คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา: นิติศาสตร์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 148/2483

การปลูกข้าวในทางหลวง ไม่ถือเป็นการ 'ทอดทิ้ง' ตามกฎหมายอาญา มาตรา 336(1) เพราะมีวัตถุประสงค์เพื่อการเพาะปลูก

การปลูกข้าวลงในทางหลวงนั้นหาใช่เป็นการทอดทิ้งตามถ้อยคำที่บัญญัติใน กฎหมายอาญา ม. 336 (1) ไม่ คำว่า "ทอดทิ้ง" ที่ปรากฏใน ม. 336(1) ไม่มีความหมายถึงการเพาะปลูกอย่างใดน่าจะมีความหมายไปในทางที่ว่า วางทอดไว้หรือวางทิ้ง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 145/2483

รวมพิจารณาคดีทำร้ายร่างกาย – พยานร่วมกันเพียงพอต่อการพิจารณาคดี

คดีที่โจทก์ต่างผ่ายต่างฟ้องจำเลยคนเดียวกันในกรณีอันเดียวกันขอให้ลงโทษในความผิดฐานเดียวกัน ศาลได้รวมพิจารณาเป็นคดีเดียวกันนั้นเมื่อพะยานของโจทก์ทั้งสองคดีนั้นเป็นคนเดียวกัน โดยมากแล้วพะยานโจทก์ในคดีที่ได้สืบไปนั้น ยอมเป็นพะยานของ โจทก์อีคดีหนึ่งด้วย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 143/2483

การแบ่งมรดกโดยตกลงกันและการครอบครองเป็นส่วนสัด ไม่ต้องทำสัญญาเป็นหนังสือ ไม่อยู่ในอายุความมรดก

ผู้รับมฤดกตกลงแบ่งที่นามฤดกและได้เข้าปกครองเป็นส่วนสัดแล้ว ย่อมสมบุรณ์โดยไม่ต้องมีหนังสือสัญญาและคดีชะนิดนี้ไม่อย
ู่ในอายุความมฤดก 1 ปี

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 123/2483

ที่ดินโฉนดกลายเป็นทางสาธารณะได้ด้วยการอุทิศโดยตรงหรือโดยปริยาย หากไม่มีหลักฐานการอุทิศ การกีดกั้นทางสาธารณะจึงไม่เป็นความผิด

ที่ดิน ทางสาธารณะ โฉนด ที่ดินในโฉนดแผนที่จะกลับกลายเป็นทางสาธารณะก็ย่อมจะมีการอุทิศโดยตรงหรือโดยปริยาย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 105/2483

การทำร้ายร่างกาย: บาดแผลเล็กน้อยไม่ถึงขั้น 'บาดเจ็บ' ตามกฎหมาย

ใช้มือทำร้ายผู้อื่นมีบาดแผลเพียงบวมเจ่อโตกลางแผลที่บวมเจ่อมีเยื่ออ่อนซ้ำแตกเล็กน้อยแห่งเดียวเท่านั้น ยังไม่พอที่จะวินิจฉัยว่า จำเลยทำร้ายผู้เสียหายถึงบาดเจ็บตามมาตรา 254

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 103/2483

การโฆษณาหมิ่นประมาทด้วยลายลักษณ์อักษร ไม่ต้องพิสูจน์จำนวนผู้รับรู้ข้อความ

การใส่ความหมิ่นประมาทนั้นเมื่อมีลักษณะเป็รการโฆษณาด้วยลายลักษณอักษรแล้ว ก็เป็นผิดตามกฎหมาย อาญา ม. 282 วรรค 2 ในเรื่องโฆษณาหมิ่นประมาทด้วยหนังสือแล้วโจทก์ไม่จำต้องระบุในฟ้องว่า มีผู้รู้ข้อความนั้นกี่คน

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 102/2483

การเล่นบิลเลียดเกินเวลาต้องมีพฤติกรรมการพะนันจึงจะผิดกฎหมาย

การเล่นบิลเลียดเกินเวลาในใบอนุญาตนั้น จะเป็นความผิดต่อเมื่อการเล่นนั้นได้มีการพะนันกัน คดีที่ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืนตาม ศาลล่างโดย ลงโทษปรับจำเลยนั้น ฎีกาได้แต่ข้อกฎหมาย และศาลฎีกาต้องฟังข้อเท็จจริงตาม ศาลล่าง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 78-80/2483

การรุกล้ำทางหลวงด้วยการทำนา: การปลูกต้นข้าวไม่ถือเป็นการปลูกสร้างสิ่งกีดขวาง

กฎหมาย อาญามาตรา 336 ข้อ 2 ที่บัญญัติห้ามไม่ให้ปลูกเรือน ปักรั้วหรือปลูกสร้างสิ่งใดๆ ให้ล้ำเข้าไปในทางหลวงนั้น ไม่มีความหมายถึงปลูกต้นข้าว ด้วยการเอาข้าวไปปักดำนั้น ไม่ได้หมายความว่าเอาของเกะกะไปวางในถนนหลวงดังบัญญัติไว้ในกฎหมายลักษณ อาญามาตรา 336 ข้อ 13

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 77/2483

การเก็บน้ำมันเชื้อเพลิงในสถานที่ได้รับอนุญาต แต่ใบอนุญาตหมดอายุ และความรับผิดเมื่อเจ้าพนักงานไม่มีแบบพิมพ์

เก็บน้ำมันเชื้อเพลิงไว้ในสถานที่ซึ่งได้รับอนุญาตแต่ใบอนุญาตหมดอายุและได้ไปขอใบอนุญาตต่อเจ้าพนักงาน 2 ครั้ง แต่หากเจ้าพนักงานไม่มีแบบพิมพ์ในอนุญาตที่จะออกให้นั้นเป็นสิ่งสดวิสัยที่จะปฎิบัติได้ จึงยังไม่มีความผิด อ้าง ฎีกาที่ 775/2485 การที่ไม่ไปขอต่อใบอนุญาตในกำหนดเวลาที่กฎหมายบังคับไว้และโจทก์มิได้ฟ้องขอให้ลงโทษ จำเลยตามมาตรานั้นด้วย ศาลไม่จำต้องวินิจฉัยถึง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 70/2483

การลงโทษฐานมีน้ำตาลเมา แม้ฟ้องว่า 'ทำ' น้ำตาลเมา ศาลลงโทษฐาน 'มี' ได้หากท้ายฟ้องระบุ

ฟ้องโจทก์ กล่าวว่า จำเลยทำน้ำตาลเมามีแรงแอลกอล์สามารถดื่มกินได้เช่นเดียวกับสุราไว้ในความครอบครอง โดยรู้สึกว่าเป็นของผิดกฎหมายและท้ายฟ้องระบุบทขอให้ลงโทษฐานมีด้วยนั้น ศาลลงโทษจำเลยฐานมีน้ำตาลเมาได้ในกรณีที่จับของกลางในเวลาจับตัวผู้กระทำผิดและไม่ได้อ้างของกลางมาเป็นพะยานวัตถุนั้น ไม่อยู่ในบังคับ แห่งมาตรา 101,102,103 และ 242

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา นิติศาสตร์

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
นิติศาสตร์