คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
ดูปลาตร์

ฟ้องของโจทก์บรรยายว่าจำเลยทำผิดเวลากลางคืนระหว่างวันที่ 17 - 18 ต่อกัน ดังนี้ถือได้ว่าเปนฟ้องที่ทำให้จำเลยเข้าใจได้ดีแล้วไม่ทำให้เสียเปรียบในเชิงคดีอย่างไร

พฤตติการณ์ที่ถือว่ามีเจตนาฆ่าคนตาย

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม.296 จำคุก 3 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษจำเลยตาม ม.294 จำคุก 1 ปี เปนแก้น้อยฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้ อ้างฎีกาที่ 59-2481

พฤตติการณ์ที่ถือได้ว่าจำเลยไม่มีผิดฐานทำให้เสื่อมเสียอิสสระภาพ ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.120,129 พนักงานอัยยการมีอำนาจฟ้องในความผิดฐานฆ่าคนตายโดยมิได้มีการชัณสูตร์พลิกศพมาก่อนได้ ดังนี้แล้วการชัณสูตร์จะถูกต้องหรือไม่ ไม่จำต้องวินิจฉัยอ้างฎีกาที่ 1201/2481 ฆ่าผู้ซึ่งช่วยเจ้าพนักงานทำการจับกุมผู้กระทำผิดนั้นไม่เป็นผิดฐานฆ่าเจ้าพนักงาน

+พนักงานไปจับสุราเถื่อนได้ที่บ้านจำเลย+หนึ่ง ขณะที่เจ้าพนักงานกำลังบันทึกของกลางเลยเอาโหลสุราเถื่อนทิ้งน้ำเสียดังนี้ ต้องมีความผิดตามบทมาตราข้างต้น

โทษกักกันเป็นโทษ+ปกรณ์ซึ่งอยู่ในดุลยพินิจฟ้องศาลที่จะเพิ่มจะลดตาม+เหตุผลอันสมควร

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์+ต้องกันให้ลงโทษ+ไม่เกิน 5 ปีจำเลย+ในข้อเท็จจริงมิได้+หรือไม่เปนดุลพินิจเปนปัญหาข้อเท็จจริง

+พิพาทในเรื่องมฤดกของ+ถือสาสนาอิศลามในจังหวัดสตูลนั้น ย่อมตกอยู่+อำนาจของศาลจังหวัดทูลที่จะพิจารณาพิพากษาการที่มฤดกบางอย่างเป็นอสังหาริมทรัพย์อยู่ในจังหวัดพระนครไม่ทำให้ศาลแพ่งมีอำนาจรับคดีไว้พิจารณาได้ +ารตราของกระทรวงยุตติธรรมที่ 30/4353 มีผลเท่ากับกฎหมายเพราะได้ออกโดยพระบรมราชโองการและยังคงมีผลอยู่จนบัดนี้ เมื่อโจทก์นำฟ้องมายื่นต่อศาลที่ไม่มีอำนาจก็ให้ศาลนั้นคืนฟ้องนั้นไปเพื่อให้ยื่นต่อศาลที่มีเขตต์อำนาจเหนือคดีนั้น

พลเรือนที่สังกัดในกระทรวงกลาโหมละเลยขัดขืนไม่กระทำตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชาต้องมีความผิดเช่นเดียวกับทหาร จำเลยซึ่งเป็นเจ้าพนักงานการเงินรับเงินมาโดยตำแหน่งหน้าที่แล้วเก็บไว้เสียเอง แม้จะปรากฎว่ากรมที่จำเลยสังกัดอยู่นั้นไม่มีที่เก็บเงินแต่ก็เคยฝากเก็บไว้ณที่เก็บเงินของกรมอื่นดังนี้ เรียกได้ว่าจำเลยกระทำผิดข้อบังคับว่าด้วยการเงิน ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.186,227 ศาลไม่จำต้องยกคำพะยานในสำนวนขึ้นกล่าวทุกปากคำพะยานปากใดที่ศาลไม่ได้ยกขึ้นนั้นไม่ได้หมายความว่าศาลไม่ได้ตรวจพิจารณาถึงเมื่อศาลไม่เห็นจำเป็นกล่าวเจาะจงถึงโดยฉะเพาะก็ไม่กล่าวถึงโดยฉะเพาะได้ทั้งนี้เป็นข้อดุลยพินิจของศาล

จำเลยใช้ปืนยิงสุนัขซึ่งจำเลยรู้ว่ามีเจ้าของเพราะสุนัขเข้าไปทำความรำคาญในบ้านของจำเลยดังนี้ จำเลยต้องมีความผิดฐานทำให้เสียทรัพย์ จำเลยยิงปืนในบ้านของจำเลยซึ่งตามถิ่นแถวนั้นมีคนมายิงนกบ่อย ๆ ทั้งบ้านก็มีระยะห่าง ๆ กันมีที่ว่างมากจำเลยไม่มีผิดฐานยิงปืนในหมู่บ้านตาม ม.335 (11)