คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
อิศร

ฟ้องหาว่าหมิ่นประมาทโดยกล่าวว่า จำเลยมีจดหมายอันมีข้อความหมิ่นประมาทถึงและว่าจำเลยส่งสำเนาโฆษณาไปยังอีกคนหนึ่งด้วย ดังนี้ ยังไม่เป็นการกล่าวต่อหน้าหรือกล่าวแก่คนสองคน ไม่ต้องด้วยความผิดฐานหมิ่นประมาท
ฟ้องความผิดฐานหมิ่นประมาทนั้น เพียงแต่อ้างหนังสือที่ว่าหมิ่นประมาทมาท้ายฟ้องไม่พอจะต้องระบุในฟ้องให้ชัดเจนด้วยว่า ข้อความตอนไหนเป็นการหมิ่นประมาทโจทก์

กฎหมายลักษณะผัวเมียบทที่ 10 ซึ่งให้ริบทรัพย์ในกรณีที่ภรรยามีชู้นั้น เป็นอาญาสินไหม แต่ประมวลแพ่ง ฯ ไม่มีบทให้ริบทรัพย์ จึงถือว่าถูกยกเลิกโดยประมวลแพ่ง ฯ
หญิงมีชู้ สามีฟ้องเรียกค่าทดแทนจากภรรยาและชู้ได้
หมายเหตุ ภรรยาได้ฟ้องหย่าและขอแบ่งทรัพย์ไว้ก่อนแล้วและได้ทำยอมต่อศาลยอมหย่าและแบ่งทรัพย์กัน เมื่อวันที่ 12 มิถุนายน 2487โจทก์ยื่น้ฟองคดีนี้เมื่อวันที่ 10 มิถุนายน 2487

กฎหมายลักษณะผัวเมียบทที่ 10 ซึ่งให้ริบทรัพย์ในกรณีที่ภรรยามีชู้นั้นเป็นอาญาสินไหม แต่ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ไม่มีบทให้ริบทรัพย์จึงถือว่าถูกยกเลิกโดยประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
หญิงมีชู้สามีฟ้องเรียกค่าทดแทนจากภรรยาและชู้ได้
หมายเหตุ ภรรยาได้ฟ้องหย่าและขอแบ่งทรัพย์ไว้ก่อนแล้วและได้ทำยอมต่อศาลยอมหย่าและแบ่งทรัพย์กัน เมื่อวันที่12 มิถุนายน 2487 โจทก์ยื่นฟ้องคดีนี้เมื่อวันที่ 10 มิถุนายน 2487

เสื่อและตะเกียงที่ใช้เป็นอุปกรณ์ในการเล่นการพนันนั้นไม่เป็นของอันควรริบ
ศาลชั้นต้นลงโทษและริบของกลาง จำเลยอุทธรณ์เฉพาะข้อริบทรัพย์ศาลอุทธรณ์ไม่ริบ โจทก์ฎีกาในเรื่องริบทรัพย์ได้

เสื่อและตะเกียงแลเสื่อที่ใช้เป็นอุปกรณ์ในการเล่นการพะนันนั้นไม่เป็นของอันควรริบ
ศาลชั้นต้นลงโทษและริบของกลางจำเลยอุทธรณ์ฉะเพาะข้อริบทรัพย์ศาลอุทธรณ์ไม่ริบ โจทก์ฎีกาในเรื่องริบทรัพย์ได้

ตะเกียงที่ใช้จุดในวงการพะนันที่เล่นโดยผิดกฎหมายนั้นไม่ใช่สิ่งที่จะพึงริบ
ศาลชั้นต้นลงโทษและริบของกลาง จำเลยอุทธรณ์ฉะเพาะเรื่องริบ ศาลอุทธรณ์แก้ไม่ให้ริบ โจทก์ฎีกาในเรื่องริบได้

ตะเกียงที่ใช้จุดในวงการพนันที่เล่นโดยผิดกฎหมายนั้นไม่ใช่สิ่งที่จะพึงริบ
ศาลชั้นต้นลงโทษและริบของกลาง จำเลยอุทธรณ์เฉพาะเรื่องริบ ศาลอุทธรณ์แก้ไม่ให้ริบ โจทก์ฎีกาในเรื่องริบได้

พลตำรวจเข้าไปห้ามปรามผู้ด่าว่าอาละวาด แต่ผู้นั้นไม่ยอมฟังพลตำรวจเชิญไปสถานีตำรวจก็ไม่ยอมไป ดังนี้พลตำรวจมีอำนาจจับกุมผู้นั้นได้ ถ้าผู้นั้นฆ่าเจ้าพนักงานก็เป็นผิดฐานฆ่าเจ้าพนักงานผู้กระทำการตามหน้าที่ตาม มาตรา250(2)

พลตำรวจเข้าไปห้ามปรามผู้ด่าว่าอาละวาด แต่ผู้นั้นไม่ยอมฟัง พลตำรวจเชิญไปสถานีตำรวจก็ไม่ยอมไป ดังนี้พลตำรวจมีอำนาจจับกุมผู้นั้นได้ ถ้าผู้นั้นฆ่าเจ้าพนักงานก็เป็นผิดฐานฆ่าเจ้าพนักงานผู้กระทำการตามหน้าที่ตาม ม.250 (2)

โจทย์ฟ้องจำเลยหลายคนว่าสมัคร์ใจเข้าทำร้ายกันบาดเจ็บ ขอให้ลงโทษฐานวิวาทตาม ม.253 ซึ่งเดิมอ้าง ม.254 ด้วย แต่ฆ่าออก ทางพิจารณาได้ความว่ามีผู้ถูกทำร้ายเพียงบาดเจ็บดังนี้ จะลงโทษตาม ม.254 ไม่ได้ เพราะแสดงชัดว่าโจทก์ไม่ประสงค์ให้ลงโทษตามมาตรานี้