คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
นิติศาสตร์

ในคดีเรื่องผิดมรรยาททนายความอัยยการประจำเนติบัณฑิตสภาย่อมเป็นโจทก์ร้องกล่าวหาได้ ถึงแม้ว่าผู้เสียหายจะไม่ติดใจเอาความถึงแก่ถอนคดีก็ตาม การจำหน่ายคดีไม่เรียกว่าได้มีคำพิพากษาถึงที่สุดแล้ว โจทก์ย่อมมีอำนาจร้องขอให้ยกคดีขึ้นพิจารณาอีกได้

ผู้พิมพ์โฆษนาหรือเจ้าของหนังสือพิมพ์ต้องรับผิดในข้อความใด ๆที่ลงพิมพ์ในหนังสือของตนในเมื่อตนรู้ถึงข้อความนั้น แม้ถึงว่าจะได้ตัวบรรณาธิการแล้วก็ตาม

พินัยกรรม์ที่ทำขึ้นตาม พ.ร.บ.พินัยกรรม์ พ.ศ.2475 นั้นถ้ามีวันเดือนปีลงไว้ข้างต้นของพินัยกรรม์นั้นแล้วก็เป็นอันเพียงพอพะยานไม่จำต้องระบุวันเดือนปีที่นั่งเป็นพะยานไว้ข้างท้ายอีกแลไม่จำต้องจดลงไว้ด้วยตนเองว่าผู้ทำพินัยกรรม์ได้ลงลายมือชื่อต่อหน้าตน
ประชุมใหญ่ครั้งที่ 18/79

ปลูกเรือนชายคาล้ำเข้าไปในที่ดินของผู้อื่นโดยเจ้าของที่เขายินยอมให้ทำด้วยปากเปล่า เจ้าของยังมีสิทธิขอให้รื้อชายคาออกเสียจากที่ดินของเขาได้
อายุความฟ้องร้อง 1 ปีตามม.1375 ใช้ฉะเพาะในเรื่องซึ่งผู้ถูกแย่งมีสิทธิเพียงครอบครอง ไม่ใช่ผู้ถูกแย่งมีกรรมสิทธิตัดสินเกินคำขอ
โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยรื้อหลังคาที่ปลูกรุกล้ำเข้ามาในเขตต์ที่ดินของโจทก์ศาลตัดสินให้จำเลยใช้เงิน 25 บาทแทนการรื้อชายคาตาม ป.พ.พ.ม.1312 ไม่เรียกว่าเป็นการตัดสินเกินคำขอตามประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม.142

คดีอาญาที่ยื่นฟ้องก่อนวันใช้ประมวลวิธีพิจารณาความอาญา อุทธรณ์ย่อในคดีเช่นนั้นไม่ต้องห้ามตาม ม.193 ศาลรับไว้พิจารณาได้

โจทก์ฟ้องบรรยายข้อความว่าจำเลยปิดทางเดินซึ่งโจทก์เคยเดินเข้าออกมาเป็นเวลากว่า 20 ปีแล้ว โจทก์จึงฟ้องขอให้เปิดทางเช่นนี้เป็นฟ้องซึ่งตั้งหลักฐานแห่งสิทธิตามกฎหมายแล้ว ศาลรับไว้พิจารณาต่อไปได้

ในคดีความผิดต่อกฎหมายแผนกภาษีอากรซึ่งมีกำหนดโทษปรับและโทษจำคุกรวมอยู่ด้วยกรมการอำเภอไม่มีอำนาจเปรียบเทียบ +

คดีอาญาต้องเริ่มคำนวฯ+ในวันรุ่งขึ้น คดีที่ศาลชั้นต้นแลศาลอุทธรณ์สั่งไม่รับอุทธรณ์จำเลย ๆ ฎีกาคำสั่งนั้นต่อศาลฎีกาได้ +

หน้าที่นำสืบจะตกอยู่แก่จำเลยตาม ม.100 แห่ง พ.ร.บ.ข้างต้นจะต้องเป็นเรื่องเกี่ยวด้วยผู้ลอบลักหนี้ภาษีขาเข้าและขาออกหรือเป็นผู้สมรู้ในการนี้+เท่านั้นผู้รับซื้อของไว้จากพ่อค้าโดยเปิดเผยถึงแม้ของนั้นจะยังไม่เสียภาษีก็ตามก็หาตกอยู่ในบังคับมาตราข้างต้นนั้นไม่ ซื้อของไว้โดยชื่อไม่ทราบว่าเป็นของยังไม่ได้เสียภาษีไม่มีผิดตาม ม.27 + การที่จะริบของตามม.34 ต้องปรากฎว่าเป็นของที่ได้หลีกเลี่ยงไม่เสียภาษีหรือเป็นของต้องห้ามอย่างใด เมื่อโจทก์สืบไม่สมจะริบของนั้นมิได้ อุทธรณ์ฎีกา โจทก์ยื่นฎีกาครั้งแรกศาลชั้นต้นสั่งไม่รับเพราะฎีกาโจทก์ไม่ได้ระบุข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายโดยแจ้งชัด+โจทก์จึงไปทำฎีกามายื่น+ภายในอายุความเช่นนี้ศาลรับไว้พิจารณาได้ โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิด พ.ร.บ.ศุลกากร และ+ ม.100 มาด้วย ศาลชั้นต้นเชื่อฟังพะยานโจทก์ ศาลอุทธรณ์ไม่ชื่อโจทก์จึงฎีกาว่าเป็นหน้าที่ของจำเลยต้องพิศูจน์ไม่เรียกว่าเป็นข้อกฎหมายที่มิได้ร้องอ้างอิงมาแต่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ ศาลฎีกาวินิจฉัยได้

ลูกหนี้ทำสัญญาและชำระดอกเบี้ยเกินอัตราตามกฎหมายให้แก่เจ้าหนี้โดยความสมัครใจเช่นนี้ไม่เรียกว่าเป็นผู้เสียหายอันพึงจะเป็นโจทก์ฟ้องเจ้าหนี้ได้