90
โจทก์ฟ้องเรียกเงินค่าอากรค่านาที่ค้างจากจำเลยโจทก์ได้แนบบัญชีเงินค่านาที่ค้างมาท้ายฟ้องแจ้งตำบลอำเภอแห่งที่นาจำนวนเนื้อที่นา จำนวนปีและจำนวนเงินที่ค้างมาด้วยดังนี้ ไม่เรียกว่าโจทก์ฟ้องเคลือบคลุม