คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา: เทฟโนต์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1511/2479

อายุความฟ้องเรียกทรัพย์มฤดก: ผู้จัดการมรดกไม่ใช่ตรัสตี ใช้กฎหมายอายุความ 1 ปี

ผู้จัดการมฤดกไม่ใช่ตรัสตีการฟ้องเรียทรัพย์มฤดกไม่ว่าจากทายาทหรือผู้ครอบครองทรัพย์แทนทายาทมีกำหนดอายุความ 1 ปี

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1494/2479

การป้องกันตัวเกินสมควรแก่เหตุ: การพิจารณาพฤติการณ์และเหตุผลในการป้องกัน

พฤตติการณ์ที่ถือว่าเป็นการป้องกันตัว พอสมควรแก่เหตุ ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.218-222 ในคดีอาญาที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้จำคุกจำเลย 5 ปีเช่นนี้ โจทก์ฎีกาได้แต่ในปัญหาข้อกฎหมาย และในการวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายนั้นศาลฎีกาต้องฟังข้อเท็จจริงตามที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยมา

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1489/2479

ความรับผิดทางอาญาของเจ้าของร้านฝิ่นต่อการกระทำของลูกจ้างหรือผู้จัดการ

เจ้าของร้านฝิ่นไม่ต้องรับผิดชอบในทางอาญา ในกรณีที่ผู้จัดการหรือลูกจ้างสมคบกันมีฝิ่นเถื่อนในร้านโดยตนมิได้รู้เห็นด้วย ตามหลักกฎหมายทั่วไปตัวการไม่ต้องรับผิดชอบทางอาญาในเมื่อตัวแทนทำผิดเว้นไว้แต่จะมีกฎหมายบัญญัติไว้เป็นพิเศษ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1488/2479

การจำนองและการบังคับคดี: หลักฐานการจำนองต้องยื่นต่อศาลเพื่อให้มีการขายพร้อมจำนอง

ในการที่เจ้าหนี้ยึดที่ดินของลูกหนี้ยึดที่ดินของลูกหนี้เอาออกขายทอดตลาดเพื่อเอาเงินใช้หนี้นั้น เมื่อผู้ใดอ้างว่าทรัยพ์รายพิพาทได้จำนองไว้แก่ตนแลจะขอให้ขายอย่างมีการจำนองติไปด้วยก็ต้องยื่นคำร้องต่อศาล เพียงแต่มีคำแถลงของจำเลยและมีจดหมายของผู้เกี่ยวข้องในการรับจำนองบอกไปยังเจ้าพนักงานยึดทรัพย์ยังไม่เป็นหลักฐานที่จะรับฟังได้ กรณีเช่นนี้ศาลต้องขายที่ดินอย่างคดีธรรมดา

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1487/2479

ความไม่ตรงกันของวันเดือนปีที่ระบุในฟ้อง ส่งผลให้โจทก์ไม่ชนะคดีอาญา

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิดเมื่อวันที่ 27-28 พฤษภาคม พ.ศ.2479 ตรงกับวันขึ้น 7-8 ค่ำเดือน 6 ชั้นพิจารณาโจทก์นำพะยานมาสืบได้ความว่าจำเลยทำผิดในวันขึ้น 7-8 ค่ำเดือน 7 ส่วนจำเลยหลงข้อต่อสู้นำพะยานมาสืบอ้างฐานที่อยู่ในเดือน 6 ตามฟ้องโจทก์ดังนี้ ศาลจะลงโทษจำเลยมิได้ เหตุในลักษณคดีลักษณที่ไม่เป็นเหตุในลักษณคดี

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1486/2479

ถังตวงไม่ได้มาตรฐานแต่เกิดจากการใช้งาน ไม่ถือเป็นความผิด

ตวงเข้าซึ่งรัฐบาลได้รับรองแล้วว่าไว้ใช้แต่+ถังบุบไปเนื้องจากใช้มานานทำให้ถังนั้นไม่ได้มาตราที่ถูกต้องโดยจำเลยไม่รู้ดังนี้ยังไม่มีผิด ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.219-222 คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ยกฟ้องโจทก์ ๆ ฎีกาได้แต่ปัญหาข้อกฎหมาย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1477/2479

ความรับผิดทางอาญาจากการขับรถประมาททำให้ผู้อื่นถึงแก่ความตาย

คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นปรับจำเลย 100 บาท ตาม ก.ม.อาญา ม.252 ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษจำคุก 2 ปีดังนี้ จำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1467-1468/2479

การพาหญิงไปเลี้ยงเป็นภริยาโดยใช้กำลังเข้าข่ายความผิดตามกฎหมาย

จำเลยใช้กำลังแลขืนใจพาเอาหญิงไปโดยตั้งใจจะเลี้ยงดูเป็นภริยา แม้จำเลยแลหญิงจะรับใคร่แลเคยได้เสียกันมาแต่ก่อน ก็ต้องมีผิดตาม ม.276

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1434/2479

การเรียกร้องค่าเสียหายจากการคัดค้านคำร้องที่ไม่เป็นเหตุให้เกิดความเสียหาย โจทก์ต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายเอง

คำสั่งของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุตติธรรมลงวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2478 ถึงศาลต่างๆ สำหรับการพิจารณาพิพากษาคดีตาม พ.ร.บ.ว่าด้วยการพิจารณาพิพากษาคดีบางประเภทชั่วคราว พ.ศ.2478 ข้อ 3 ป.พ.พ.ม.420 ในคดีที่ศาลมีคำสั่งให้ยกคำร้องโจทก์เสีย โดยเหตุที่โจทก์ร้องผิดกระทรวงศาลนั้น โจทก์จะฟ้องเรียกค่าเสียหายเพราะเหตุที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมแลค่าทนายในคดีนี้จากจำเลยผู้คัดค้านคำร้องของโจทก์ไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1403/2479

การร่วมกันทำร้ายร่างกายจนถึงแก่ความตาย: การพิสูจน์เจตนาสมคบและร่วมมือ

เพียงแต่จำเลยเข้าไปทำร้ายเขาพร้อมกันในโอกาศเดียวกันโดยต่างก็มีสาเหตุส่วนตัวด้วยกัน กับทั้งไม่ปรากฎว่าได้มีการสมคบกันมาแต่แรกดังนี้ ยังไม่พอถือว่าจำเลยเป็นตัวการร่วมมือการกระทำผิดด้วยกัน

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา เทฟโนต์

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
เทฟโนต์