คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
อมาตย์

ทำเป็นสัญญากู้เงินกัน แต่ความจริงไม่ได้รับเงินกันเลย ไม่มีผิดฐานปลอมหนังสือ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีผิดตาม ม. 304 - 224 ให้จำคุกตาม ม. 224 ซึ่งเป็น+หนักมีกำหนด 1 ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าจำเลยมีผิดตาม ม. 224 บทเดียว ให้จำคุก 2 ปี ดังนี้เป็นแก่น้อยฎีกาข้อเท็จจริงไม่ได้

จำเลยเผาหญ้าในบ้านให้นายจ้าง แล้วไฟเลยลุกลามไปไหม้ต้นผลไม่ของนายจ้างเสียหายดังนี้ มีผิดเพียงตาม ม. 187 ตอน 1 เท่านั้น หามีผิดตาม ม.187 ตอน 2 ไม่

ฎีกาอุทธรณ์ สัญญาทางพระราชไมตรี คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นแลศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันในข้อเท็จจริงให้ยกฟ้องนั้น โจทก์จะฎีกาไม่ได้ต้องห้ามตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.219

เมื่อพนักงานอยัยการมีคำสั่งเด็ดขาดไม่ฟ้องคดีแล้วพนักงานสอบสวนจะดำเนินการสอบสวนเกี่ยกับเรื่องเดียวกันนั้นอีกได้ต่อเมื่อมีพะยานหลักฐานไหม่อันสำคัญแก่คดีซึ่งน่าจะทำให้ศาลลงโทษผู้ต้องหาได้ในกรณีที่มีการสอบสวนใหม่ภายหลังที่มีคำสั่งไม่ฟ้องคดีแล้ว เมื่อโจทก์นำคดีขึ้นสู่ชั้นศาลเป็นหน้าที่ของโจทก์จะก้องสืบแสดงว่าโจทก์มีหลักฐานใหม่อันสำคัญแก่คดีจริงมิฉะนั้นลงโทษจำเลยมิได้อุทธรณ์ฏีกา ในคดีที่จำเลยผู้เดียวฎีกาคัดค้านคำพิพากษศาลอุทธรณ์ที่ให้ลงโทษจำเลย หลายคนในความผิดฐานเดียวกัน ศาลฎีกามีอำนาจพิพากษาให้ยกฟ้องฝดจทก์ตลอดไปถึงจำเลยอื่นที่มิได้ฎีกาได้ถ้าเป็นเหตุอยู่ในลักาณคดี

คดีที่ศาลล่างทั้ง 2 ตัดสินต้องกันให้เรียงกะทงมีโทษไม่เกิน 5 ปี แม้รวมโทษทุกกะทงเกินกว่า 5 ปี ก็ฏีกาข้อเท็จจริงไม่ได้

โจท์ฟ้องและบรรยายฟ้องว่าทรัพย์ของเจ้าทรัพย์หายไปต่อมาจับของกลางได้ที่จำเลยโดยจำเลยเป็นผู้ลักเอามาหรือจำเลยรับไว้โดยรู้สึกว่าเป็นของร้าย ขอให้ลงโทษตาม ม.294 - 321 ดังนี้ ถือว่าเป็นฟ้องที่ชอบด้วยกฎหมาย ศาลต้องรับไว้พิจารณาให้

ในคดีความผิดส่วนตัวนั้นเพียงแต่ปรากฎในฟ้องว่าเจ้าพนักงานได้สอบสวนแล้ว ก็เป็นการเพียงพอที่ จะถือว่าได้มีการร้องทุกข์ตามกฎหมายแล้ว

จำเลยทำลายขวดสุราเถื่อนเสียก่อนเจ้าพนักงานเข้ากระทำการจับกุมผู้อื่น โดยจำเลยเข้าใจว่าจะจับจำเลยดังนี้ยังไม่มีผิดตาม ม.122 และ 154

โคของเจ้าทรัพย์หลุดเพลิไปที่จำเลย ๆ ได้ฆ่าเสียในระยะเวลาที่ใกล้ชิดกับเวลาที่โคหาย ถือว่าอยู่ในระยะที่เจ้าทรัพย์อาจตามพบได้ยังไม่เป็นของตกของหายอันจะเปนผิดฐานเก็บของตก แต่จำเลยมีผิดลักทรัพย์ พ. ร. บ. ฆ่าโคกระบือฯ ร. ศ. 119 ม.18