คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
เทฟโนต์

การเข้าอยู่ปกครองที่ดินโดยเจ้าของเขาอนุญาตหรือโดยเช่าจากเจ้าของมาดังนี้ ไม่เรียกว่าเป็นการครอบครองปรปักษ์ แม้จะนานเกินกว่า 10 ปี ก็ไม่ได้กรรมสิทธิ์

จำเลยจดคำให้การชั้นสอบสวนว่าผู้มีชื่อ 2 คน เป็นผู้นั่งทำการสอบสวนความจริงบุคคลทั้ง 2 นั้น มิได้อยู่ในเวลาสอบสวนนั้นเลย ครั้นข้าหลวงประจำจังหวัดถามจำเลย ๆ ก็ยืนยันว่าที่จดไว้ในคำให้การเป็นความจริงดังนี้ จำเลยมีผิดฐานแจ้งความเท็จ

จำเลยจดคำให้การชั้นสอบสวนมิได้จดต่อหน้าบุคคล 2 คน เมื่อข้าหลวงสอบถามจำเลย ๆ ก็ยืนยันว่าการเป็นไปตามที่จดไว้ในคำให้การนั้น ซึ่งไม่ตรงกับความในเรื่องสถานที่ ๆ จดคำให้การ ทั้งมิได้จดต่อหน้าบุคคล 2 คนนั้นดังนี้จำเลยมีผิดฐานแจ้งความเท็จ

โจทก์จำเลยตกลงทำสัญญาแบ่งมฤดกกัน ในวันส่งมอบเอกสารกู้หนี้ให้แก่โจทก์ตามข้อตกลงกันนั้น จำเลยได้ตกลงรับรองว่าถ้าลูกหนี้ตามเอกสารกู้นั้นไม่ชำระหนี้จำเลยยอมรับผิดชอบดังนี้ ข้อรับรองเช่นนี้ต้องผูกมัดจำเลย ถึงแม้ว่าในตัวสัญญาแบ่งมฤดกจะไม่มีข้อรับรองเช่นนี้ไว้ก็ตาม

การที่จำเลยรับเงินจากเจ้าทรัพย์เพื่อไถ่กระบือจากคนร้าย แล้วรับกระบือมาให้เจ้าทรัพย์นั้น ยังไม่พอจะถือว่าจำเลยมีเจตนาทุจจริตกระทำผิดฐานรับของโจร

ขับรถยนตร์สาธารณจดทะเบียนประเภทรถบรรทุกของ แล้วรับผู้โดยสารที่อาศัยกันไปหรือที่ควบคุมสิ่งของไปด้วย เช่นนี้ไม่มีความผิด

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลยตาม ม.299 แห่งกฎหมายอาญา กับให้ลงโทษกักกัน 3 ปี จำเลยอุทธรณ์ขอให้ยกโทษกักกันศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องในความผิดฐานชิงทรัพย์ด้วยได้ เพราะเป็นกรณีเกี่ยวพันกัน

