คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
เทฟโนต์

ในคดีอาญาที่ราษฏรเป็นโจทก์ก่อนที่ศาลจะประทับฟ้องของโจทก์ไว้พิจารณาจำเลยจะอุทธรณ์ฎีกาคำสั่งของศาลอย่างไรหาได้ไม่
ผู้พิพากษาจะรับรองให้ฏีกาได้แต่ฉะเพาะตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม.221 นอกจากนี้ไม่มีอำนาจรับรอง
พระธรรมนูญศาลยุตติธรรมพ.ศ.2477 ม.16
กฏกระทรวงยุตติธรรมออกตามความใน พ.ร.บ.ว่าด้วยการพิจารณาพิพากษาคดีบางประเภทชั่วคราว พ.ศ.2478 ข้อ 2
คดีที่คนในบังคับอังกฤษเชื้อสายชาวเอเชียเป็นโจทก์ฟ้องความภายหลังวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ.2478 ขึ้นศาลสยามธรรมดา

ผู้ร้ายกว่า 3 คนถืออาวุธครบมือขึ้นไปบนบ้านเขาแล้วเที่ยวเก็บทรัพย์ เจ้าของบ้านมีความกลัวจึงลงเรือนหนีไป กิริยาเช่นนี้เรียกว่าเป็นการขู่เข็ญตาม ม.298 และเป็นผิดฐานปล้นตามมาตรา 301
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดภายนอกพระราชอาณาจักร์สยามเป็นหน้าที่ของโจทก์ที่จะต้องนำสืบความให้ครบ 4 ประการดังที่ระบุไว้ในมาตรา 10(4) จึงจะลงโทษจำเลยได้
ฟ้องว่าจำเลยทำผิดฐานปล้นทรัพย์และลักทรัพย์ที่เมืองไทรย์บุรี โจทก์สืบแต่เพียงวากฎหมายเรื่องปล้นในเมืองไทรย์บุรีมีอย่างไรแต่มิได้สืบกฎหมายในเรื่องลักทรัพย์จะลงโทษฐานลักทรัพย์ด้วยไม่ได้
ความสันนิษฐาน
ศาลจะสันิษฐานเสียเองโดยไม่ฟังคำพะยานว่ากฎหมายของประเทศหนึ่งมีลักษณเช่นไรนั้นไม่ได้

ผู้จัดการห้างหุ้นส่วนสามัญไม่จดทะเบียนไปทำสัญญาแทนห้างหุ้นส่วน ผู้เป็นหุ้นส่วนทุกคนรวมกันเป็นโจทก์ฟ้องคู่สัญญาอีกฝ่ายหนึ่งได้
เดิมผู้เป็นหุ้นส่วนคนเดียวในห้างหุ้นส่วนสามัญไม่จดทะเบียนเป็นโจทก์ฟ้องจำเลยศาลยกฟ้อง ต่อมาผู้เป็นหุ้นส่วนทุกคนได้เข้าเป็นโจทก์ฟ้องจำเลยในมูลหนี้รายเดียวกันกับเรื่องเดิมได้เพราะเป็นเรื่องคนละประเด็น
คดีที่โจทก์ได้ยื่นฟ้องก่อนวันใช้ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งต้องใช้พ.ร.บ.วิธีพิจารณาแพ่งร.ศ.127 ซึ่งเป็นกฎหมายซึ่งใช้อยู่ในเวลานั้นในการวินิจฉัยว่าฟ้องต้องห้ามหรือไม่

พฤตติการณ์ที่ฟังว่าเป็นการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิดในเวลากลางวัน ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยทำผิดในเวลากลางคืนและจำเลยก็นำสืบตามที่ปรากฎเหตุเกิดตามคำพะยานโจทกืทั้งสิ้น ไม่เป็นการหลงต่อสู้เช่นนี้ลงโทษจำเลยได้
คำว่า "ข้อเท็จจริง" ตามมาตรา 192 วรรค 2 นั้น ต้องเป็นข้อเท็จจริงที่แตกต่างกันอันเป็นสาระสำคัญขององค์แห่งความคิด

พฤตติการณ์ที่ถือว่า ยังไม่เป็นผิดฐานฉ้อโกง

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำคุกจำเลย15 ปีตามม.249 ศาลอุทธรณ์แก้ให้จำคุกจำเลยคนละ 5 ปีตามมาตรา 251 ดังนี้ เป็นแก้มาก ฎีกาได้

สัญญาจะซื้อจะขายเรือนถ้าหาว่าได้มีการวางมัดจำชำระหนี้ไว้บางส่วนแล้วก็สมบูรณ์ใช้บังคับได้ตามกฎหมาย
ทำสัญญาจะซื้อขาย แล้วผู้ซื้อเช่าทรัพย์นั้นไป เมื่อผิดสัญญาเขา ผู้ขายเรียกทรัพย์คืนได้(เพราะมอบทรัพย์ให้ในฐานเช่า ไม่ใช่ฐานซื้อขาย)
การปกครองโดยอาศัยสัญญาเช่า ไม่เรียกว่าปกครองโดยปรปักษ์
ทำสัญญาจะซื้อจะขายไว้ แล้ว ผู้ซื้อเช่าทรัพย์นั้นทำผิดสัญญาเช่า คงบังคับกันได้แต่ฉะเพาะกรณีที่ผิดสัญญาเช่าเท่านั้น หาเป็นการกระทบกระเทือนถึงสิทธิของคู่สัญญาที่มีต่อกันตามสัญญาจะซื้อจะขายไม่

คำของผู้ร้ายที่ถูกศาลลงโทษไปแล้วในคดีก่อนซัดทอดถึงจำเลยว่าได้ร่วมไปทำการปล้นด้วยกันนั้นจะนำมาใช้ยันจำเลยไม่ได้