คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 224

เหตุอันเป็นลักษณคดีที่สามารถอาจจะเกิดความเสียหายในคดีความผิดฐานปลอมหนังสือนั้น แล้วแต่กรณีหนังสือนั้น แล้วแต่กรณีเป็นเรื่อง ๆ ถ้าเหตุในลักษณคดีเป็นที่สงสัย โจทก์ต้องนำสืบให้ประจักษ์แจ้ง
ข้าราชการทำใบสำคัญขึ้นให้เป็นใบรับเงินของผู้รับจ้างขนของแล้วนำมายื่นแสดงหลักฐานการจ่ายเงินต่อทางราชการนั้น โจทก์จะต้องสืบให้ได้ความว่าตามระเบียบแห่งการเบิกจ่ายของราชการมิได้ถือเอาการจ่ายเงินจริงเป็นประมาณ ยังต้องให้ผู้ที่รับเงินจริงลงนาม ผู้ใดจะรับรองหรือลงนามแทนไม่ได้ จึงจะเรียกว่าเป็นการกระทำที่อาจเกิดความเสียหายแก่รัฐบาลหรือเจ้าพนักงานผู้จ่ายเงิน

ได้รับมอบลายมือชื่อของเขาไว้เพื่อใช้ในกิจการอย่างหนึ่งแล้วเอาไปใช้ในกิจการอื่นโดยทุจริตย่อมเป็นผิดฐานยักยอก ไม่ใช่ปลอมหนังสือแต่ถ้าไม่ได้รับมอบลายมือชื่อก็ย่อมเป็นผิดฐานปลอมหนังสือ

เอาดวงตราราชการไปทำหนังสือปลอมโดยตั้งใจนำกลับมาคืน ก็เป็นความผิดฐานลักทรัพย์.
ปลอมใบสั่งให้จ่ายเงินธนา-ณัติสำหรับการส่งเงินธนาณัตินั้นเป็นผิดฐานปลอมหนังสือในราชการ.
เจ้าพนักงานไปทำงานแทนผู้ประจำตำแหน่ง แล้วลักเอาแบบพิมพ์ไปทำหนังสือเกี่ยวกับตำแหน่งนั้น ไม่มีผิดฐานปลอมหนังสือตามมาตรา 229ลหรือ 230.

เจ้าหน้าที่ผู้มีหน้าที่ออกใบอนุญาตให้น้ำมันออกได้ออกอนุญาตไปเพื่อยักยอกน้ำมันนั้น ไม่มีความผิดฐานปลอมหนังสือ,ถ้าศาลเห็นว่าการกระทำไม่เป็นความผิดแล้ว แม้จำเลยฎีกาคนเดียว ศาลฎีกาก็พิพากษาปล่อยตัวจำเลยอื่นด้วยได้

ใบสมัครสอบวิชาข้าราชการการพลเรือนและสมุดประวัติซึ่งข้าราชการเป็นผู้ทำนั้น ไม่ใช่หนังสือราชการ

รูปถ่ายของจำเลยซึ่งบิดไว้ในใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวและประทับตราเจ้าพนักงานหลุดหายไปจำเลยจึงเอารูปมาบิดแทนนั้น ไม่เป็นผิดฐานปลอมหนังสือ

จำเลยทำหนังสือสัญญากู้ขึ้นฉะบับหนึ่งว่าตนกู้เงินของผู้มีชื่อ แม้ความจริงมิได้มี+การกู้เงินต่อกัน ก็ไม่เป็นผิดฐานปลอมหนังสือ

กล่าวในฟ้องว่าจำเลยปลอมหนังสือและใช้หนังสือปลอม แต่ทาง พิจารณาปรากฎว่าเพียงแต่ว่ามีการแก้ตัวเลขและวันเดือน ปีในหนังสือ เช่นนี้ไม่เรียกว่าทางพิจารณาได้ ความแตกต่างกับ โจทก์ฟ้อง การที่ศาลล่างทั้ง 2 วินิจฉัยข้อเท็จจริงแตกต่างกันนั้นไม่เป็นปัญหาข้อ กฎหมาย+จะฎีกาได้

คดีต้องห้ามฎีกา แต่มีผู้พิพากษาศาลอุทธรณ์ทำความเห็นแย้งซึ่งในความเห็นแย้งนั้นไม่มีคำอนุญาตให้ฎีกา ดังนี้ คู่ความจะฎีกาหาได้ไม่

ข้าหลวงประจำจังหวัดรับเงินไปเพื่อจัดซื้อไม้ทำที่ว่าการอำเภอในจังหวัดที่ตนรับราชการอยู่ แล้วยักยอกเสีย มีผิดตามมาตรา 131 ผู้ออกใบรับเงินลงวันรับเงินย้อนหลังขึ้นไปอันไม่ใช่ความจริงนั้นไม่เป็นปลอมหนังสือ ในคดียักยอก โจทก์ระบุวันกระทำผิดมาในฟ้องว่าระหว่างวันที่เท่านั้นเท่านี้ในเมื่อไม่สามารถจะรู้ได้ว่าจำเลยกระทำผิดวันใดเป็นฉะเพาะแล้วฟ้องนั้นก็เป็นฟ้องตามประมวล วิธีพิจารณาอาญา ม.158(5) ได้จำเลยจะขอให้ยกฟ้องตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม.161 ไม่ได้