คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
อิศร

ภริยาไม่พอใจอยู่กับสามีจึงออกไปจากบ้านเสียเองโดยไม่มีเหตุอันสมควรหามีสิทธิเรียกค่าอุปการะเลี้ยงดูจากสามีได้ไม่
กรณีพิพาทกันเกี่ยวกับเรื่องการเรียกค่าอุปการะเลี้ยงดูจากสามีนั้น เป็นสิทธิในครอบครัวคู่ความฎีกาได้ทั้งในปัญหาข้อกฎหมายและข้อเท็จจริง(หมายเหตุ จำเลยฎีกาวันที่ 18 ธันวาคม พ.ศ.2478)

อุทธรณ์ที่กล่าวเพียงว่าศาลชั้นต้นพิจารณาคลาดเคลื่อนจากทางพิจารณาแลบทกฎหมายหลายประการโดยมิได้ระบุข้อเท็จจริงโดยย่อหรือข้อกฎหมายนั้น ศาลไม่รับวินิจฉัย

ในคดีที่จำเลยมีได้อุทธรณ์คัดค้านคำพิพากษาศาลชั้นต้น หากศาลอุทธรณ์พิจารณาพิพากษาคดีนั้นโดยเหตุที่จำเลยผู้อื่นอุทธรณ์เป็นผลดีแก่จำเลยที่มิได้อุทธรณ์ด้วยแล้ว จำเลยผู้นั้นจะฎีกาคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ว่าตนไม่ได้กระทำผิดนั้นไม่ได้

ประเด็น ตัดสิน จำเลยให้การรับตามฟ้องโจทก์ว่าได้อยู่ในที่ของโจทก์โดยอาศัยสัญญาเช่าจริงดังนี้ จำเลยจะกลับขอนำสืบว่าสัญญาเช่านั้นเป็นหนังสือปลอมหาได้ไม่เพราะเป็นการเปลี่ยนประเด็นใหม่
กรณีที่ไม่ใช่เป็นอุทธรณ์ย่อ
ศาลอุทธรณ์พิพากษายกอุทธรณ์โดยเห็นว่าเป็นอุทธรณ์ย่อ ถ้าศาลฎีกาเห็นว่าไม่ใช่อุทธรณ์ย่อก็มีอำนาจตัดสินคดีให้เสร็จไปโดยไม่ต้องย้อนสำนวนให้ศาลอุทธรณ์พิพากษาใหม่
ข้อฎีกาที่มิได้ว่ากล่าวกันมาแต่ในชั้นศาลล่างนั้นศาลฎีกาไม่วินิจฉัยให้

ฟ้องว่าชิงทรัพย์ทำร้ายร่างกายเจ้าทรัพย์บาดเจ็บพิจารณาได้ความว่าเจ้าทรัพย์บาดเจ็บถึงสาหัสลงโทษจำเลยได้เพียงเท่าที่โจทก์ฟ้อง
สัญญาทางพระราชไมตรี เจ้าทรัพย์เป็นคนในบังคับฝรั่งเศส คู่ความฎีกาในข้อเท็จจริงได้

คดีที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลไม่อนุญาตให้จำเลยว่าความอย่างคนอนาถาจำเลยจะฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้

ฎีกาอุทธรณ์ ปัญหาข้อเท็จจริง
คดีที่ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำคุกไม่เกิน 1 ปี แม้ศาลอุทธรณ์วางโทษน้อยลงและให้รอการลงอาญาก็ฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้

เจ้าหนี้ฟ้องเรียกเงินในสัญญาจำนองซึ่งจำเลยเป็นลูกหนี้และเป็นผู้จำนองเองโดยมิได้บอกกล่าวการบังคับจำนองก่อนนั้นไม่ได้

โจทก์กล่าวในฟ้องว่าจำเลยลักกระบือไป 1 ตัวราคา 40 บาทภายหลังแถลงว่าเลข"1" พิมพ์ผิดขอแก้เป็นเลข"3"เมื่อคดียังมิได้พิจารณาเสร็จสำนวนโจทก์ย่อมขอแก้ได้เพราะไม่ทำให้จำเลยเสียเปรียบประการใด
ฎีกาอุทธรณ์ สัญญาทางพระราชไมตรีคู่ความเป็นคนในบังคับอังกฤษในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้

จำเลยเคยต้องโทษแลพ้นโทษไปแล้วไปกระทำผิดขึ้นอีกนับแต่วันที่พ้นโทษมายังไม่เกิน 5 ปี แม้ความผิดครั้งหลังนี้ทำในขณะที่ถูกจำกัดให้อยู่ในเขตต์ที่อันมีกำหนดก็เพิ่มโทษได้
โทษฐานให้อยู่ในเขตต์ที่อันมีกำหนดนั้นไม่ใช่โทษตามมาตรา 72