คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
เทฟโนต์

ใบเหยียบย่ำของโจทก์ออก+ที่ดินซึ่งจำเลยได้ทำประโยชน์ครอบครองตลอด+ และใบเหยียบย่ำนั้นข้อความให้จับจองได้แต่ในที่ว่างเปล่า ดังนี้ โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องจำเลยและ จำเลยก็ไม่จำต้องฟ้องโจทก์ภายในกำหนด 1 ปีตาม ม.1374แห่งประมวลแพ่งฯด้วย

โรงรับจำนำรับจำนำของซึ่งมีรูปพรรณตรงคล้ายคลึงกับรูปพรรณ+หายที่เจ้าพนักงานแจ้งให้ทราบ แม้ของที่รับจำนำไม่ใช่ของที่หายก็ตามเมื่อรับจำนำมิได้แจ้งให้พนักงานทราบในทันที +จำนำ ก็ต้องมีความผิด

ขายที่นามือเปล่าให้แก่กันแล้วมอบที่นาให้ผู้ซื้อคอรบครองทำมากว่า 1 ปี เช่นนี้ผู้ซื้อย่อมได้สิทธิในที่นารายนี้
อ้างฎีกาที่ 1023/2480

ร้องว่าชิงทรัพย์ได้ความว่าลักทรัพย์ก็ลงโทษได้

ถางที่รกร้างให้เตียนแล้วเลยทิ้งไว้เฉย ๆ ไม่ได้ทำอะไรอีกหรือปลูกต้นไม้ลงแล้วตายหมดก็ปล่อยทิ้งไว้เฉย ๆ ต่อไป ดังนี้ ไม่เรียกว่ายึดถือที่ดินไว้เพื่อตนอันจะได้มาซึ่งสิทธิครอบครอง,ประมวลแพ่งฯ ม.1375 เป็นเรื่องอายุความฟ้องร้องการแย่งการครอบครองการที่ใบเหยียบย่ำขาดอายุลงนั้นไม่ใช่ปัญหาเรื่องอายุความจะนำประมวลแพ่งฯ ม.193 มาบังคับ-มิได้

การจะริบทรัพย์ของกลางหรือไม่นั้นเป็นดุลยพินิจของศาลซึ่งเป็นปัญหาข้อเท็จจริงอ้างฎีกาที่ 810/2468
ศาลชั้นต้นปรับจำเลย10บาทริบปืนของกลางศาลอุทธรณ์แก้ไม่ให้ริบปืนของกลางดังนี้ฎีกาในข้อเท็จจริงต้องห้ามตาม ม.220

ผู้ใหญ่บ้านไม่มีหน้าที่ตามกฎหมายอาญา ม.142 อ้างฎีกาที่ 169/2481

เจ้าของที่นามือเปล่าทำหนังสือยกกรรมสิทธิที่นานั้นให้แก่ผู้รับดังนี้ ย่อมถือว่าเจ้าของได้สละสิทธิให้ผู้รับเข้าครอบครองเมื่อเกิน 1 ปีเจ้าของย่อมขาดสิทธิในที่รายนั้น, อ้างฎีกาที่ 1023/2480

สัญญามีความว่าโจทก์ได้รับเงินจากจำเลยไป 65 บาท โจทก์ยอมยกที่ดินสวนผลไม้ให้จำเลยยึดถือไว้แทนตัวเงินที่รับไป ทั้งนี้ สัญญาฉะบับนี้เป็นสัญญากู้ยืมเงินโดยเอาที่สวนให้จำเลยยึดถือไว้ไม่ใช่สัญญาซื้อขาย, +กู้เงินกันแล้วมอบที่ดินให้ผู้ให้กู้ใช้ประโยชน์ในที่ดินนั้น การยึดถือที่ดินของผู้ให้กู้โดยลักษณดังนี้เป็นทรัพยสิทธิอย่างหนึ่ง , เมื่อมิได้จดทะเบียนย่อมไม่สมบูรณ์ใช้บังคับกันมิได้ ผู้ให้กู้ไม่มีสิทธิจะยึดถือที่ดินไว้ต่อไปในเมื่อผู้กู้เรียกร้อง,อ้างฎีกาที่ 1283/2480,เข้าครอบครองที่ดินโดยอาศัยสิทธิตามสัญญาแม้จะครอบครองมาตั้ง 20-21 ปีก็ไม่ได้กรรมสิทธิ เพราะไม่ถือว่าเป็นการครอบครองโดยปรปักษ์, ประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม.149,178 ฟ้องแย้ง.
ค่าธรรมเนียม.

โจทก์ฟ้องจำเลยขอให้ลงโทษฐานเบิกความเท็จและฐานปลอมหนังสือเป็น+กะทงต่างหาจากกันศาลขั้นต้นลงโทษจำเลยฐานเบิกความเท็จและยกฟ้องฐานปลอมหนัง+โจทก์ฝ่ายเดียว
ศาลอุทธรณ์ขอให้ลงโทษจำเลยฐานปลอมหนังสือดังนี้ประเด็นเรื่องเบิกความ+ย่อมเด็ดขาดถึงที่สุดศาลอุทธรณ์ไม่มี อำนาจขั้นวินิจฉัยต่อไปอีกได้