คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
เทฟโนต์

โจทก์ฟ้องจำเลยขอให้ลงโทษตามกฎหมายที่มีอัตราโทษจำคุกตั้งแต่ 1 ปีขึ้นไป+ถึง 10 ปี เมื่อจำเลยให้การรับสารภาพฝ่ายโจทก์แถลงไม่ติดใจสืบพะยานดังนี้ ศาลมีอำนาจตัดสินยกฟ้องได้ที่เดียวโดยมิต้องเรียกพะยานโจทก์นำสืบ ในคดีที่ไม่มีการสืบพะยานสืบเลยไม่มีบทกฎหมายอันใดให้อำนาจศาลเรียกร้องพะยานมาสืบได้เอง

+หลวงประจำจังหวัดได้+ประกาศกำหนดท้องที่ + 14 ตำบลเป็นท้องที่โรคระบาดห้ามมิให้พาสัตว์พาหนะเข้าหรือออกจาก+เขตต์ที่มีโรคระบาดนั้น+มิได้รับอนุญาตจากสัตว์แพทย์ท้องที่ทั้ง 14 ตำบลอาณาเขตต์ติดต่อเป็นเดียวกัน จำเลยได้พาโค+ตำบลภายในเขตต์ท้อง+โรคระบาดตามประกาศโดยมิได้รับอนุญาตจากสัตว์แพทย์ต้องมีความผิดเพราะถือว่าแต่ละตำบลเป็น+เขตต์ต่างหากจากกัน

+ชักธงหาจำต้องชัก+ขึ้นไปหรือทำเสาแขวน+เสาธงไม่ การประดับประดาธงโดยแสดงให้ทั้งหลายเห็นก็นับว่าเป็นการชักธงเลยเอาธงชาติจีนกับสยามติดไขว้กันที่เสา+นอกของห้องหน้ามุขมีฝา ธงทำด้วยแพรกว้างยาว 6-9 นิ้ว +โตขนาดดินสอดำ ถือเป็นการชักธงภายใน+ไม่มีความผิด
ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.185,219,222 +คดีอาญาเมื่อศาลเห็นว่า+กระทำของจำเลยไม่เป็นความผิดแม้จำเลยจะมิได้ยกข้อต่อสู้ขึ้นมาศาลก็พิพากษายกฟ้องได้อุทธรณ์ฎีกา+ที่คู่ความฎีกาได้ฉะเพาะแต่ปัญหาข้อกฎหมายศาลฎีกาต้องฟังข้อเท็จจริงตามที่ศาลอุทธรณ์ได้วินิจฉัย+แล้วจากพะยานหลักฐาน+ต้องสำนวน

ศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษจำเลย 3 คนฐานปล้นทรัพย์จำเลย 2 คนฎีกา+ศาลฎีกาฟังว่าผู้เสียหายมิได้ถูกปล้นดังโจทก์+ดังนี้ ก็พิพากษายกฟ้อง+ถึงจำเลยคนที่มิได้+ขึ้นมาด้วยได้เพราะเป็นเหตุในส่วนลักษณะคดี

จำเลยเป็นธรรมการอำเภอทำหนังสือปลอมเป็นใบรับเงินของผู้มีสิทธิจะรับเงินค่าก่อสร้างโรงเรียนไปยื่นต่อนายอำเภอเพื่อให้จ่ายเงิน นายอำเภอหลงเชื่ออนุญาตให้จำเลยรับเงินไปจำเลยเอาเงินนี้ไว้เสียเอง จำเลยไม่มีผิดฐานเป็นเจ้าพนักงานยักยอกตามกฎหมายอาญา ม.131 และฐานเป็นเจ้าพนักงานปลอมหนังสือซึ่งอยู่ในหน้าที่ตาม ม.229 ทั้งไม่เป็นการปลอมหนังสือสำคัญในราชการตาม ม.225 ด้วยประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.43,253
คดีความผิดฐานปลอมหนังสืออัยยการไม่มีอำนาจฟ้องขอให้จำเลยคืนทรัพย์แทนผู้เสียหายโดยไม่เสียค่าธรรมเนียมขึ้นมาถึงแม้ทางพิจารณาปรากฎว่าจำเลยทำการฉ้อโกง เมื่ออัยยการไม่ได้ฟ้องฐานนี้เแล้วก็ไม่มีสิทธิขอคืนทรัพย์ตามวิธีพิจารณาอาญา ม.43

พฤตติการณ์ที่ถือว่าเป็นการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ

การซื้อแร่จากผู้ขายที่ไม่มีใบสำคัญจำหน่ายแร่นั้นกฎหมายบัญญัติว่าเป็นความผิด+ของกลางจึงเป็นของพึงริบตาม ม.27 แห่ง ก.ม.อาญากฎหมายอาญา ม.27 ย่อมใช้ได้ทั่วไปในสรรพคดีอาญาทั้งปวงแต่การริบทรัพย์ตามมาตรานี้เป็นดุลพินิจของศาลประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.218 ปัญหาเรื่องดุลพินิจเนื่องเป็นข้อเท็จจริง

+หญิงไปให้อยู่กินเป็นสามีภรรยากับคู่หมั้นโดยความสมัคร์ใจของหญิง+ไม่มีผิดตาม ก.ม.อาญา ม.241

+ความผิดต่อส่วนตัวเมื่อเจ้าทุกข์ผู้เสียหายยื่นคำร้องยอมความขอเลิกคดีในชั้นศาลฎีกา และจำเลยไม่คัดค้านดังนี้ คดีก็เป็นอันระงับ พ.ร.บ.การแพทย์ 2466 ม.19 กฎกระทรวงแห่ง พ.ร.บ.การแพทย์ ข้อ 29(2) จำเลยได้รับอนุญาตให้ประกอบโรคในสาขาการนวด จำเลยรักษาคนป่วยโดยคลึงนิ้วมือนิ้วเท้าแล้วให้กราบไหว้รูปถ่ายจำเลย 27 ครั้ง พร้อมด้วยดอกไม้ธูปเทียนกล่าวคำอธิษฐานเป็นภาษามคธดังนี้ ต้องมีความผิดตามกฎหมายข้างต้น

ความผิดฐานเลมิดลิขสิทธิเป็นหน้าที่ของโจทก์จะต้องสืบว่าจำเลยได้รู้แล้วว่าการกระทำของจำเลยเป็นการเลมิดลิขสิทธิของโจทก์