คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา: อรรถกฤต ช.เพ็ญชาติ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 307/2479

การรับสัญญากู้ที่ได้มาจากการกระทำผิดและเจตนายักยอกเข้าข่ายความผิดฐานรับของโจร

รับฝากสัญญากู้จากเขาไว้โดยรู้ว่าเป็นของเก็บตกได้แลผู้เอามาฝากมีเจตนายักยอกไว้เป็นประโยชน์ส่วนตัว ผู้รับฝากต้องมีผิดฐานรับของโจร
สัญญากู้ถือว่าเป็นทรัพย์อย่างหนึ่ง
(หมายเหตุ เห็นกันว่าเพียงแต่เก็บของตกได้แล้วไม่ปฏิบัติตามประมวลแพ่งฯ ม.1323 ไม่เป็นผิดตามกฎหมายอาญามาตรา 318 จึงได้ขอให้แก้ร่างคำพิพากษาใหม่แล้ว)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 268/2479

การเปลี่ยนแปลงโทษทางอาญาจากทำร้ายร่างกายสาหัสเป็นไม่สาหัส และการไม่อุทธรณ์ข้อเท็จจริง

ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลยตาม ม.256 มีกำหนด 4 ปีศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษ 2 ปีตามม.254 ดังนี้ เป็นแก้น้อย ฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ อ้างฎีกาที่ 767-768/2466 ที่ 221/2468 แล 186/2478
ไม่เสนอ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 252/2479

การหลีกเลี่ยงภาษีศุลกากรด้วยการซ่อนเร้นสินค้า ถือเป็นความผิดตาม พ.ร.บ.ศุลกากร และเรือที่ใช้ในการกระทำผิดอาจถูกริบได้

เรือที่ใช้ในการบรรทุกสินค้าซึ่งเจ้าของได้ปิดบังซ่อนเร้นเพื่อมิให้เสียภาษีนั้นย่อมเป็นของที่ต้องริบด้วย
ปัญหาที่ว่าจำเลยมีเจตนากระทำผิดหรือไม่เป็นปัญหาข้อเท็จจริง
ศาลเดิมปรับจำเลยคนละ 3300 บาทศาลอุทธรณ์แก้ไห้ปรับจำเลย 5000 บาท เช่นนี้เป็นการแก้น้อย ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 170/2479

การยื่นอุทธรณ์เกินกำหนดและความรับผิดชอบของศาลต่อการรับคำฟ้องนอกเวลาทำการ

ป.พ.พ.ม.162 คำสั่งกระทรวงยุติธรรมลงวันที่ 5 มีนาคม พ.ศ.2468
กำหนดเวลาทำงานตามปกติของศาลในระหว่างเดือนเมษายน พ.ศ. 2478 นั้นตั้งต้นแต่ 11ถึง13 นาฬิกา ผู้จะมาทำการติดต่อกับศาลต้องมาภายในกำหนดข้างบนนั้น
วิธีกำหนดให้คู่ความเสียค่าธรรมเนียม

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 167/2479

หน้าที่นำสืบในคดีทำร้ายร่างกาย: จำเลยต้องนำสืบเหตุป้องกันตัวเมื่อยอมรับว่าทำร้ายร่างกาย

หน้าที่นำสืบ โจทก์หาว่าจำเลยทำผิดฐานทำร้ายร่างกายจำเลยต่อสู้ว่าทำโดยป้องกันเป็นหน้าที่จำเลยต้องนำสืบก่อน อ้างฎีกาที่ 865/2478

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 131/2479

หน้าที่ความระมัดระวังในการขับรถ: ผู้ตามต้องระวังเมื่อตาม, ผู้เลี้ยวต้องระวังเมื่อเลี้ยว

ขับรถตามกันไปเป็นหน้าที่ผู้ขับคันหลังต้องใช้ความระมัดระวัง แต่ถ้าคันหน้าเลี้ยวตัดข้ามถนนก็เป็นหน้าที่ของรถคันหน้าต้องใช้ความระมัดระวัง
ไม่เสนอ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 126/2479

สัญญาซื้อขายที่ดินสาธารณสมบัติของแผ่นดิน: อำนาจผู้ขายและการอนุมัติจากรัฐบาล

อำนาจผู้ขาย ที่สาธารณสมบัติของแผ่นดินซึ่งอยู่ในความดูแลของกระทรวงการคลัง ๆ ทำสัญญาจะซื้อขายแก่เอกชนแม้จะยังมิได้รับอนุญาตจากรัฐบาลเพื่อออกกฤษฎีกาให้ขายได้ สัญญานั้นก็นับว่าสมบูรณ์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 123/2479

การวินิจฉัยข้อกฎหมายต้องอาศัยข้อเท็จจริงที่ศาลอุทธรณ์ฟัง ไม่ใช่ข้อเท็จจริงที่ฎีกาอ้าง

(หมายเหตุ. ผลแห่งคดีนี้มีว่า ถ้าเป็นที่สาธารณสมบัติของแผ่นดินตามมาตรา 1304(1) ราษฎรผู้เข้ายึดถือมีสิทธิฟ้องคนอื่นได้)
คดีที่ฎีกาได้ฉะเพาะข้อกฎหมาย การอ้างข้อเท็จจริงขึ้นมาในฎีกาเพื่อให้วินิจฉัยข้อกฎหมายนั้นต้องเป็นข้อเท็จจริงที่ศาลอุทธรณ์ฟัง มิฉะนั้นศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยให้
กรณีที่ศาลฎีกาแปลความมุ่งหมายแห่งคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ซึ่งไม่ใช่ฟังข้อเท็จจริงเอาเอง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 107/2479

คำให้การซัดทอดและพยานหลักฐานประกอบในคดีอาญา

พะยาน คำซัดชั้นไต่สวน
คำของจำเลยที่ให้การในชั้นไต่สวนซัดทอดถึงจำเลยอื่น ๆ ด้วยกันนั้น ใช้ฟังเป็นพะยานหลักฐานยันแก่จำเลยเหล่านั้นไม่ได้
คำของผู้ไปกระทำผิดคำของผู้ไปกระทำผิดด้วยกันแต่ไม่ได้ถูกฟ้องเป็นจำเลยชั้นศาลนั้น ฟังประกอบลงโทษจำเลยได้แต่ต้องฟังโดยระมัดระวัง
ไม่เสนอ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 94/2479

คำเบิกความของผู้ร่วมกระทำผิดใช้ประกอบการลงโทษได้ หากมีพยานหลักฐานอื่นประกอบยืนยัน

คำของผู้ที่ไปกระทำผิดด้วยกันแต่โจทก์ไม่ได้ฟ้องเป็นจำเลยนั้น ฟังประกอบลงโทษจำเลยได้
ไม่เสนอ

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา อรรถกฤต ช.เพ็ญชาติ

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
อรรถกฤต ช.เพ็ญชาติ