คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
อมาตย์

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักลอบเล่นไพ่ที่บ้าน บ. แต่พะยานให้การว่าเล่นกันที่บ้าน อ.โดยพะยานเข้าใจผิดดังนี้ ไม่เรียกว่าข้อเท็จจริงตามทางพิจารณาต่างกับฟ้อง, คดีอาญาที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลล่างให้ปรับจำเลยเพียง 50 บาท จำเลยฎีกาได้แต่ข้อกฎหมาย

พินัยกรรม์ซึ่งพิมพ์ด้วยเครื่องพิมพ์ธรรมดาแต่ผู้พิมพ์มิได้เซ็นชื่อเป็นผู้พิมพ์ไว้นั้นไม่ตกเป็นโมฆะ

ทำสัญญาค้ำประกันหนี้จำนองอีกชั้นหนึ่งนั้นย่อใช้ได้ตามกฎหมาย
ผู้ค้ำประกันมีสิทธิที่จะขอให้เจ้าหนี้ซึ่งมีทรัพย์ของลูกหนี้จำนองไว้เป็นประกันเอาชำระหนี้จากทรัพย์สินนั้นก่อนได้
อ้างฎีกาที่ 1313/2480

เป็นหนังสือสัญญาจ้างทำของ+ตกลงกันไว้ถ้าจะทำการเพิ่มขึ้นจะได้ตกลงกันและทำเป็นหนังสือ ภายหลังคู่สัญญาตกลงให้ทำการเพิ่มขึ้น แต่ไม่ได้ทำหนังสือต่อกันดังนี้ ผู้รับจ้างจะฟ้องเรียกค่าจ้างได้เพียงไรศาลฎีกาให้ฟังพะยานหลักฐานต่อไปก่อน
โจทก์ฟ้องจำเลยและขอว่าคดีอย่างคนอนาถา ศาลไม่อนุญาตและสั่งให้โจทก์นำเงินค่าธรรมเนียมมาเสีย โจทก์ไม่นำเงินมาเสียศาลจึงสั่งจำหน่ายคดี ภายหลังโจทก์ยื่นฟ้องจำเลยใหม่โดยวางค่าธรรมเนียมครบถ้วนดังนี้ไม่เรียกว่าโจทก์นำคดีที่เสร็จเด็ดขาดแล้วมาฟ้องใหม่

ในการเลือกตั้งผู้แทนราษฎรเจ้าพนักงานผู้กระทำการบกพร่องเกินเลยไปบ้างเช่นปล่อยให้มีการโฆษนาในปริมณฑล 30 เมตร์ในสถานที่เลือกตั้งและถ้าไปนับคะแนนเสียงเสียเองบ้าง ซึ่งมิใช่เป็นข้อสาระสำคัญที่จะให้คะแนนเสียงของผู้ได้รับเลือกตั้งเปลี่ยนแปลงไปดังนี้ ก็ไม่มีเหตุสมควรที่จะเพิกถอนการเลือกตั้งครั้งนั้น
การที่เจ้าพนักงานนำรูปผู้สมัคร์รับเลือกตั้งไปปิดล่าช้าเพราะความจำเป็นในทางคมนาคมนั้น ไม่เป็นเหตุถึงกับทำให้การเลือกตั้งเสียไป

ในคดีแพ่งแม้จะมีคำพิพากษาของศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์แล้วก็ตาม โจทก์มาขอถอนฟ้องในขั้นฎีกาได้ค่าธรรมเนียม

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลย 4 กระทงฐานทำร้ายร่างกาย จำคุก 3 เดือนกระทงหนึ่งฐานฉุกคร่าอนาจารจำคุก 3ปีกระทงหนึ่ง, ฐานข่มขืนชำเรา 2 กระทงจำคุก 4 ปี, รวมโทษ 7 ปี 3 เดือน ศาลอุทธรณ์แก้ให้ยกฟ้องโจทก์ฐานข่มขืนทำชำเรา 2 กระทงนั้นเสีย คงลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายและฉุดคร่า อนาจารตามศาลชั้นต้นดังนี้ จำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้ในการทำร้ายร่างกายและฉุดคร่า

ซื้อของแล้วแต่ชำระเงินไม่หมด จึงทำเป็หนังสือกู้ให้ผู้ขายไว้ดังนี้ อายุความฟ้องร้องในเรื่องนี้มีกำหนด 10 ปี
โจทก์ฟ้องจำเลยเรียกเงินกู้โดยขอดำเนินคดีอย่างคนอนาถา ศาลไม่อนุญาตครั้นโจทก์ไม่นำเงินค่าธรรมเนียมมาเสียศาลจึงสั่งจำหน่ายคดีดังนี้ เมื่อโจทก์มาฟ้องจำเลยอีกโดยชำระค่าธรรมเนียมครบถ้วนไม่เรียกว่าโจทก์นำคดีที่เสร็จเด็ดขาดแล้วมาฟ้อง

พ.ร.บ.พิกัดภาษีชั้นใน ร.ศ.111 ม.84 ได้ถูกยกเลิกโดย พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2470 ม.3 แล้ว จะยกเอามาบังคับคดีมิได้
ฟืนและเรือที่บรรทุกฟืนหลบเลี่ยงจากการเสียค่าภาคหลวงจะควรริบหรือไม่ต้องพิจารณาตามกฎหมายอาญา ม.27

ถึงแม้ว่าจำเลยจะเคยต้องคำพิพากษาให้ลงโทษในความผิดซึ่งเป็นเหตุร้ายมากกว่า 2 ครั้งแล้วก็ตาม ศาลก็มีอำนาจใช้ดุลยพินิจไม่ลงโทษกักกันแก่จำเลยก็ได้