คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
พลางกูร

อายุความฎีกานั้นเริ่มนับแต่วันอ่านให้จำเลยฟังศาลอ่านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ให้จำเลยฟังเมื่อวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2480 (28 วัน) โจทก์ยื่นฎีกาเมื่อวันที่ 23 มีนาคม พ.ศ.2480 ดังนี้ ฎีกาขาดอายุความ

จับไม้สักซึ่งเลื่อยเป็นไม้เหลี่ยมได้ที่จำเลยโดยไม่มีดวงตราประทับที่ไม้นั้น หน้าที่นำสืบหาตกอยู่แก่จำเลยที่จะต้องแสดงบริสุทธิว่าไม้ของกลางนั้นได้เสียภาษีค่าตอและมีดวงตราของเจ้าพนักงานแล้วไม่

หน้าที่นำสืบจับไม้สักซึ่งเลื่อยเป็นไม้เหลี่ยมได้ที่จำเลยโดยไม่มีดวงตราประทับที่ไม้นั้นหน้าที่นำสืบหาตกอยู่แก่จำเลยที่จะต้องแสดงบริสุทธิว่าไม้ของกลางนั้นได้เสียภาษีค่าตอและมีดวงตราของเจ้าพนักงานแล้วไม่

จำเลยกับผู้ตายมีสาเหตุกันอยู่ในวันเกิดเหตุ เผอิญมาพบกันเข้า ต่างมีมิดเป็นอาวุธเข้าทำร้ายกันตัวต่อตัวผู้ตายถึงแก่ความตายดังนี้จำเลยมีผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ปรับจำเลยและริบแร่ของกลางจำเลยได้ชำระค่าปรับแล้วในระหว่างอุทธรณ์จำเลยตายดังนี้ ผู้จัดการมฤดกของจำเลยหมดความชอบธรรมที่จะร้องขอเงินค่าปรับและแร่ของกลางคืน
(หมายเหตุ เรื่องนี้มารดาจำเลยเคยร้องขอรับมฤดกความครั้งหนึ่งแล้วตามฎีกาที่ 1685/2479)

มีผู้ทะเลาะวิวาทกันจนถึงตาย โดยจำเลยซึ่เงป็นผู้ใหญ่บ้านอยู่ในที่นั้นด้วยแต่ยืนดูเฉยเสียไม่ห้ามปรามหรือจับกุมร้องเรียน จำเลยยังไม่มีผิดตามกฎหมายอาญาม.142, 154

พฤตติการณ์ที่ไม่ถือว่าเป็นหนังสือรับรองจะใช้หนี้แทนลูกหนี้

ที่ดินไม่มีหนังสือสำคัญสำหรับ+ที่ การซื้อขายทำเป็นสัญญา+กรมธรรม์ก็ใช้ได้ตามกฎหมาย+ตัวการ ตัวแทน ++ที่ดินรายพิพาทเป็นของมารดาๆ ยอมให้บุตร์ทำการออกหน้าแสดงว่าเป็นเจ้าของที่ดินรายพิพาทแล้วเอาไปขายฝากไว้ต่อบุคคลภายนอกดังนี้ ผู้ซื้อได้ที่เป็นสิทธิตามประมวลแพ่งฯ ม.806
ประเด็นหาได้เกิดมีขึ้นฉะเพาะเนื่องมาแต่คำฟ้องอย่างเดียวไม่ แม้แต่ลำพังตัวคำให้การเองก็อาจทำให้เกิดประเด็นขึ้นได้
โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ซึ่งอ้างว่า ได้ซื้อมาจากบุตร์จำเลย จำเลยให้การว่าที่นาเป็นของตนได้ให้บุตร์เช่าทำ บุตร์จะเอาไปขายให้โจทก์เท่าาใดเมื่อใดไม่ทราบดังนี้ทำให้เกิดประเด็นขึ้นข้อหนี่งว่าบุตร์ให้เอาที่ราย+พิพาทนี้ไปขายฝากไว้+โจทก์ โดยจำเลยรู้เห็นยินยอมด้วยหรือไม่

ชายหญิงทำพิธีแต่งงานกันแล้ว แต่หญิงไม่ยอมไปจดทะเบียนสมรสดังนี้ ไม่ถือว่าชายหญิงนั้นได้ทำการสมรสถูกต้องตามกฎหมายแล้วและในกรณีเช่นนี้ชายเรียกทองหมั้นและสินสอดคืนได้ การที่ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดไม่ยินยอมจดทะเบียนสมรสไม่เป็นเหตุให้อีกฝ่ายหนึ่งร้องขอให้ศาลบังคับให้ไปจดทะเบียนสมรสได้ แม้ว่าจะได้ทำพิธีแต่งงานกันแล้วกันแล้วก็ตาม

ลักลอบเข้าไปในเคหะสถานเขาในเวลาค่ำคืน ถึงแม้จะปรากฎว่าเข้าไปเพื่อหาชู้สาว แต่ไม่ปรากฎว่าได้เข้าไปโดยการแนะนัดของผู้ที่อยู่ในเคหะสถานนั้นแล้วต้องมีความผิดฐานบุกรุก
อ้างฎีกาที่ 636/2460