คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
อิศร

โจทก์ฟ้องคดียังศาลทหารว่าจำเลยเป็นทหารประจำการกระทำการลักทรัพย์จำเลยให้การรับสารภาพแต่ว่าได้สมคบกันกระทำ+ร่วมกับพลเรือนเมื่อจำเลยไม่มีพะยานหลักฐานใดประกอบข้ออ้างของตนดังนี้ ศาลทหารก็มีอำนาจพิจารณาพิพากษาได้

ข้อบังคับทหารบกและทหารอากาศว่าด้วยการเงิน พ.ศ.2479 ม.12 ข้อ 1 เงินประกันซองประกวดราคาซึ่งพ่อค้าได้วางไว้ต่อทางราชการและทางราชการมีสิทธิจะริบเงินประกันนั้นเสียถ้าพ่อค้านั้นไม่มาทำสัญญาภายในกำหนดในเมื่องประกวดราคาได้แล้วดังนี้เงินประกันเช่นนี้ย่อมถือว่าเป็นเงินหลวง

โจทก์ฎีกาแต่จำเลยไม่ยอมรับสำเนาฎีกาผู้ส่งจึงได้ปิดสำเนาฎีกาไว้ยังบ้านเรือนของจำเลยดังนี้ ถือว่าจำเลยได้รับสำเนาฎีกาแล้ว ยังสำเนาฎีกาให้จำเลยได้แต่บางคน ศาลฎีกาวินิจฉัยคดีฉะเพาะจำเลยที่ส่งสำเนาฎีกาให้ได้เท่านั้นที่ส่งไม่ได้ต้องจำหน่ายคดี

งัดกุญแจประตูห้องเรือนเข้าไปลักทรัพย์ในเวลาค่ำคืน ต้องมีความผิดตามกฎหมายอาญา ม.294 วรรคท้ายความผิดตามกฎหมายอาญา ม.295 นั้นจะต้องประกอบด้วยเหตุฉกรรจ์อย่างอื่น + ม.293 ไม่ใช่เหตุเวลาค่ำคืนซึ่งมีบัญญัติไว้ใน ม.295 แล้วแต่อย่างเดียว
(หมายเหตุ การงัดกุญแจประตูห้องเรือนไม่เรียกว่าเป็นการไขกุญแจด้วยเครื่องมืออย่างอื่นตาม ม.293(4) ตามฎีกาประชุมใหญ่ที่ 695/2479)

จำเลยเคยต้องคำพิพากษาให้ลงโทษฐานลักทรัพย์มาแล้ว 2 คราวมากระทำความผิดฐานลักทรัพย์ขึ้นอีกดังนี้ ต้องถือว่าจำเลยมีสันดานเป็นผู้ร้าย ลงโทษกักกันแก่จำเลยได้
ความผิดในครั้งก่อนแม้จะเกิดขึ้นและพ้นโทษไปก่อนใช้พ.ร.บ.กักกันฯลฯก็ต้องถือว่าเป็นผู้เคยได้รับโทษจำคุกตามคำพิพากษาตาม ม.8 แล้ว
ระยะเวลาระหว่างโทษครั้งแรกกับโทษครั้งหลังจะห่างกันช้านานเท่าใดก็ลงโทษกักกันได้ ไม่เหมือนการเพิ่มโทษไม่เข็ดหลาบ

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลย 2 กะทงตามกฎหมายอาญามาตรา 254 และ 256 ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามฟ้องโจทก์จำคุกรวม 2 กะทง 3 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษจำเลย 2 กะทงตาม ม.254 และ 338(3) จำคุก 7 เดือนดังนี้โจทก์ฎีกาข้อเท็จจริงขอให้ลงโทษจำเลยในความผิดตาม ม.256 ได้
(หมายเหตุ ศาลอุทธรณ์แก้ศาลเดิมในกะทงตาม ม.256 เป็น 338 โจทก์ฎีกาเถียงฉะเพาะกะทงนี้

ข้อกฎหมายใดที่ยกขึ้นอ้าง+ในฎีกาจะต้องเป็นข้อได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วในศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เว้นแต่จะเป็นปัญหาอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน
ปัญหาที่ว่าอัยยการโจทก์จะมีอำนาจฟ้องเรียกค่าสินบนนำจับแทนผู้นำจับได้หรือไม่นั้นไม่เป็นปัญหาเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน

ผู้ไม่เสียรัชชูปการถูกจับไปเพื่อใช้งานโยธาแล้วแจ้งเท็จต่อเจ้าพนักงานว่าตนมีทรัพย์นั้นไม่มีความผิดตาม พ.ร.บ.รัชชูปการ

บุคคลภายนอกไปจดแจ้งข้อความเรื่องคนพักโรงแรมในสมุดบัญชีของโรงแรมแม้จำทำเพื่อให้เป็นหลักฐานแห่งความจริงก็เป็นผิดฐานปลอมหนังสือ

ผู้รับมฤดกรับสภาพหนี้ของผู้ตายตาม ม.172 ืได้อ้างฎีกาที่ 730/2476 ที่ 414/2480
ผู้รับมฤดกขอผัดใช้หนี้ของผู้ตายต่อเจ้าหนี้และขอรับโฉนดที่มอบเป็นประกันที่เจ้าหนี้มารับมฤดกแล้วก็คืนให้เจ้าหนี้นั้น ถือว่าเป็นการรับสภาพหนี้ตาม ม.172