คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
ดูปลาตร์

ที่ป่าผู้ใดครอบครองมาย่อมมีสิทธิดีกว่าผู้อื่น

สัญญายอมความที่ทนายลงนามแทนตัวความโดยมิได้รับอำนาจพิเศษจากตัวคามหาตกเป็นโมฆะเสียเปล่าไปไม่ ตัวความอาจให้ความรับรองในภายหลังได้ แม้ว่าสัญญายอมความที่ศาลได้มีคำพิพากษาท้ายยอมแล้วนั้นจักบกพร่องไม่สมบูรณ์เนื่องจากทนายความลงนามโดยไม่มีอำนาจก็ตามเมื่อตัวความทราบข้อบกพร่องนี้แล้วมิได้ฟ้องอุทธรณ์จนล่วงเวลามาเช่นนี้ต้องถือว่าคำพิพากษาท้ายยอมนั้นถึงที่สุดเด็ดขาดจะรื้อฟื้นขึ้นโต้เถียงอีกมิได้

สัญญาย่อมความที่ทนายลงนามแทนตัวความโดยมิได้รับมิบอำนาจพิเศษจากตัวความนั้น หาตกเป็นโมฆะเสียเปล่าไม่ตัวความอาจให้ความรับรองในภายหลังได้ แม้ว่าสัญญายอมความที่ศาลได้มีคำพิพากษาท้ายยอมแล้วนั้นจักบกพร่องไม่สมบูรณ์เนื่องจากที่ทนายความลงนามโดยปราศจากอำนาจก็ตาม เมื่อตัวความทราบข้อบกพร่องนี้แล้วมิได้ฟ้องอุทธรณ์ขอให้ทำลายสัญญาย่อมนั้นจนล่วงเลยเวลามาเช่นนี้ ต้องถือว่าคำพิพากษาท้ายยอมนั้นเด็ดขาดถึงที่สุดจะรื้อฟื้นขึ้นโต้เถียงอีกไม่ได้

จำเลยเคยต้องโทษมาครั้งหนึ่งแล้วซึ่งกฎหมายที่ใช้อยู่ในขณะนี้ถือว่าเป็นความผิดฐานลหโทษ เมื่อมากระทำผิดในครั้งที่ 2 อีกจะเพิ่มโทษจำเลยมิได้ เมื่อ กฎหมายที่ใช้อยุ่ในขณะเมื่อผู้ต้องหากระทำการที่เกิดเป็นคดีขั้นนั้นต่างกันกับ กฎหมายที่ใช้อยุ่ในขณะเมื่อ พิจารณาคดีไซร้ให้ใช้ ที่มีโทษเบาแก่ผู้ต้องหา

บรรยายฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์ในเคหะสถานในเวลาค่ำคืนขอให้ลงโทษตาม ม. 293 ดังนี้ ศาลจะลงโทษจำเลยตาม ม. 294 ตอน 2 มิได้เพราะเป็นการเกินคำขอ

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานไม่คืนใบอนุญาตตัดไม้ในเมื่อใบอนุญาตสิ้นอายุแล้วเมื่อโจทก์ไม่ส่งใบอนุญาตต่อ ศาลดังนี้ ศาลจะ วินิจฉัยมิได้ต้องยกฟ้อง

ทำสัญญาซื้อของกันโดยตกลงราคากันเป็นเงินบาทสยามผู้ซื้อผิดสัญญาไม่ชำระราคาตามกำหนดจนอัตราแลกเปลี่ยนเงินเปลี่ยนแปลงไปเงินบาทสยามแลกเงินเหรียญอเมริกันได้น้อยกว่าอัตราเดิม ค่าเสียหายของผู้ขายเนื่องแต่อัตราแลกเปลี่ยนเงินเปลี่ยนแปลงเช่นนี้เป็นค่าเสียหายพิเศษตาม ประมวลแพ่งฯ ม. 222 วรรค 2 ค่าเสียหายอันเกิดแต่พฤติการณ์พิเศษจะเรียกร้องกันได้ต่อเมื่อคู่กรณีที่เกี่ยวข้องได้คาดเห็นหรือควรจะได้คาดเห็นในขณะทำสัญญา

เคยต้องโทษจำคุก 2 ครั้ง มาแล้ว 10 ปี มากระทำผิดฐานลักเก็บผลไม้ตาม กฎหมายอาญา ม. 292 เหตุร้ายเป็นครั้งที่ 3 ศาลเพิ่มโทษกักกัน

ต้องคำพิพากษาให้จำคุกมาแล้วไม่น้อยกว่า 2 ครั้ง ไม่ว่าตั้งแต่เมื่อใด หากมาต้องคำพิพากษาจำคุกเพราะความผิดอาญาอันเป็นเหตุร้ายอีกครั้งหนึ่งแล้ว ต้องถูกลงโทษกักกัน ทำความผิดครั้งที่ 3 เมื่อยังไม่พ้นโทษครั้ง ที่ 2 ก็ถูกลงโทษกักกันได้

ประกาศให้บำเหน็จนำจับผู้กระทำผิดต่อภาษีอากร ร.ศ. 119 เมื่อเจ้าพนักงานยังไม่ได้จ่ายเงินค่านำจับให้แก่ผู้นำจับ ศาลไม่บังคับจำเลยให้ใช้ค่าสินบนนำจับ อ้างฎีกาที่ 171 - 172/2470