คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
อิศร

เข้าปกครองที่ดินที่มีโฉนดโดยทางปรปักษ์เพียงชั่วเวลา 3 ปีเศษยังไม่ได้กรรมสิทธิซื้อที่ดินแลรับโอนโฉนดมาแล้ว แต่เป็นโฉนดของที่ดินแปลงอื่น ไม่ใช่แปลงที่ตนตั้งใจซื้อดังนี้ ผู้ซื้อไม่ได้กรรมสิทธิในที่ดินแปลงที่ตนตั้งใจซื้อ

ผลักเขาหกล้มไปถูกของแข็งมีบาดแผลที่ดั้งจมูกเรียกได้ว่ามีเจตนาทำร้ายร่างกายเขาเพราะอาจแลเห็นผลแห่งการกระทำนั้นได้ ถูกเขาผลักก่อนจำเลยจึงผลักตอบไปบ้างเรียกว่าจำเลยกระทำโดยถูกยั่วโทษะ ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.195 ข้อกฎหมายทั้งปวงอันคู่ความอุทธรณ์ร้องอ้างอิงต้องเป็นข้อที่ได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วแต่ในศาลชั้นต้น

การแปลความในสัญญา สัญญามีข้อความว่าผู้ให้สัญญามีความพอใจยกกรรมสิทธิที่ดิน ฯลฯ ให้และผู้ถือสัญญามีอำนาจจัดการตรวจแร่และขอประทานบัตร์ทำเหมืองแร่ได้เท่ากับตัวผู้ให้สัญญาเอง โดยผู้ให้สัญญายอมคิดค่าเสียหายจากผู้ถือสัญญาตามเนื่อที่ไร่ละ 150 บาทดังนี้ สัญญานี้เป็นสัญญาให้ค่าเสียหายในการเข้าตรวจและเหมืองแร่ไม่ใช่สัญญา จะซื้อขายที่ดิน

ผู้เช่าที่ดินเพื่อปลูกเรือนอยู่ได้โอนขายเรือนที่ปลูกขึ้นนั้นให้แก่ผู้ให้เช่าและออกจากที่ไปดังนี้ สัญญาเช่าที่ดินนั้นย่อมระงับไปทันที
ฎีกาอุทธรณ์ประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง ม.249 โจทย์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดิน จำเลยทำคำให้การว่าที่ใช่เป็นของโจทก์ถึงชั้นฎีกาจำเลยจะมาโต้เถียงอ้างอำนาจปกครองปรปักษ์ไม่ได้ เพราะมิได้เป็นประเด็นข้อต่อสู้ในศาลชั้นต้น

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดินซึ่งมีราคาเพียง 200 บาท จำเลยต่อสู้กรรมสิทธิดังนี้ หาใช่คดีมโนสาเร่ไม่ คู่ความย่อมอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงได้

ปลอมหนังสือสัญญากู้ขึ้นแล้วฟ้องเรียกเงินตามสัญญานั้น ศาลจึงพิพากษาให้ผู้กู้ในสัญญาปลอมนั้นใช้เงินผู้กู้ต้องถูกยึกทรัพย์ใช้เงินตามสัญญาดังนี้ ผุ้กู้จึงฟ้องเป็นคดีอาญาขอให้ลงโทษฐานปลอมหนังสือ จนศาลได้พิพากษาให้ลงโทษคดีถึงที่สุดไปแล้ว ดังนี้ผู้กู้กลับมาฟ้องเรียกค่าเสียหายเพราะเหตุที่ถูกยึดทรัพย์ใช้เงินตามสัญญากู้ปลอมนั้นได้
ประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง ม.145 อย่างไรไม่เรียกว่าเป็นคดีเสร็จเด็ดขาด

กระทรวงว่าด้วยวิธีจัดการและตั้งอัตราเก็บ+อากรค่าน้ำ พ.ศ.+ ข้อ 14 วิดบ่อน้ำเพื่อจับปลาโดยบ่อน้ำนั้นมิได้ต่อเนื่องกับทางน้ำไหล แม้ว่าจะเป็นบ่อที่มีน้ำตลอดปีก็ตามก็ยังไม่มีความผิด อ้างฎีกาที่ 1086/2479 กระทรวงมีข้อความขัดข้องกับตัว พ.ร.บ.ต้องขอความใน พ.ร.บ.เป็นสำคัญ

ความผิดฐานมีอาวุธปืนโดยใบอนุญาตขาดอายุนั้นเป็นความผิดต่อเนื่องเรื่อย ๆ ไป พ.ร.บ.อาวุธปืน ฯลฯ พ.ศ.2477 ม.4(5) -21(3) -59 เจ้าพนักงานกองหมายยึดปืนของจำเลยไปในขณะปืนของจำเลยขาดต่ออายุใบอนุญาตแล้วเช่นนี้จำเลยต้องมีความผิดฐามีอาวุธปืนที่ใบอนุญาตขาดอายุแม้ถึงว่าในขณะนั้นจำเลยยังอยู่ต่างประเทศก็ตาม

จำเลยยื่นคำร้องขอคืนค้าภาษีต่อกรมศุลกากรโดยกล่าวว่าสินค้านั้นยังมิได้จำหน่ายขายให้แก่ผู้ใดหรือเอาออกใช้ในประเทศนี้แต่ความจริงจำเลยได้ตกลงขายให้แก่ห้างในเมืองเชียงตุงโดยการขายตามตัวอย่าง แต่ห้างที่เชียงตุงยังมิได้ตอบรับซื้อมา ยังไม่ถือว่าจำเลยมีผิดฐานแจ้งความเท็จ ฎีกาอุทธรณ์ สัญญาทางพระราชไมตรี คดีที่จำเลยเป็นคนในบังคับอังกฤษ คู่ความฎีกาได้ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย

เอาสร้อยมาให้ยึดไว้เป็นประกัน ภายหลังเอาเงินมาไถ่คืน แต่จำเลยคืนสร้อยให้ไม่ได้เพราะยังหาไม่พบ ยังไม่พอฟังว่าจำเลยมีเจตนาทุจจริต ยังไม่มีผิดฐานยักยอก