คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 224

ใบแทนใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าว เป็นเพียงรายการต่ออายุใบสำคัญเป็นปี ๆ เท่านั้น ไม่มีลักษณะเป็นหนังสือสำคัญแก่การตั้งกรรมสิทธิ์หรือหนี้สินมิใช่เป็นหลักฐานแห่งการเปลี่ยนแก้หรือเลิกล้างโอนกรรมสิทธิหรือหนี้สิน
เมื่อจำเลยใช้ใบแทนใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวซึ่งมีผู้ทำปลอมขึ้นโดยแสดงต่อเจ้าหน้าที่ตรวจคนต่างด้าวทั้งที่จำเลยรู้ว่าปลอม จำเลยจึงมีความผิดตาม ก.ม.อาญา ม. 227 ประกอบด้วย ม. 224 มิใช่ตาม ม. 227 ประกอบด้วย ม. 225

จำเลยเป็นพลตำรวจได้รับแต่งตั้งให้เป็นพนักงานทะเบียนคนต่างด้าว มีหน้าที่ตรอกข้อความในใบรับใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวแล้วเสนอให้ผู้บังคับบัญชาเซ็นจำเลยได้ปลอมหนังสือโดยขูดลบชื่อเจ้าของใบรับใบสำคัญเดิมเสีย เติมชื่อลงไปใหม่การกระทำของจำเลยย่อมเป็นผิดตาม ก.ม. อาญา ม. 224 เพราะถือไม่ได้ว่าจำเลยปลอมหนังสือซึ่งอยู่ในหน้าที่ของจำเลยตามตำแหน่ง

พิมพ์แบบใบอนุญาตประกอบโรคศิลป ฯ แล้วยังพิมพ์ปลอมลายมือชื่อประธานกรรมการและเลขาธิการนายทะเบียนย่อมเป็นการเสียหายแก่ผู้นั้น ถึงแม้จะยังไม่ได้กรอกเลขที่ของใบอนุญาตชื่อผู้รับอนุญาตและเลขท้าย พ.ศ. ก็ถือว่าเป็นผิดฐานปลอมหนังสือราชการ่ตาม ม. 222
แบบพิมพ์ใบอนุญาตประกอบโรคศิลป ฯ ที่พิมพ์ลายมือชื่อประธานกรรมการและเลขาธิการนายทะเบียนด้วย ถือได้ว่าเป็นหนังสือตาม ม.6 (18)
ข้อฎีกาที่ว่าการที่จำเลยพิมพ์แบบใบอนุญาตประกอบโรคศิลป ฯ 51 ฉบับ จะเป็นผิดฐานปลอมหนังสือหรือไม่นั้น เป็นข้อ ก.ม. จำเลยย่อมฎีกาได้
อ้างฎีกาที่ 595/2481

เสมียนอำเภอออกสมุดใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวให้คนต่างด้าวไป โดยเขียนและเซ็นชื่อเป็นนายทะเบียนเสียเอง ซึ่งเป็นการกระทำโดยไม่มีอำนาจหน้าที่ที่จะกระทำเช่นนั้นได้ ย่อมมีความผิดฐานปลอมหนังสือตาม ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา 224

ฟ้องว่าจำเลยปลอมหนังสือซึ่งโจทก์กู้เงินจำเลยฟ้องของโจทก์กล่าวถึงวันที่โจทก์ไปร้องต่ออำเภอขอชำระหนี้แก่จำเลยอย่างเดียวดังนี้ ถือว่าฟ้องไม่ระบุเวลาที่หาว่ากระทำผิดตามสมควร ต้องยกฟ้อง

เสมียนร้านเอกชนตรอกข้อความลงในแบบจำหน่ายสุราของกรมสรรพสามิตต์ ไม่ตรงความจริงเป็นผิดฐานปลอมหนังสือธรรมดาไม่ใช่ปลอมหนังสือราชการ เพราะไม่ใช่หนังสือที่ทางราชการทำขึ้นทั้งฉบับ

ขูดลบทำลายเครื่องหมายประจำปืนที่เจ้าพนักงานทำไว้ ไม่เป็นผิดฐานปลอมหนังสือตาม ม.222

คนหนึ่งเซ็นชื่อรับเงินค่าจ้างให้จำเลยมากรอกข้อความเอาเอง จำเลยเขียนข้อความลงจำนวนเงินเกินความจริงที่จ่ายไปดังนี้ ไม่เป็นผิดฐานปลอมหนังสือ

การที่พัสดีมอบให้ผู้คุมเรือนจำซื้อขนมขายในเรือนจำนั้นเป็นการค้าส่วนตัว มิใช่ให้ทำการในหน้าที่ตามกฎหมายลักษณะอาญา ม.319 (3)
บัญชีที่ทำยังไม่เรียบร้อย จึงแก้บัญชีนั้นเพื่อให้ถูกต้องโดยสุจริตไม่มีผิดฐานปลอมหนังสือ
ในคดียักยอกอันเป็นความผิดต่อส่วนตัว ข้าหลวงประจำจังหวัดในฐานะเป็นผู้บัญชาการเรือนจำมีอำนาจยอมความได้

ใบอนุญาตให้เล่นไพ่นั้นแม้มีข้อความว่าได้รับเงินค่าธรรมเนียมแล้วก็ไม่ถือว่าเป็นหลักฐานเลิกล้างหนี้สินจึงไม่ใช่หนังสือสำคัญ
ความผิดตามมาตรา 224 นั้น ถ้าฟ้องเมื่อเกิน 5 ปี คดีย่อมขาดอายุความ