คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
พลางกูร

ลูกหนี้เอาอาวุธปืนแลใบอนุญาตอาวุธปืนมอบให้เจ้าหนี้ไว้เป็นประกันเงินกู้นั้น ไม่เรียกว่าเป็นการโอนตาม ม.41 ป.พ.พ.ม. 747

ข้อวินิจฉัยที่ว่าโจทก์เอาเปรียบจำเลยในเชิงคดีจึงไม่ยอมให้แก้ฟ้องนั้นเป็นข้อวินิจฉัยในปัญหาข้อเท็จจริง

ขายรถยนตร์ให้โดยมีเงื่อนไขว่าผู้ซื้อจะได้กรรมสิทธิต่อเมื่อชำระราคาครบแล้วต่อมาผู้ขายกลับยอมให้ผู้ซื้อไปโอนใส่ชื่อเป็นเจ้าของก่อนชำระราคาดังนี้ ภายหลังผู้ซื้อไปขายรถให้แก่โจทก์ ๆ รับซื้อไว้โดยสุจริต ดังนี้โจทก์ยอมได้รถเป็นกรรมสิทธิ ผู้ขายเดิมจะอ้างข้อตกลงในสัญญาซื้อขายยันต่อโจทก์ซึ่งบุคคลภายนอก หาได้ไม่ กรณีเช่นนี้ถือว่าเป็นการแสดงเจตนาลวงด้วยสมรู้

โจทก์จ้างจำเบยมรทำงานในร้านเครื่องพิมพ์คิดของโจทก์ในกรุงเทพฯ โดยมีข้อสัญญาว่าเมื่อออกจากร้านโจทก์ไปแล้วห้ามามิให้จำเลยทำการเป็นช่างแก้ซ่อมเครื่องพิพ์ดีดในร้านอื่นในเขตต์กรุงเทพ ฯ เช่นนี้ ไม่เป็นการเกินสมควร ไม่ขัดต่อความสงบเรียบร้อยแลศีลธรรมอันดีของประชาชน นิติกรรมสัญญาใดที่แยกออกได้เป็นส่วน ๆ หากส่วนใด+เป็นโมฆะ ก็หาทำให้ส่วนที่สมบูรณ์ตกเป็นโมฆดะด้วยไม่ตามสัญญาห้ามมิให้ลูกจ้างประการอย่าง 1 นับแต่ออกจากนายจ้าง ศาลจะห้ามนับตั้งแต่วันที่คดีถึงที่สุดไม่ได้ต้องห้ามนับแต่วันลูกจ้างออกจากนายจ้างประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม. 240(3)-243(3) ม.238-247-248 ประเด็นที่ศาลฎีกาย้อนสำนวนไปศาลอุทธรณ์วิจิจฉัยเสียใหม่แลศาลอุทธรณ์พิพากษากลัลศาลขั้นต้นนั้น จำเลยฎีการในข้อเท็จจริงที่เกี่ยวกับปกระเด็นนั้นได้

พฤตติการณ์ที่ถือว่ามารดาปกครองทรัพย์มฤตกซึ่งตนมีส่วนอยู่ด้วยไว้แทนบุตรทั้งหมด

ไม้ที่ผู้ตัดฟันได้รับอนุญาตโดยชอบด้วยกฎหมายแล้วผู้ใดชักลากออกจากป่าไม่มีความผิด
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยชักลากไม้ออกจากค่าโดยไม่ได้รับอนุญาต จำเลยให้การรับและว่าไม่ได้ตัดฟัน แต่ซื้อมาจากผู้มีชื่อดังนี้ ต้องถือว่าการตัดฟันไม้นั้นได้รับอนุญาตตามกฎหมาย

ใครเป็นเจ้าพนักงานเจ้าหน้าที่ท้องที่ใดมีอำนาจรับจดทะเบียนต้นขั้วจดรายงานการจำนองเรือของอำเภอเป็นการจดทะเบียนการจำนองการจำนองเรือกรมการจำเลยเป็นพนักงานเจ้าหน้าที่ ไม่ใช่กรมเจ้าท่าการจดทะเบียนอสังหาริมทรัพย์ไม่มีกฎหมายบังคับว่าต้องจดทะเบียนในท้องที่ที่

ใช้กำลังฉุดคร่าหญิงไปในบ้านแล้วปิดประตูห้องกระทำอนาจารแก่หญิงมีผิดตาม ม.270-276 แต่เป็นกรรมอันเดียวละเมิดกฎหมายหลายบท ต้องลงโทษในบทที่หนักตาม ม.276 ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.218
ศาลเดิมลงโทษจำเลย 2 กะทงศาลอุทธรณ์แก้ว่าเป็นความผิดกะทงเดียว เป็นแก้มาก

ฟ้องว่าจำเลยต้องคุมขังในเรือจำบังอาจหลบหนีไปขอให้ลงโทษและขอให้นับโทษต่อจากคดีก่อนเรื่อง 1 นั้นจะนับว่าฟ้องของโจทก์ถือว่าจำเลยต้องคุมขังอยู่ในคดีนั้นไม่ได้
โจทก์ขอให้นับโทษจำเลยต่อจากคดีก่อนซึ่งจำเลยพ้นโทษไปก่อนการกระทำผิดเรื่องหลัง ศาลไม่นับโทษต่อให้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยฆ่าคนตายโดยเจตนาขอให้ลงโทษตาม ม.249 พิจารณาได้ความว่าจำเลยทำให้คนตายโดยประมาทต้องยกฟ้อง