คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา: อิศร

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 269/2483

การครอบครองที่ดินก่อนมี พรบ.ออกโฉนด แม้ไม่ได้จดทะเบียน ไม่ถือเป็นความผิด

ครอบครองที่ดินอยู่ก่อนใช้ พรบ ออกโฉนดที่ดินฉะบับที่ 6 นั้น โดยมิได้จดทะเบียน แม้เจ้าพนักงานสั้งให้ออกจากที่ดินไม่ยอมออก ก็ไม่มีความผิด

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 266/2483

กรรมสิทธิ์ในที่ดินและการรุกล้ำเขตที่ดิน การปลูกเรือนล้ำเข้าไปในที่ดินของผู้อื่นไม่ทำให้ได้กรรมสิทธิ์

เพียงแต่ปลูกเรือนในชายคายื่นล้ำเข้าไปในที่ของผู้อื่น จะอ้างว่ามีกรรมสิทธิตาม ม. 1335 ไม่ได้ศาลชั้นต้น พิพากษาว่าที่พิพากษานอกชายคา เรือนจำเลยเป็นของโจทก์ ที่ในชายคาเรือนเป็นของจำเลยศาลอุทธรณ์แก้ว่าที่ พิพาททั้งหมดเป็นของโจทก์ เป็นแก้น้อย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 255/2483

เจตนาการมีไว้เพื่อทำสุราเถื่อนเป็นสาระสำคัญในการพิจารณาว่าลูกแป้งเป็นเครื่องต้มกลั่นสุราหรือไม่

ฉะเพาะลูกแป้งเท่านั้นไม่ถือว่าเป็นเครื่องต้มกลั่นสุรา เว้นแต่จะมีไว้เพื่อต้มกลั่นสุราจึงจะเป็นผิด จำเลยมีลูกแป้งซึ่งเมื่อผสมกับข้าวหมักไว้จะกลายเป็นเชื้อสุรา แต่ลูกแป้งนี้โดยลำพังใช้เป็นยารักษาโรคโคกระบือได้ ดังนี้เมื่อโจทก์หาว่าจำเลยทำและมีลูกแป้งเชื้อสุรา โจทก์จะต้องนำสืบให้เห็นว่าจำเลยมีไว้เพื่อทำสุราด้วยจึงจะลงโทษจำเลยได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 207/2483

การพิจารณาคดีริบของกลางที่จำเลยไม่ได้เป็นผู้รับสำเนาฎีกา ศาลต้องจำหน่ายคดีออกจากสารบบ

โจทก์ฎีกาขอให้ริบของกลางซึ่งใช้ในการกระทำผิด แต่ส่งสำเนาฎีกาให้ จำเลยได้คนเดียวและปรากฏว่าของกลางเป็นของจำเลยอีกคนหนึ่งศาลต้องพิพากษายกฎีกาสำหรับจำเลยที่ส่งสำเนาฎีกาได้และจำหน่ายคดีสำหรับอีก คน หนึ่ง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 206/2483

อายุความฟ้องหย่าเริ่มต้นเมื่อโจทก์ทราบเหตุหย่า แม้เหตุนั้นจะปรากฏในคดีอื่น

อายุความฟ้องหย่านั้นต้องเริ่มนับตั้งแต่วันที่โจทก์รู้เหตุที่อ้างขอหย่านั้น

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 200/2483

อำนาจฟ้องคดีทำให้เสียทรัพย์ในที่ของรัฐ: ผู้เสียหายมีสิทธิฟ้อง แม้ทรัพย์สินอยู่ในความครอบครองของรัฐ

++ ซึ่งเอกชนได้ทำขึ้นในที่ของรัฐบาล เมื่อผู้ใดทำให้เสียหาย เอกชนซึ่งเป็นเจ้าของทำ++นั้น++มีอำนาจที่ฟ้องขอให้ ลงโทษฐานทำให้เสียทรัพย์ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 172/2483

เบิกความเท็จตามความรู้สึกคิดเห็น ไม่ถึงขั้นลงโทษ

ในกรณีที่จำเลยเบิกความมิได้ยืนยันเด็ดขาดเป็นแต่กล่าวไปตามความรู้สึกคิดเห็นนั้น จะลงโทษ จำเลยฐานเบิกความเท็จไม่ได้ และไม่จำต้อง วินิจฉัยว่าคำเบิกความนั้นเป็นข้อสำคัญใมนคดีหรือไม่

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 161/2483

สิทธิร้องสอดแบ่งมรดก: มาตรา 1534 ไม่ห้ามการร้องสอดหากไม่ใช่การฟ้องร้อง

ในคดีฟ้องเรียกทรัพย์มฤดก ทายาทอื่นจะร้องสอดขอส่วนแบ่งมฤดกซึ่งในคดีนั้นจำเลยเป็นมารดาของผู้ร้องดังนี้ไม่เป็นการต้องห้ามตาม ปพพม 1534 คือไม่เป็นอุหลุม

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 144/2483

เคียวเกี่ยวข้าวไม่ใช่สาตราวุธ ลักทรัพย์โดยไม่มีอาวุธ

เคียวซึ่งโดยปกติใช้สำหรับเกี่ยวข้าว หญ้า ไม่ใช่สาตราวุธูตามความหมายในกฎหมายลักษณอาญามาตรา 6 (15) จำเลยกลับจากเกี่ยวข้าวมีเคียวถือมาเดินมาพบทรัพย์จึงลักทรัพย์นั้นไปเป็นผิดตามมาตรา 288 ไม่ใช่มาตรา 293 (7)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 133/2483

การเพิ่มโทษทางอาญา: ความผิดตาม พรบ. ฝิ่น และกฎหมายลักษณอาญา ต้องเป็นความผิดประเภทเดียวกัน

การที่จะเพิ่มโทษตาม พรบ ฝิ่นนั้นจะต้องได้ความว่าความผิดครั้งแรกกับความผิดครั้งหลังเป็นเรื่องความผิดตามพระราชบัญญัติฝิ่นด้วยกัน ครั้งแรกจำเลยกระทำผิดฐานลักทรัพย์ แต่มาครั้งหลังหระทำผิดตาม พรบ ฝิ่นต้องเพิ่มโทษตาม กฎหมายลักษณอาญา อ้างฎีกาที่ 1422/2482

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา อิศร

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
อิศร