คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา: อมาตย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 764/2479

ความผิดฐานปลอมตัวเป็นเจ้าพนักงาน และความรับผิดของเจ้าหน้าที่ละเลยการปฏิบัติหน้าที่

เพียงแต่หละหลวมในการปฏิบัติหน้าที่ราชการโดยไม่นำตัวผู้ต้องหาส่งต่อเจ้าหน้าที่เหนือตนขึ้นไปยังไม่เรียกว่าเป็นการช่วยผู้กระทำผิดมิให้ต้องรับอาญาตาม ม.142

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 762/2479

ผู้ใหญ่บ้านปล่อยตัวผู้ต้องหาโดยทุจริต แม้เจ้าทรัพย์ไม่เอาความก็ยังมีความผิด

เมื่อกำนันมอบตัวผู้ร้องหาให้ผู้ใหญ่บ้านนำส่งอำเภอ ผู้ใหญ่บ้านมีหน้าที่ตาม พ.ร.บ.ปกครองท้องที่ที่จะต้องนำตัวผู้ต้องหานั้นส่งอำเภอ ผู้ใหญ่บ้านปล่อยตัวผู้ต้องหาซึ่งอยู่ในความควบคุมของตนไปโดยทุจจริต ถึงแม้ว่าผู้นั้นจะไม่หนีและภายหลังเจ้าทรัพย์จะไม่เอาความก็ต้องมีความผิด

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 743/2479

เคยต้องโทษจำคุกมาก่อน แม้เวลานานแล้ว ก็ไม่สามารถรอการลงอาญาได้

จำเลยเคยต้องคำพิพากษามาครั้งหนึ่งเป็นเวลานานตั้ง 10 กว่าปีมาแล้วบัดนี้มากระทำผิดขึ้นอีก ศาลพิพากษาลงโทษเช่นนี้จะรอการลงอาญามิได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 726/2479

ประเด็นการคืนเงินค่าเรือนหอ: ศาลต้องวินิจฉัยเฉพาะประเด็นที่จำเลยคืนเงินให้โจทก์หรือไม่ ไม่ใช่การรับเรือนแทน

โจทก์ฟ้องเรียกเงินค่าเรือนหอคืนจากจำเลย ๆ ต่อสู้ว่าคืนให้แล้ว ประเด็นจึงมีเพียงว่าจำเลยคืนเงินให้โจทก์แล้วหรือยังศาลจะฟังไว้แล้วจึงรับเอาเรือนนั้นไว้แล้วจึงมีสิทธิ แต่จะเอาเรือนไปนั้นไม่ได้เป็นการนอกประเด็น

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 721/2479

อายุความฟ้องเรียกทรัพย์มฤดก: การครอบครองทรัพย์โดยผู้รับมฤดกด้วยกัน

พฤตติการณ์ที่เป็นการ+ครองมฤดก การฟ้องเรียกทรัพย์มฤดกในระหว่างผู้รับมฤดกด้วยกัน ถ้ามิได้นำสืบว่าอีกฝ่ายหนึ่งได้ปกครองไว้ให้แทนแลนับจนถึงวันฟ้องเป็นเวลาเกิน 1 ปี คดีย่อมขาดอายุความ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 701/2479

การส่งหมายเรียก/คำสั่งศาลไปยังจำเลยที่ไม่มีที่อยู่ประจำ การส่งให้บุคคลที่จำเลยอาศัยอยู่ด้วยถือว่าเป็นการส่งให้ถูกต้อง

การทอดโฉนดบัตร์หมายให้แก่บุคคลซึ่งมีที่อยู่ไม่เป็นประจำนั้น ถ้าไม่พบตัวผู้นั้นจะส่งให้แก่บุคคลซึ่งอยู่ในบ้านที่บุคคลผู้นั้นได้อาศัยอยู่ไว้แทนก็ได้ แลถือเสมือนว่าได้ส่งให้แก่ตัวบุคคลผู้นั้นแล้ว

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 695/2479

การงัดแงะเพื่อลักทรัพย์: การจำแนกประเภทความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา

+สายยูประตูเข้าไปลักทรัพย์ไม่เรียกว่าเป็นการตัดช่องเข้าไปหรือเป็นการลอบไขกุญแจเข้าไปตามมาตรา 293(2) และ (4) จำเลยมีผิดตาม ม.294 ไม่ใช่ ม.295 +

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 693/2479

ความผิดสมคบปล้นทรัพย์: การแยกสำนวน การพิสูจน์ความผิด และขอบเขตการลงโทษ

โจทก์ฟ้องแยกกันเป็น 2 สำนวน สำนวนหนึ่งว่าจำเลยสมคบกับพวกอีก 2 คนปล้นทรัพย์อีกสำนวนหนึ่งว่าจำเลยในสำนวนที่ 2 สมคบกับสำนวนแรกและพวกอีกคนหนึ่งปล้นทรัพย์รายเดียวกันทางพิจารณาปรากฎว่าจำเลยในสำนวนแรกทำผิดจริง แต่จำเลยในสำนวนหลังมิได้ทำผิดเช่นนี้ ลงโทษจำเลยในสำนวนแรกได้คดีไม่เข้า ม.192 ฎีกาอุทธรณ์ ฎีกาที่ระบุข้อเท็จจริงแต่เพียงย่อ ๆ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 677/2479

สาธารณสมบัติของแผ่นดิน: ฟ้องขับไล่บนที่หลวง ไม่สามารถยกอายุความได้

+สาธารณสมบัติของแผ่นดินผู้ใดจะยกอายุความสิ้นเป็นข้อตัดฟ้องมิได้ ประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง ม.172-127 ฟ้องที่กล่าวข้อความชัดเจนว่าที่พิพาทเป็นที่หลวงโจทก์เป็นผู้ปกครองจำเลยต่อสู้กรรมสิทธิและโจทก์จึงฟ้องขับไล่ดังนี้ ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุมทำให้จำเลยหลงข้อต่อสู้ เอกสารทางราชการที่นำมาอ้างในศาลโดยมีพะยานบุคคลมาสืบประกอบแม้จะทำลับหลัง จำเลยก็รับฟังได้+

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 661/2479

ขอบเขตการฎีกา: คดีอาญาจำกัดเฉพาะประเด็นข้อกฎหมาย

+ว่าด้วยอำนาจ+ต่อท้ายสัญญาระวาง +สยามและอังกฤษ+2468 ข้อ 3 +คดีที่คนบังคับสยามและอังกฤษถูกฟ้องเป็นจำเลย+คดีเดียวกัน จำเลยซึ่งเป็นคนในบังคับสยามฏีกาได้แต่ฉะเพาะข้อกฎหมาย อ้างฎีกาที่ 113/2473

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา อมาตย

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
อมาตย