คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
พลางกูร

ในคดีที่หนักงานอัยยการเป็นโจทก์ฟ้องจำเลยว่ากระทำผิดหลายอย่างทั้งความผิดต่อส่วนตัวและความผิดอาญาแผ่นดิน เมื่อไม่ปรากฎ++ฟ้องโดยชัดเจนว่าความผิดต่อส่วนตัวนั้นผู้เสียหายได้ร้องทุกข์ขอให้นำคดีขึ้นว่ากล่าวแล้ว แม้จะกล่าวในฟ้องว่าได้มีการสอบสวนแล้วก็ตามศาลจะรับพิจารณาความผิดต่อส่วนตัวนั้นมิได้

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายมีบาดเจ็บสาหัสและอ้างใบชันสูตร์บาดแผล เมื่อโจทก์ไม่มีพะยานมาสืบประกอบให้ชัดว่าบาดแผลนั้นเข้าเกณฑ์สาหัสในข้อ 1 ข้อใดตาม ม. 256 แม้จำเลยจะให้การรับสารภาพก็ตามจะลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายสาหัสมิได้อุทธรณ์ฎีกา ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม. 256 วางโทษ 2 ปี ลดกึ่งหนึ่งแล้วรอการลงอาญา ศาลอุทธรณ์แก้ลงโทษจำเลยตาม ม. 254 วางโทษ 1 ปี 6 เดือน ลดกึ่งหนึ่ง คงรอการลงอาญานี้ โจทก์ฎีกาได้แต่ข้อกฎหมาย บาดแผลสาหัสหรือไม่เป็นปัญหาข้อกฎหมาย

โจทก์อุทธรณ์ขอให้ศาลอุทธรณ์แก้โทษจำเลยให้ถูกต้องตามกฎหมาย แต่มิได้ขอในเรื่องค่าสินบนนำจับด้วยแม้ศาลอุทธรณ์จะได้แก้โทษจำเลยตามที่โจทก์ขอมาก็ดีโจทก์จะขอให้ศาลฎีกาเปลี่ยแปลงค่าสินบนนำจับไม่ได้ค่าสินบนนำจับไม่ใช่โทษ

จำเลยไปพูดขู่เขาว่าถ้าไม่อยากถูกตีหัวและถูกลักทรัพย์แล้วให้ ๆ เงินแก่จำเลยไป 4 บาท ดังนี้ จำเลยมีผิดฐานชิงทรัพย์

+++สำนวนในคดีที่ศาลอุทธรณ์ฟังว่าสถานที่เกิดเหตุที่พิจารณาได้ความต่างกับฟ้อง จึงยกฟ้องโดยไม่วินิจฉัยข้อเท็จจริงอื่นต่อไปศาลฎีกาเห็นว่าสถานที่เกิดเหตุตรงกับฟ้องแล้วดังนี้ย้อนสำนวนไปให้ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยข้อเท็จจริงต่อไปใหม่ได้

กล่าวว่าเจ้าพนักงานตำรวจ++สอบสวนโดยไม่ยุตติธรรม แกล้งบอกให้จดคำให้การไม่ตรงต่อความจริง++เป็นผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ มีผิดตาม ม. 116

++++
++++ที่ต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริง เมื่อผู้พิพากษาซึ่งนั่ง+++ในศาลชั้นต้นรับอนุญาตให้ฎีกาในข้อเท็จจริงได้ดังนี้ ศาลฎีกา++พิจารณาต่อไปได้+++โจทก์ฟ้องอ้างว่าจำเลยมี+++ฝิ่นซึ่งมีมอร์ฟินผสมอยุ่ด้วย ในชั้นพิจารณาโจทก์อ้างผู้เชี่ยวชาญซึ่งได้ตรวจแยกธาตุยารายนี้เบิกความว่ามีมอร์ฟินจริง แต่โจทก์มิได้นำยาที่ได้แยกธาตุแล้วมาเป็นพะยานที่ศาลและ++++ให้จำเลยตรวจดูด้วย++++ยาที่มีได้ตรวจแยก++++เป็นพะยานเท่านั้น++ลงโทษจำเลยมิได้++ที่โจทก์จะให้ผู้ชำนาญตรวจแยกธาตุของกลางจำเลยควรมีโอกาศส่งผู้ชำนาญฝ่ายตนไปตรวจการ++ด้วย

วิวาทกันในที่สาธารณสถานไม่ถึงบาดเจ็บเป็นผิด ตามมาตรา 335(6) ไม่ใช่ ม. 338(3)
ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม. 201, 213
++++ที่โจทก์ฎีกาแต่ส่งสำเนาฎีกาให้แก่จำเลย++หนึ่งมิได้ เมื่อการวินิจฉัยข้อฎีกาของโจทก์+++ในลักษณคดีก็+++โจทก์ให้เป็นผลถึงจำเลยที่ส่งสำเนาฎีกาให้+++นั้นด้วยอย่างไรเป็นเหตุในลักษณคดี

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานแจ้งความเท็จ+++พิจารณาได้ความแต่เพียงว่าจำเลยให้การในชั้นสอบสวนอย่างหนึ่ง ในชั้นศาลอีกอย่างหนึ่ง เมื่อโจทก์พิศูจน์ไม่ได้ว่าคำให้การของจำเลยในชั้นสอบสวนเป็นเท็จ ลงโทษจำเลยมิได้

เจ้าพนักงานด่านภาษีไม่มีอำนาจเรียกให้ผู้ที่ล่องไม้ผ่านด่านแวะเพื่อตรวจเมื่อไม้เหล่านั้นได้เสียค่าภาษีถูกต้องแล้ว