คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
อรรถกฤต ช.เพ็ญชาติ

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ตัดสินลงโทษจำคุก 4 เดือนและเพิ่มโทษกักกันอีก 7 ปีจำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงฉะเพาะโทษกักกันฯ ได้

ตัวแทนผู้ที่ได้รับอนุญาตให้ค้าของเก่ารับซื้อของไว้แล้วไม่ลงรายการในสมุดบัญชีการกฎหมาย แม้ผู้ที่ได้รับอนุญาตค้าของเก่าจะไม่อยู่รู้เห็นด้วยผู้รับอนุญาตก็ตากก็ต้องมีความผิด

ฟ้องของโจทก์บรรยายว่าจำเลยทำผิดเวลากลางคืนระหว่างวันที่ 17 - 18 ต่อกัน ดังนี้ถือได้ว่าเปนฟ้องที่ทำให้จำเลยเข้าใจได้ดีแล้วไม่ทำให้เสียเปรียบในเชิงคดีอย่างไร

พฤตติการณ์ที่ถือว่ามีเจตนาฆ่าคนตาย

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม.296 จำคุก 3 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษจำเลยตาม ม.294 จำคุก 1 ปี เปนแก้น้อยฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้ อ้างฎีกาที่ 59-2481

พฤตติการณ์ที่ถือได้ว่าจำเลยไม่มีผิดฐานทำให้เสื่อมเสียอิสสระภาพ ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.120,129 พนักงานอัยยการมีอำนาจฟ้องในความผิดฐานฆ่าคนตายโดยมิได้มีการชัณสูตร์พลิกศพมาก่อนได้ ดังนี้แล้วการชัณสูตร์จะถูกต้องหรือไม่ ไม่จำต้องวินิจฉัยอ้างฎีกาที่ 1201/2481 ฆ่าผู้ซึ่งช่วยเจ้าพนักงานทำการจับกุมผู้กระทำผิดนั้นไม่เป็นผิดฐานฆ่าเจ้าพนักงาน

+พนักงานไปจับสุราเถื่อนได้ที่บ้านจำเลย+หนึ่ง ขณะที่เจ้าพนักงานกำลังบันทึกของกลางเลยเอาโหลสุราเถื่อนทิ้งน้ำเสียดังนี้ ต้องมีความผิดตามบทมาตราข้างต้น

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์+ต้องกันให้ลงโทษ+ไม่เกิน 5 ปีจำเลย+ในข้อเท็จจริงมิได้+หรือไม่เปนดุลพินิจเปนปัญหาข้อเท็จจริง

+พิพาทในเรื่องมฤดกของ+ถือสาสนาอิศลามในจังหวัดสตูลนั้น ย่อมตกอยู่+อำนาจของศาลจังหวัดทูลที่จะพิจารณาพิพากษาการที่มฤดกบางอย่างเป็นอสังหาริมทรัพย์อยู่ในจังหวัดพระนครไม่ทำให้ศาลแพ่งมีอำนาจรับคดีไว้พิจารณาได้ +ารตราของกระทรวงยุตติธรรมที่ 30/4353 มีผลเท่ากับกฎหมายเพราะได้ออกโดยพระบรมราชโองการและยังคงมีผลอยู่จนบัดนี้ เมื่อโจทก์นำฟ้องมายื่นต่อศาลที่ไม่มีอำนาจก็ให้ศาลนั้นคืนฟ้องนั้นไปเพื่อให้ยื่นต่อศาลที่มีเขตต์อำนาจเหนือคดีนั้น

+ของโจทก์จำเลยโดน+แต่ไม่ได้เกิดขึ้นโดยความประมาทเลินเล่อของจำเลย โจทก์ไม่มีสิทธิฟ้องเรียกค่าเสียหายจากจำเลยได้ ประมวลวิธีพิจารณาอายา ม.46,47 ประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง ม.1 (11) โจทก์ฟ้องจำเลยเรียกค่าเสียหายในการที่รถจำเลยชนรถโจทก์ปรากฎว่าก่อนฟ้องคดีนี้อัยยการได้ฟ้องโจทก์จำเลยหาว่าขับรถโดนกันโดยประมาทกรณีดังนี้ถือว่าโจทก์จำเลยในคดีแพ่งเปนคู่ความกันมาแล้วในคดีอาญา ศาลย่อมถือข้อเท็จจริงที่ปรากฎ+พิพากษาคดีส่วน+เปนหลักในการพิพากษาคดีส่วนแพ่งได้