คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
อรรถกฤต ช.เพ็ญชาติ

ไปด้วยกันหลายคนมุ่งจะไปทำร้ายคนคนหนึ่งขณะทำร้ายมีคนออกมาห้ามจึงฟันผู้ห้ามตายอันเป็นการเกิดขึ้นโดยปัจจุบันทันด่วน และคดีไม่มีเหตุผลใดพึงสันนิษฐานว่าสมคบกันเพื่อใช้กำลังทำร้ายผู้ขัดขวางด้วยเช่นนี้ คนอื่นไม่มีผิดฐานทำร้ายผู้ห้ามด้วย การชัณสูตรพลิกศพนั้นเมื่อมีปลัดอำเภอและแพทย์ประจำตำบลเป็นผู้ชัณสูตรก็มาเบิกความรับรองในชัณสูตรนั้นด้วยแล้ว การที่แพทย์ผู้ทำการชัณสูตรมิได้มาเบิกความด้วย ไม่ทำให้การชัณสูตรพลิกศพนั้นเสียไป

อายุความในมูลหนี้ค่าซื้อเชื่อสิ่งของย่อมกำหนด 2 ปี ซื้อของเชื่อไปแล้วทำ สัญญากับผู้ขายผัดใช้หนี้โดยผู้เป็นฝ่ายในสัญญาได้เข้าระงับข้อพิพาทซึ่งมีอยุ่ในหนี้ และทั้งสองฝ่ายต่างยอมผ่อนผันให้แก่กันดังนี้เป็นสัญญาปราณีประนอมหาใช่เป็นสัญญารับสภาพความรับผิดไม่ สัญญาปราณีประนอมมีอายุความ10 ปี

จดหมายของสามีที่มีไปถึงผู้ให้กู้ ขอให้ภริยาของตนกู้เงินนั้น ไม่จำเป็นต้องปิดอากรแสตมป์ คู่ความมิได้ยกเรื่องการปิดอากรแสตมป์ขึ้นว่า กล่าวในชั้นศาลล่างแล้วยกขึ้นเป็นข้อฎีกาไม่ได้

คดีอาญาซึ่งมีอัตราโทษเกินอำนาจศาลแขวงที่จะพิจารณาพิพากษาได้นั้น ศาลแขวงมีอำนาจไต่สวนมูลฟ้องและเห็นว่าไม่มีมูลก็มีอำนาจพิพากษายกฟ้องได้ บทบัญญัติในมาตรา 167 แห่ง ประมวล วิธีพิจารณาความอาญานั้น เป็นบทบัญญัติเกี่ยวแก่กระบวนพิจารณาบรรยายกระบวน พิจารณาบรรยายวิธีการที่จะพึงปฏิบัติ มิใช่เป็นบทกำหนดอำนาจศาล

อายุความ 1 ปี ในเรื่องฟ้องเรียกมฤดกย่อมนำมาใช้บังคับไม่ได้ ถ้าเป็นเรื่องปกครองทรัพย์มฤดกไว้แทนกันในคดีฟ้องเรียกทรัพย์มฤดกเมื่อศาลเห็นว่า จำเลยเป็นทายาทควรได้รับมฤดกแล้ว ศาลมีอำนาจจะพิพากษาให้จำเลยได้รับมฤดกได้ ไม่จำเป็นที่จำเลยผู้นั้น จะต้องร้อง สอดเข้ามาขอส่วนแบ่ง

ได้รับอนุญาตให้มีอาวุธปืนแล้วให้ผู้อื่นเอาไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาตนั้นไม่ เป็นผิดตามมาตรา 16 - 52

กฎหมายลักษณผัวเมียบทที่28 ทำทัณฑ์ให้กับภริยาใหม่ว่าถ้าหากไปคืนดีกับภริยาเดิมยอมให้สินสมรสตกได้แก่ภริยาใหม่ฝ่ายเดียวนั้นไม่เป็นโมฆะตาม ปพพม 113 เป็นแต่เพียงผิดแยกแตกต่างกับที่กฎหมายบัญญัติไว้ตาม ปพพม 114 กฎหมายลักษณผัวเมียบทที่ 68 มิใช่เป็นบทที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชนฉะนั้นบุคคลจึงอาจทำสัญญาผิดแผกแตกต่างกับที่บัญญัติไว้ได้ ไม่เป็นโมฆะ

ทำรื้อรั้วและเข้าไปถอนต้นไม้ในที่ซึ่งตนเข้าใจโดยสุจจริตว่าเป็นของตนนั้น ไม่เป็นผิดทางอาญา

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาและทำร้ายร่างกายบาดเจ็บสาหัส เมื่อทางพิจารณา ปรากฏว่าเป็นเรื่องวิวาททำร้ายชิงกันและกัน ดังนี้ศาลต้องยกฟ้องโจทก์ตาม ประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม. 192

ฟ้องว่าจำเลยมีฝิ่นโดยไม่ได้รับอนุญาต แต่ไม่สืบถึงราคาฝิ่นที่รัฐบาลในท้องที่เกิดเหตุเช่นนี้ ศาล ลงโทษปรับ จำเลยในอัตราคั่นต่ำ คือ 50 บาท กล่าวในฟ้องว่า จำเลยมีฝิ่นดิบราคา 101 บาท 44 สตางค์ จำเลยรับว่าได้มีฝิ่นดิบไว้จริงดังนี้จะถือว่าจำเลยให้การรับถึงราคาฝิ่นที่กล่าวในฟ้องด้วยไม่ได้