คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
นิติศาสตร์

ข้าราชการเซ็นยืมเงินสดของค่าพาหนะไปจากพัศดีเรือนจำแล้วไม่ส่งคืนเงินที่เหลือจ่ายดังนี้ไม่เป็นผิดฐานยักยอกทรัพย์

การที่ศาลไม่อนุญาตให้โจทก์แก้ฟ้องโดยเห็นว่าทำให้จำเลยหลงต่อสู้คดีนั้นเป็นปัญหาข้อเท็จจริง

ให้เด็กอายุกว่า 1 ขวบเป็นบุตรบุญธรรมก่อนประมวลแพ่งฯ ถ้าผู้รับเลี้ยงดูโดยสุจจริตและเด็กสมัครอยู่กับผู้เลี้ยงบิดามารดาเติมจะเรียกเด็กคืนไม่ได้ วิธีที่บังคับให้เสียค่าเด็กให้แก่ผู้เลี้ยงและบิดามารดาของเด็กตามกฎหมายลักษณะเบ็ดเสร็จบทที่ 109 ม.11 นั้น ได้ยกเลิกเสียสิ้นแล้วโดยการเลิกทาสเกษียรอายุ อ้างฎีกาที่ 1416 - 1417/2456

+เด็กอายุต่ำกว่า 1 ขวบเป็น++ธรรมกอบประมวล++ถ้าผู้รับเลี้ยงดูโดย+และเด็กสมัครอยู่กับ+บิดามารดาเดิมจะ++ไม้ได้+ยบังคับให้เสียค่าเด็ก+ผู้เลี้ยงและบิดามารดาของเด็กตามกฏหมาย+เบ็ดเสร็จบทที่ 109 ม.11 นั้นได้ยกเลิกเสียแล้ว+โดยการเลิกทาสเกษียรอายุ ศาลฏีกา 1416 , 1417 / 2456

การบังคับวางระเบียบ+การรักษาป่า 2456+ 2, 17

กฎข้อบังคับวางระเบียบจัดการรักษาป่า พ.ศ. 2456 ข้อ 2 17
ประกาศสมุทเทศาภิบาลว่าป่าที่ใดเป็นเขตต์หวงห้ามตัดไม้เป็นข้อเท็จจริงที่โจทก์จะต้องกล่าวในฟ้อง เมื่อ โจทก์ไม่ได้กล่าวในฟ้องก็ไม่มีประเด็นที่ โจทก์จะนำสืบในข้อนี้ คดีเช่นนี้ ศาลต้องยกฟ้อง กล่าวในฟ้องว่า จำเลยตัดไม้ประเทภหวงห้ามโดยไม่ได้รับอนุญาตและสียค่าภาคหลวงเท่านั้นยังไม่พอที่จะทำให้เข้าใจได้ว่าป่าที่ตัดไปนั้นเป็นเขตต์หวงห้าม อ้างฎีกา 1525/2482

หลอกลวงให้เขาส่งเรือให้ เพื่อใช้เรือนั้นเป็นพาหนะหลบหนีจากที่คุมขังเมื่อเข่าส่งเรือให้และได้ใช้เรือนั้นแล้วก็เป็นผิดฐานฉ้อโกง

ประกาศสมุหเกศาภิบาลว่าป่าที่ใดเป็นเขตต์หวงห้ามตัดไม้ เป็นข้อเท็จจริงที่โจทก์จะต้องกล่าวในฟ้อง+เมื่อ โจทก์ไม่ได้กล่าวในฟ้องก็ไม่มีประเด็นที่โจทก์จะนำสืบในข้อนี้ คดีเช่นนี้ศาลต้องยกฟ้อง กล่าวในฟ้องว่า จำเลยตัดไม้ประเภทหวงห้ามโดยไม่ได้รับอนุญาตและเสียค่าภาคทบวงเท่านั้น ยังไม่พอจะทำให้เข้าใจได้ว่าป่าที่ตัดไม้นั้นเป็นเขตต์หวงห้าม อ้างฎีกา ที่ 1525/2482

โจทก์ได้กล่าวในฟ้องว่ามีคนร้ายลักทรัพย์ไปจำเลยพาเอาทรัพย์ที่ถูกลักไป โดย จำเลยสมคบกันลักหรือรับไว้โดยรู้อยู่แล้วว่าเป็นของที่ได้มาจาการกระทำผิดกฎหมายขอให้ ลงโทษฐานลักทรัพย์หรือรับของโจร ดังนี้ ไม่เรียกว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุม อ้างฎีกาที่ 624 - 625/2480

การทำเงินเหรียญและสตางค์ปลอมสำเร็จเป็นรูปแล้ว แม้มิได้จำหน่ายก็เป็นผิดตามมาตรา 203 ข้อ 1 หาใช่จะผิดเพียงฐานพยายามไม่