การจำนองที่ทำขึ้นก่อนใช้ประมวลแพ่งฯ ต้องนำประกาศเรื่องจำนำและขายฝากที่ดิน ร.ศ.118 มาใช้บังคับ กรณีเช่นนี้ ผู้รับจำนองหาจำต้องมีหนังสือบอกกล่าวบังคับจำนองตาม ม.728 แห่งประมวลแพ่ง ฯไม่
การที่ผู้รับจำนองฟ้องเรียกหนี้รายจำนองพ้นระยะเวลาที่กฎหมายกำหนดไว้เรียกได้ว่าเป็นการฟ้องบังคับจำนอง อ้างฎีกาที่ 201/2479, 1282/2462
ตามประกาศปี ร.ศ.118 แม้ถึงว่าผู้จำนองจะขาดส่งดอกเบี้ยเกิน 3 ปีแล้วก็ตามผู้รับจำนองจะฟ้องเรียกต้นเงินและดอกเบี้ยโดยไม่ฟ้องขอให้ที่ดินหลุดเป็นสิทธิก็ได้ และการฟ้องเช่นนี้เรียกได้ว่าเป็นการฟ้องบังคับจำนองคดีไม่มีอายุความ อ้างฎีกาที่ 753/2457
จำนองที่ดินกันก่อนใช้ประมวลแพ่งฯ และค้างดอกเบี้ยคาบเกี่ยวระหว่างกฎหมายเก่าและใหม่ อายุความเรียกดอกเบี้ยในระหว่างกฎหมายเก่าก็ต้องใช้กฎหมายเก่าบังคับ คือเรียกดอกเบี้ยได้ถึงต้นชนดอก ส่วนแต่วันใช้กฎหมายแพ่งฯ ก็ต้องใช้ประมวลแพ่งฯ บังคับแต่เมื่อรวมดอกเบี้ยเข้าด้วยกันแล้วต้องไม่เกินต้นชนดอก อ้างฎีกาที่ 948/2474
ลูกหนี้จำนองขาดส่งดอกเบี้ยมากกว่า 10 ปีแล้ว ผู้รับจำนองมีสิทธิบังคับเอาดอกเบี้ยตอนใช้ประมวลแพ่งฯ แล้วเพียง 5 ปี ไม่มีสิทธิจะได้ดอกเบี้ยจากวันฟ้องไปจนกว่าจะชำระเสร็จด้วย เมื่อหนี้ขาดอายุความแล้วเจ้าหนี้มีสิทธิที่จะเรียกร้องให้ชำระหนี้ได้ ถ้าหากลูกหนี้ได้รับสภาพความรับผิดโดดยสัญญาหรือให้ประกันแก่หนี้นั้น ตามประมวลแพ่งฯ ม.188
ม.172 แห่งประมวลแพ่งฯ เป็นเรื่องหนี้ยังไม่ขาดอายุความ ส่วน ม.188 เป็นเรื่องขาดอายุความแล้ว
ประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม.86,93(3),100,122,142,183,185 พะยานเอกสารที่นำยื่นต่อศาล เมื่ออีกฝ่าย 1 ปฏิเสธ หากไม่มีพะยานบุคคลสืบประกอบศาลไม่รับฟัง โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกู้ยืมเงินโจทก์ไปกว่า 10 ปีแล้ว แต่จำเลยทำเอกสารรับสารภาพหนี้ให้ไว้รวม 3 ฉะบับ ซึ่งจำเลยปฏิเสธ ไม่รับรองเอกสาร 3 ฉะบับ นั้น ประเด็นที่ศาลจะต้องวินิจฉัยก็แต่ฉะเพาะเอกสาร 3 ฉะบับนี้เท่านั้นโจทก์จะนำหลักฐานการรับสภาพหนี้อย่างอื่นมาพิสูจน์ต่อศาลในภายหลังมิได้เป็นการนอกฟ้องนอกประเด็น ศาลไม่รับฟัง, ค่าธรรมเนียม

การกู้ยืมเงินกว่า 50 บาทนั้นไปจะต้องมีหลักฐานเป็นหนังสือ มิเช่นนั้นศาลไม่วินิจฉัยให้
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกู้เงินโจทก์ แต่โจทก์ไม่มีหลักฐานเป็นหนังสือว่าจำเลย+เงิน มีแต่หลักฐานจำเลยเงินจากผู้อื่นดังนี้ ไม่มีประเด็นต้องวินิจฉัยว่า อื่นนั้นเป็นตัวแทนโจทก์หรือไม่

การวินิจฉัยว่าจะมีการเลียนแบบเครื่องหมายการค้าหรือไม่ต้องเทียบเครื่องหมายทั้ง 2 ประกอบกับคำพะยานซึ่งแสดงว่าผู้ซื้อสินค้าจะหลงว่าสินค้าอันหนึ่งเป็นอีกอันหนึ่งหรือไม่,
ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม. 248,
คดีฟ้องขอห้ามมิให้ใช้เครื่องหมายการค้าที่จดทะเบียนไว้และไม่ได้ตั้งทุนทรัพย์มาเมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นให้ยกฟ้องโจทก์ ๆ ฎีกาได้แต่ปัญหาข้อกฎหมาย, พฤตติการณ์ที่ถือว่าฎีกาของโจทก์เถียงในปัญหาข้อเท็จจริง.