คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
วิเศษ

เรื่องของกลางเป็นของผู้ร้องให้จำเลยยืมไปจับปลาจำเลยใช้บรรทุกของหนีภาษีเข้ามาในราชอาณาจักร์ไทยจนถูกจับลงโทษ ผู้ร้องมิได้เกี่ยวข้องในการกระทำผิดด้วย ขอรับของกลางคืนได้

ถึงแม้จำเลยรับสารภาพตามฟ้อง ศาลก็มีอำนาจสอบถามข้อเท็จจริงจากโจทก์จำเลยได้ การทำร้ายร่างกายไม่ถึงบาดเจ็บในเวลาวิวาทต่อสู้กันนั้นไม่เป็นผิดตาม มาตรา 338(3)

ขอให้ศาลประกาศคำพิพากษาในข้อที่จำเลยหมิ่นประมาทโจทก์ ต้องขอเสียก่อนศาลพิพากษา จะร้องภายหลังไม่ได้เพราะจะเป็นการแก้ไขคำพิพากษา

สัญญาเลิกหุ้นไม่จำต้องทำเป็นลายลักษณอักษรฟ้องว่าจำเลยทำสัญญาเลิกหุ้นส่วนกันแล้ว และนำสืบว่าภริยาโจทก์เป็นผู้ลงนามในสัญญาแทนและได้มีสัญญาอีกฉะบับหนึ่งท้าวความถึงสัญญาเลิกหุ้นส่วนเป็นทำนองให้สัตยาบัน เหล่านี้ไม่เป็นการสืบนอกฟ้อง และไม่จำต้องกล่าวข้อความเหล่านี้มาในฟ้อง

ผู้รับมฤดกคนหนึ่งได้เข้าเป็นผู้ปกครองเด็กตามพินัยกรรม์ของผู้ตายแล้ว จะยกอายุความมรฤกยันเด็กไม่ได้ เจตนาจะให้ที่ดินที่ลูกหนี้ตีใช้หนี้แก่เด็กจึงให้หลงชื่อเด็กเป็นผู้รับโอนในโฉนดดังนี้ ที่ดินนั้นยอมตกเป็นกรรมสิทธิ์ของเด็กตั้งแต่วันโอน
เจตนาจะยกที่ให้แก่เด็ก แต่จดทะเบียนเป็นโอนขายแก่เด็กเด็กก็ย่อมได้กรรมสิทธิ์
ตกลงแลกเปลี่ยนที่ดินกัน ฝ่ายหนึ่งโอนทะเบียนให้ อีกฝ่ายหนึ่งทำหนังสือขายให้แก่คนภายนอกโดยผู้รับแลกเปลี่ยนเป็นผู้รับเงินราคาที่ขายได้นั้น อีกฝ่ายหนึ่งจะฟ้องเรียกเงินที่ขายได้นั้นไม่ได้
เงินค่าเช่าที่ดินและโรงเรือนย่อมเป็นของเจ้าของที่ดิน
เด็กอายุ 17 ปี ตายในขณะที่อยู่ในความปกครองของธิดา ส่วนมารดาตายไปก่อนแล้ว มฤดกตกได้แก่บิดาผู้เดียว พี่น้อง ร่วมบิดามารดาไม่มีสิทธิได้รับมฤดก อ้างฎีกาที่ 567/2456
รับเงินของผู้อื่นไว้รักษาและหาผลประโยชน์ เดิมฝากธนาคารไว้ ภายหลังไม่ปรากฎว่าได้ถอนไปหรือได้นำไปหาผลประโยชน์อย่างไร ศาลคิดค่าผลประโยชน์ให้ในอัตราขั้นต่ำที่ฝากธนาคาร เงินรายได้ที่เก็บได้จากทรัพย์ของเด็กนั้น ถ้าเด็กนำสืบไม่ได้ว่าผู้ปกครองใดได้เท่าใดแล้ว ศาลไม่คิดค่าผลประโยชน์ให้

ในคดีเรื่องรับของโจร เป็นหน้าที่โจทก์ต้องนำสืบว่าจำเลยรับของร้ายไว้โดยรู้ว่าเป็นของได้มาจากการกระทำผิดกฎหมายก็จะลงโทษจำเลยได้

การขีดฆ่าตกเติมพินัยกรรม์ทำไม่ถูกต้องตามที่กฎหมายบังคับไว้นั้น ไม่เป็นเหตุให้พินัยกรรมม์ซึ่งทำขึ้นโดยถูกต้องเสียไปทั้งหมด คงใช้ไม่ได้แต่ฉะเพาะการขีดฆ่าตกเติมที่ทำไม่ถูกต้องเท่านั้น

ฟ้องขอให้ปลดเปลื้องทุกข์และเรียกค่าสินไหมทดแทนศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยแพ้ในข้อปลดเปลื้องทุกข์ แต่ไม่ให้ค่าสินไหม จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนดังนี้ จำเลยจะฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ โดยถือว่าเป็นคดีไม่มีทุนทรัพย์

รับมอบเงินมัดจำในการตกลงขายข้าวแล้วปฏิเสธว่าไม่ได้รับเงิน ถือว่าเป็นกรณีผิดสัญญาซื้อขายไม่ใช่เรื่องยักยอก

กระบือพลัดไป ผู้เสียหายกับเจ้าพนักงานออกติดตามทันที พบจำเลยกับกระบือห่างที่กระบือหายเพียง 5 เส้นในวันเดียวกันดังนี้ถือว่าจำเลยมีผิดฐานลักทรัพย์