คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
อิศร

ชายลักพาหญิงอายุ 18 ปีซึ่งมีผู้ปกครองไปอยู่กินด้วยกันอย่างสามีภรรยา มิได้มีการไป+มาและมิได้จดทะเบียนสมรสดังนี้ ไม่เป็นสามีภรรยากันได้ตามกฎหมายแพ่ง จำเลยต้องหาเป็นความอาญาว่าฉุดคร่าอนาจารหญิง จำเลยต่อสู้ว่าหญิงเป็นภรรยาตน การวินิจฉัยว่าเป็นภรรยาจำเลยหรือไม่นี้ต้องถือหลักตามกฎหมายแพ่งฯเพราะในทางอาญาไม่มีบัญญัติไว้
ในความผิดฐานฉุดคร่าอนาจารตามกฎหมายอาญามาตรา 276 นั้น แม้หญิงผู้เสียหายจะมิได้เป็นภรรยาจำเลยตามกำหมาย แต่ถ้าจำเลยเข้าใจโดยสุจริตว่าเป็นสามีหญิงและได้ฉุดคร่าไปเพื่ออยู่กินด้วยกันตามเดิม ดังนี้ เรียกว่าจำเลยไม่มีเจตนาในทางอาญา หรืออีกนัยหนึ่งคือการบังอาจตามมาตรา 276 จำเลยยังไม่มีผิดตามมาตรานี้ ความผิดฐานฉุดคร่าอนาจารตามกฎหมายอาญามาตรา 276 ปัญหาว่าจำเลยมีเจตนาในทางอาญาหรือได้บังอาจหรือไม่นั้น ตกหน้าที่โจทก์นำสืบ
ฎีกาว่าศาลล่างไม่ตีความตามข้อเท็จจริง ปรับรูปกฎหมายโดยเคร่งครัดและว่าศาลล่างไม่เพ่งเล็งการกระทำของจำเลยว่ามีเจตนาหรือไม่นั้นเป็นฎีกาในข้อกฎหมาย

คำรับของจำเลยต่อพะยานของจำเลยเองเมื่อพะยานมาเบิกความต่อศาลแม้จะถือว่า เป็นพะยานบอกเล่า ก็รับฟังได้

ตกลงซื้อข้าวเปลือกซึ่งใส่กะสอบไว้ที่บ้านผู้ขายผู้ซื้อได้ชำระราคาแล้ว และตกลงให้ผู้ขายนำไปส่งให้ที่บ้านผู้ซื้อนั้น ถือว่ากรรมสิทธิตกเป็นของผู้ซื้อ แต่ถือว่าการครอบครองอยู่ที่ผู้ขาย ถ้าผู้ขายเอาไปขายให้ผู้อื่น ไม่มีผิดฐานลักทรัพย์

เจ้าทุกข์นำเงินไปฝากจำเลยซึ่งเป็นสมุห์บัญชีให้เสียอากรค่านา จำเลยยังไม่ได้นำไปเสียจนภายหลังรัฐบาลลดค่านาให้ จำเลยจึงนำไปเสียในจำนวนที่ลด แล้วเอาเงินที่เหลือเป็นประโยชน์ส่วนตัวเสียไม่เป็นผิดตามมาตรา 135

เงินค่าสิทธิลำคลองในการทำเหมืองแร่นั้นเป็นเงินเหมา แล้วแต่จะตกลงกันกรมราชโลหกิจ ไม่ใช่เงินที่กำหนดอัตราไว้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยรื้อรั้วเก่าทำรั้วใหม่รุกล้ำเข้าไปในที่ดินซึ่งโจทก์ครอบครองมาตั้ง 19 ปีแล้วโดยโจทก์บรรยายฟ้องว่า โจทก์ได้ล้อมรั้วครอบครองมาเป็นเวลาตั้ง 19 ปี และในคำขอท้ายฟ้องโจทก์ได้ขอให้ศาลแสดงว่าเขตต์ที่ดินของโจทก์ด้านติดต่อกับจำเลยมีตามแนวรั่วเดิมดังนี้ ถือว่าได้ว่าโจทก์ได้ฟ้องตามเขตต์รั่วเดิมที่โจทก์ครอบครองมา ที่ดินที่เป็นที่บ้านและเป็นที่มีโฉนดแล้ว การที่ได้ล้อมรั้วครอบครองมาโดยความสงบและโดยเปิดเผยด้วยเจตนาเป็นเจ้าของมาเป็นเวลาเกินกว่า 10 ปี ก็เป็นการครอบครองตามประมวลแพ่งฯแล้ว หาต้องทำประโยชน์อย่างอื่นอีกไม่

ประเด็นที่มิได้ยกขึ้นว่ากล่าวในชั้นอุทธรณ์จะยกขึ้นฎีกาไม่ได้
ใบมอบอำนาจฟ้องความนั้น จะต้องให้กงสุลไทยรับรองต่อเมื่อมีเหตุอันควรสงสัย ถ้าศาลเห็นว่าไม่มีเหตุอันควรสงสัย แม้อีกฝ่าย 1 คัดค้าน ศาลก็ยอมรับฟังได้โดยไม่ต้องให้กงสุลรับรอง
โจทก์จำเลยเคยพิพาทกันเรื่องเครื่องหมายการค้าในคดีก่อนจำเลยยอมให้โจทก์จดทะเบียนเครื่องหมายการค้าได้แล้วจำเลยจะมาฟ้องแย้งขอให้ศาลถอนคำขอจดทะเบียนของโจทก์ไม่ได้

ศาลอุทธรณ์มีอำนาจเรียกสำนวนสอบสวนมาประกอบการวินิจฉัยได้ตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.175,+15 เมื่อศาลอุทธรณ์มิได้+แต่ฉะเพาะสำนวนการสอบสวนมาลงโทษจำเลย+ไม่มีเหตุจะกล่าวว่าศาลอุทธรณ์ทำการไม่ชอบด้วย+พิจารณา

ปัญหาที่อ้างว่าเป็นข้อกฎหมายซึ่งกล่าวมาในฎีกานั้น มิได้ยกข้อกฎหมายขึ้นอ้างอิงหรืออธิบายให้แจ้งชัดว่าเป็นข้อกฎหมายที่ผู้ฎีกาควรจะชนะคดีโดยประการใดเป็นแต่ยกเป็นปัญหาขึ้นถาม แต่มิได้อธิบายปัญหาที่ยกขึ้นถามนั้นอย่างไร ดังนี้เป็นฎีกาที่ไม่ถูกต้องตามประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง ม.249 ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

เป็นเรื่องที่จะถือว่าเป็นผู้มีสันดานเป็นผู้ผู้ร้ายนั้นไม่มีกำหนดอายุความผู้ที่เคยถูกส่งตัวไปอยู่ต่างจังหวัดแล้วมาต้องโทษฐานทำร้ายร่างกาย ศาลต้องส่งตัวไปกักกัน
กฎหมายไม่เปิดช่องให้ศาลใช้ดุลยพินิจได้เช่นเดียวกับในมาตรา 8