คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
นิติศาสตร์

จำเลยต้องคำพิพากษาให้+++ไม่มีเงินเสียค่าปรับ++ต้องจำแทน จำเลยเป็น++มีครรภ์แก่ ศาลจึงสั่งจำคุก+การบังคับโทษจำคุกไว้แล้วมอบตัวจำเลย+++อยู่ในความควบคุมของพจ้าพนักงานฝ่ายปกครองจำเลยต้องขังมาก่อนคำพิพากษา 4 วัน และต้องควบคุมดังกล่าวข้างต้นอีก 2 วัน ดังนี้ ศาลสั่งปล่อยจำเลยได้โดยอาศัยกฎหมายอาญา ม. 32

+++สำนวนในคดีที่ศาลอุทธรณ์ฟังว่าสถานที่เกิดเหตุที่พิจารณาได้ความต่างกับฟ้อง จึงยกฟ้องโดยไม่วินิจฉัยข้อเท็จจริงอื่นต่อไปศาลฎีกาเห็นว่าสถานที่เกิดเหตุตรงกับฟ้องแล้วดังนี้ย้อนสำนวนไปให้ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยข้อเท็จจริงต่อไปใหม่ได้

กล่าวว่าเจ้าพนักงานตำรวจ++สอบสวนโดยไม่ยุตติธรรม แกล้งบอกให้จดคำให้การไม่ตรงต่อความจริง++เป็นผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ มีผิดตาม ม. 116

++++
++++ที่ต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริง เมื่อผู้พิพากษาซึ่งนั่ง+++ในศาลชั้นต้นรับอนุญาตให้ฎีกาในข้อเท็จจริงได้ดังนี้ ศาลฎีกา++พิจารณาต่อไปได้+++โจทก์ฟ้องอ้างว่าจำเลยมี+++ฝิ่นซึ่งมีมอร์ฟินผสมอยุ่ด้วย ในชั้นพิจารณาโจทก์อ้างผู้เชี่ยวชาญซึ่งได้ตรวจแยกธาตุยารายนี้เบิกความว่ามีมอร์ฟินจริง แต่โจทก์มิได้นำยาที่ได้แยกธาตุแล้วมาเป็นพะยานที่ศาลและ++++ให้จำเลยตรวจดูด้วย++++ยาที่มีได้ตรวจแยก++++เป็นพะยานเท่านั้น++ลงโทษจำเลยมิได้++ที่โจทก์จะให้ผู้ชำนาญตรวจแยกธาตุของกลางจำเลยควรมีโอกาศส่งผู้ชำนาญฝ่ายตนไปตรวจการ++ด้วย

วิวาทกันในที่สาธารณสถานไม่ถึงบาดเจ็บเป็นผิด ตามมาตรา 335(6) ไม่ใช่ ม. 338(3)
ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม. 201, 213
++++ที่โจทก์ฎีกาแต่ส่งสำเนาฎีกาให้แก่จำเลย++หนึ่งมิได้ เมื่อการวินิจฉัยข้อฎีกาของโจทก์+++ในลักษณคดีก็+++โจทก์ให้เป็นผลถึงจำเลยที่ส่งสำเนาฎีกาให้+++นั้นด้วยอย่างไรเป็นเหตุในลักษณคดี

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานแจ้งความเท็จ+++พิจารณาได้ความแต่เพียงว่าจำเลยให้การในชั้นสอบสวนอย่างหนึ่ง ในชั้นศาลอีกอย่างหนึ่ง เมื่อโจทก์พิศูจน์ไม่ได้ว่าคำให้การของจำเลยในชั้นสอบสวนเป็นเท็จ ลงโทษจำเลยมิได้

เจ้าพนักงานด่านภาษีไม่มีอำนาจเรียกให้ผู้ที่ล่องไม้ผ่านด่านแวะเพื่อตรวจเมื่อไม้เหล่านั้นได้เสียค่าภาษีถูกต้องแล้ว

ค่าธรรมเนียม
ถอนฟ้อง
จำหน่ายคดี
ร้องคัดค้านการเลือกตั้งผู้แทนราษฎรแต่เสียค่าธรรมเนียมมาไม่ครบถ้วนศาลมีคำสั่งให้เรียกค่าธรรมเนียมให้ครบก็ไม่ยอมเสีย

คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์เสียโดยอาศัยข้อเท็จจริงโจทก์ฎีกาได้แต่ข้อกฎหมายพะยานศาลจะฟังคำให้การของจำเลยผู้หนึ่งมาใช้ยันจำเลยด้วยกันเองมิได้

ครอบครองที่ดินมาเกิน 10 ปี โดยมิได้นำสิทธินี้ไปจดทะเบียนจะใช้ยันบุคคลอื่นที่ได้ที่ดินนั้นมาโดยเสียค่าตอบแทนและโดยทุจริต ทั้งได้จดทะเบียนแล้วไม่ได้ ซื้อขายที่ดินโดยทำหนังสือกันเองย่อมเป็นโมฆะ ตามประมวลแพ่งฯ ม. 115 เพราะผิดแบบ (ซื้อ ขาย เมื่อ พ.ศ. 2467)