คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
เทฟโนต์

การที่แย่งทรัพย์เอาไปจากตัวเจ้าทรัพย์ได้แล้วนั้นเป็นความผิดฐานชิงทรัพย์สำเร็จแม้ภายหลังใกล้ชิดกันนั้นพวกของเจ้าทรัพย์ไปแย่งเอาคืนมาได้ก็ดี ก็ไม่ทำให้การกระทำนั้นกลายเป็นผิดแต่เพียงพยายามชิงทรัพย์.

ในเรื่องขอให้เปิดทางเดินโดยไม่มีทางออก เมื่อศาลพิพากษาให้เปิดทางเดินแล้วสิทธิในทางเดินนั้นย่อมเป็นภาระจำยอม โจทก์แลครอบครัวและแขกของโจทก์ย่อมมีสิทธิ์ใช้ทางเดินนั้น ไม่ใช่เป็นสิทธิ์จำกัดฉะเพาะตัวโจทก์
พฤตติการณ์ที่ขอให้เปิดทางเดินอันขอให้บังคับให้เปิดเพื่อใช่รถยนตร์ได้ด้วย

ศาลชั้นต้นลงโทษตาม ม.251,59 จำคุก 3 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตามมาตรา 254,59 จำคุก 1 ปีเป็นแก้มากฎีกาข้อเท็จจริงได้

คนต่างด้าวประจำเรือที่เดินระหว่างประเทศไทยกับประเทศอื่นหนีเข้าเมืองนั้น แม้คนต่างด้าวนั้นถูกลงโทษและถูกส่งตัวออกไปแล้ว เจ้าของยานพาหนะก็ยังต้องรับผิดชำระค่าธรรมเนียมคนเข้าเมืองทวีคูณตามมาตรา 38
อ้างฎีกาที่ 1189/2482

ข้อความที่จำเลยเบิกความจะเป็นข้อสำคัญในคดีหรือไม่เป็นปัญหาข้อเท็จจริง
อ้างฎีกาที่ 423/2478

ฟ้องว่าทำผิดระหว่างพระอาทิตย์ตกวันที่ 22 ถึงพระอาทิตย์ขึ้นวันที่ 23 ซึ่งตรงกับขึ้น 4 และ 5 ค่ำ+กัน พะยานโจทก์ว่าจำเลยทำผิดวันขึ้น 5 ค่ำ เวลาราว 3 นาฬิกา ดังนี้ จะถือว่าโจทก์ฟ้องผิดนั้นไม่ได้

บรรยายฟ้องว่าจำเลยกีดกั้นทางหลวงโดยเอาขวากทิ้งไว้ด้วยเจตนาจะให้เกิดอันตรายแก่สาธารณชนจนมีผู้ถูกบาดเจ็บ ขอให้ลงโทษทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยปักขวากไว้ในนาของจำเลยเองเพื่อป้องกันไม่ให้ใครเดินเข้าไปเหยียบย่ำข้าวที่ปลูกไว้ดังนี้ เป็นเรื่องข้อเท็จจริงได้ความต่างกับฟ้องในข้อ+ ต้องยกฟ้องตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.192

คำว่า "ควยพ่อไม่หด" เป็นคำลามกอนาจารตามกฎหมายอาญามาตรา 337(1)
กล่าวคำลามกอนาจารอันจะผิดตามมาตรา 337(1) นั้น ผู้กล่าวจะอยู่ที่ไหนไม่สำคัญ ถ้าคำกล่าวดังได้ยินไปถึงหลายคนในที่สาธารณแล้วก็เป็นผิดตามมาตรานี้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้ให้ผู้มีชื่อตัดไม้สักโดยไม่ได้รับอนุญาต แล้วจำเลยจัดการชักลากไม้นั้นออกจากป่าโดยไม่ได้รับอนุญาตและไม่ได้เสียค่าภาษีค่าตอและไม่ได้ตีตราฆ้อนเหล็กของเจ้าพนักงาน ทางพิจารณาไม่ปรากฎว่าใครเป็นผู้ตัดหรือเป็นผู้ชักลากปรากฎแต่ว่าไม้มาอยู่ที่จำเลยดังนี้ ต้องถือว่าจำเลยเป็นผู้ชักลากไม้นั้นตามข้อสันนิษฐานในข้อ 5 แห่ง พ.ร.บ.ป้องกันการลักลอบชักลากไม้สักฯ ลงโทษจำเลยตามความในข้อ 3 ได้

จำเลยเป็นเจ้าหน้าที่รับมอบหมายเงินไว้ 6 รายซึ่งต่างจำนวนต่างวันกันแล้วลงบัญชีรับไว้แต่เพียง 3 รายแรก เมื่อลงแล้วก็แทงจำหน่ายบัญชีว่าจ่ายให้แก่ตนเองเพื่อนำส่งคลังและจดลงไว้ด้วยว่าไม่มีเงินเหลือยกไป ผลที่สุดจำเลยยักยอกเอาเงินนั้นทั้ง 6 รายดังนี้ ไม่เป็นผิดตามมาตรา 230