คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
ดูปลาตร์

ถือขวานวิ่งไล่ฟันผู้อื่นโดยไม่ได้พูดขู่เข็ญอย่างใดนั้นไม่เปนผิดตามมาตรา 339(1).

จำเลยเอาเรือยนตร์ไปส่งผู้ร้ายทำการปล้น ในขณะปล้น จำเลยลอยเรือคอยรับอยู่ห่างที่ปล้น 15 เส้นถือว่าจำเลยมีผิดฐานสมรู้ในการปล้น.

ฟ้องว่าจำเลยยืมสร้อยไปวันหนึ่งวันใดในระหว่าง 14 วันติดต่อกัน แล้วว่าจำเลยยักยอกไปนั้นไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม.
อ้างฎีกาที่ 127/2477

ในคดีที่อัยยการเป็นโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์หรือรับของโจร จำเลยต่อสู้ว่าของกลางเป็นของจำเลยเมื่อศาลไม่ฟังว่าจำเลยมีความผิด แต่ฟังว่าของกลางเป็นของเจ้าทรัพย์ก็สั่งคืนของกลางให้เจ้าทรัพย์ได้
อ้างฎีกาที่ 647/2478,
ที่ 1102/2481
ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.48 วรรค 3 เป็นเรื่องโต้แย้งระหว่างผู้อื่น ไม่เกี่ยวกับจำเลย.

กล่าวหาผู้มีชื่อว่ากระทำผิดต่อเจ้าพนักงานซึ่งเป็นความเท็จนั้น เป็นความผิดตามมาตรา 158.

จำเลยทำลายเรือนที่ผู้อื่นเข้าไปปลูกในที่ของจำเลยนั้น มีความผิดฐานทำให้เสียทรัพย์

จำเลยทำลายขนำซึ่งผู้อื่นเข้าไปปลูกในที่ของจำเลยนั้น มีความผิดฐานทำให้เสียทรัพย์.

ภริยาจำเลยยื่นเรื่องราวต่ออำเภอขออนุญาตทำการขายสุราแล้ว เจ้าพนักงานออกใบรับเรื่องราวนั้นให้ซึ่งมีข้อความอนุญาตมีข้อความอนุญาตให้ทำการขายสุราได้เป็นการชั่วคราวก่อนใบอนุญาตตกมา จำเลยเข้าใจโดยสุจจริตว่าขายได้ จึงช่วยภริยาทำการขายสุราดังนี้ จำเลยไม่มีความผิดฐานขายสุราไม่รับอนุญาต.
อ้างฎีกาที่ 272/2481

จำเลยแจ้งความเท็จแก่ตำรวจว่า เจ้าทุกข์ทำร้ายตน ตำรวจจึงจับเจ้าทุกข์ไปสถานีตำรวจ ดังนี้จำเลยมีผิดฐานแจ้งความเท็จ แต่ไม่มีผิดฐานทำให้เสื่อมเสียอิสสระภาพตาม ม.270 ด้วย

เมื่อมีอุทธรณ์ทั้งในปัญหาข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายแล้วประมวลวิธีมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.194 ก็ใช้บังคับไม่ได้ศาลอุทธรณ์มีอำนาจฟังข้อเท็จจริงได้
โจทก์อุทธรณ์ทั้งข้อเท็จจริงและในข้อกฎหมายที่ศาลชั้นต้นยกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นแต่โดยอาศัยเหตุผลคนละอย่าง โดยไม่วินิจฉัยข้อกฎหมายที่โจทก์อุทธรณ์มานั้นได้ ไม่ผิดด้วยกระบวนพิจารณา
เมื่อเป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายของศาลชั้นต้นไม่ใช่ข้อกฎหมายของศาลอุทธรณ์แล้ว ศาลฎีกาก็รับวินิจฉัยไม่ได้.