คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
เทฟโนต์

ผู้ใหญ่บ้านและกำนันไปค้นบ้านจำเลยโดยไม่มีหมาย แล้วไต่ถามจำเลยถึงเรื่องที่ไปค้นนั้น จำเลยได้+ผู้ใหญ่บ้านด้วยคำเท็จดัง+ ยังไม่มีผิดฐานแจ้งความเท็จต่อเจ้าพนักงาน

โจทกญืฟ้องว่าเจ้าพนักงานตรวจจับจำเลยได้พร้อมด้วยน้ำสาโทมีแรงแอลกอฮอล์ดื่มยาเช่นสุรา โดยจำเลยบังอาจ+ขึ้น เมื่อจำเลยรับสารภาพแล้วศาลย่อมลงโทษได้ แม้โจทก์จะมิได้กล่าวในฟ้องว่าจำเลยทำโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานก็ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

จำเลยลักลอบตัดฟันชักลากไม้สักโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานแล้วมาเลื่อยออกเป็นไม้เหลี่ยม เมื่อจำเลยต่อสู้ว่าไม้เหลี่ยมที่จับได้นั้นเป็นไม้ที่จำเลยได้+มาจากผู้มีชื่อเป็นหน้าที่ของจำเลยจะต้องนำสืบให้สมข้อต่อสู้นั้น จำเลยลักลอบตัดฟันชักลากไม้สักโดยมิได้รับอนุญาตแล้วมาเลื่อยไม้ต้นที่ตัดมานั้นเป็นไม้เหลี่ยม ๆ เช่นนั้นเป็นของต้องริบ

คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ลงโทษจำคุกจำเลย 4 ปี เพิ่มโทษอีก 1 ใน 3 เป็นโทษ 5 ปี 3 เดือนนั้นจำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงได้

จำเลยถูกอัยยการฟ้องและศาลพิพากษาลงโทษแล้วคดีที่เจ้าทุกข์เป็นโจทก์ฟ้องจำเลยในกรณีความผิดนั้นก็เป็นอันระงับไป

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักลอบเล่นไพ่ที่บ้าน บ. แต่พะยานให้การว่าเล่นกันที่บ้าน อ.โดยพะยานเข้าใจผิดดังนี้ ไม่เรียกว่าข้อเท็จจริงตามทางพิจารณาต่างกับฟ้อง, คดีอาญาที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลล่างให้ปรับจำเลยเพียง 50 บาท จำเลยฎีกาได้แต่ข้อกฎหมาย

พินัยกรรม์ซึ่งพิมพ์ด้วยเครื่องพิมพ์ธรรมดาแต่ผู้พิมพ์มิได้เซ็นชื่อเป็นผู้พิมพ์ไว้นั้นไม่ตกเป็นโมฆะ

ทำสัญญาค้ำประกันหนี้จำนองอีกชั้นหนึ่งนั้นย่อใช้ได้ตามกฎหมาย
ผู้ค้ำประกันมีสิทธิที่จะขอให้เจ้าหนี้ซึ่งมีทรัพย์ของลูกหนี้จำนองไว้เป็นประกันเอาชำระหนี้จากทรัพย์สินนั้นก่อนได้
อ้างฎีกาที่ 1313/2480

ที่ดินไม่มีหนังสือสำคัญสำหรับ+ที่ การซื้อขายทำเป็นสัญญา+กรมธรรม์ก็ใช้ได้ตามกฎหมาย+ตัวการ ตัวแทน ++ที่ดินรายพิพาทเป็นของมารดาๆ ยอมให้บุตร์ทำการออกหน้าแสดงว่าเป็นเจ้าของที่ดินรายพิพาทแล้วเอาไปขายฝากไว้ต่อบุคคลภายนอกดังนี้ ผู้ซื้อได้ที่เป็นสิทธิตามประมวลแพ่งฯ ม.806
ประเด็นหาได้เกิดมีขึ้นฉะเพาะเนื่องมาแต่คำฟ้องอย่างเดียวไม่ แม้แต่ลำพังตัวคำให้การเองก็อาจทำให้เกิดประเด็นขึ้นได้
โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ซึ่งอ้างว่า ได้ซื้อมาจากบุตร์จำเลย จำเลยให้การว่าที่นาเป็นของตนได้ให้บุตร์เช่าทำ บุตร์จะเอาไปขายให้โจทก์เท่าาใดเมื่อใดไม่ทราบดังนี้ทำให้เกิดประเด็นขึ้นข้อหนี่งว่าบุตร์ให้เอาที่ราย+พิพาทนี้ไปขายฝากไว้+โจทก์ โดยจำเลยรู้เห็นยินยอมด้วยหรือไม่

เป็นหนังสือสัญญาจ้างทำของ+ตกลงกันไว้ถ้าจะทำการเพิ่มขึ้นจะได้ตกลงกันและทำเป็นหนังสือ ภายหลังคู่สัญญาตกลงให้ทำการเพิ่มขึ้น แต่ไม่ได้ทำหนังสือต่อกันดังนี้ ผู้รับจ้างจะฟ้องเรียกค่าจ้างได้เพียงไรศาลฎีกาให้ฟังพะยานหลักฐานต่อไปก่อน
โจทก์ฟ้องจำเลยและขอว่าคดีอย่างคนอนาถา ศาลไม่อนุญาตและสั่งให้โจทก์นำเงินค่าธรรมเนียมมาเสีย โจทก์ไม่นำเงินมาเสียศาลจึงสั่งจำหน่ายคดี ภายหลังโจทก์ยื่นฟ้องจำเลยใหม่โดยวางค่าธรรมเนียมครบถ้วนดังนี้ไม่เรียกว่าโจทก์นำคดีที่เสร็จเด็ดขาดแล้วมาฟ้องใหม่