คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
วิเศษ

โจทก์ไม่มาศาลตามกำหนดนัดเพื่อฟังกำหนดวันพิจารณานั้น ไม่เรียกว่า โจทก์ไม่มาตามกำหนดนัดตามความหมายในมาตรา 166 ประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ฉะนั้นศาลจะยกฟ้อง โจทก์ไม่ได้ อ้างฎีกา 93/2483

+ นำเกลือออกนอกเขตต์โดย+อนุญาตจากเจ้า+แม้จะเป็นเกลือ+วันใช้พระราช+ก็มีความผิด

พฤตติการณ์ที่ถือว่าทำให้จำเลยหลงข้อต่อสู้ ศาลจึงไม่อนุญาตให้โจทก์แก้ฟ้อง

การขอให้ใช้ค่าบำเหน็จนำจับตาม พรบ อากรค่าน้ำนั้นถ้ามีคำมั่นสัญญาของเจ้าพนักงานที่จะให้ค่านำจับ ศาลก็บังคับให้จำเลยใช้ค่านำจับได้

กฎกระทรวงว่าด้วยวิธีจัดการและตั้งอัตราเก็บเงินอากรค่าน้ำตามความใน พรบ อากรค่าน้ำข้อ 2 (ง) และข้อ 2 (1)(2) ข้อ 23 (5) เครื่องมือที่ใช้จับสัตว์น้ำจะเป็นเครื่องมือประจำที่หรือไม่ต้องพิเคราะห์ถึงการใช้เครื่องมือนั้น ๆ เป็นราย ๆ ไป ใช้เผือกลงกั้นขวางเต็มครองในเวลาน้ำลงแล้วเอาลอบดักตามช่องเผือกคอยกู้ลอบเอาปลาดังนี้เรียกว่าใช้เครื่องมือจับสัตว์น้ำประจำที่ตาม พรบ อากรค่าน้ำมาตรา 19 และกฎกระทรวงซึ่งออกตามความใน พรบ นั้น ข้อ 23 (5) คำว่า ที่สาธารณประโยชน์ตามกฎกระทรวงข้อ 23 (5) หมายถึงที่สาธารณประโยชน์ตามกฎหมายทั่วไป หาได้มีความหมายเช่นเดียวกับคำว่าที่สาธารณประโยชน์ ในกฎข้อ 2 (ง) และข้อ 2(2)(3) ไม่ ที่สาธารณประโยชน์ตามกฎกระทรวงข้อ 2 (ง) นั้นเป็นคำประกอบความในตอนต้นของวรรคนั้นคือแสดงว่าเป็นที่สาธารณไม่หวงห้ามการจับสัตว์น้ำ

การที่ศาลไม่อนุญาตให้โจทก์แก้ฟ้องโดยเห็นว่าทำให้จำเลยหลงต่อสู้คดีนั้นเป็นปัญหาข้อเท็จจริง

ให้เด็กอายุกว่า 1 ขวบเป็นบุตรบุญธรรมก่อนประมวลแพ่งฯ ถ้าผู้รับเลี้ยงดูโดยสุจจริตและเด็กสมัครอยู่กับผู้เลี้ยงบิดามารดาเติมจะเรียกเด็กคืนไม่ได้ วิธีที่บังคับให้เสียค่าเด็กให้แก่ผู้เลี้ยงและบิดามารดาของเด็กตามกฎหมายลักษณะเบ็ดเสร็จบทที่ 109 ม.11 นั้น ได้ยกเลิกเสียสิ้นแล้วโดยการเลิกทาสเกษียรอายุ อ้างฎีกาที่ 1416 - 1417/2456

+เด็กอายุต่ำกว่า 1 ขวบเป็น++ธรรมกอบประมวล++ถ้าผู้รับเลี้ยงดูโดย+และเด็กสมัครอยู่กับ+บิดามารดาเดิมจะ++ไม้ได้+ยบังคับให้เสียค่าเด็ก+ผู้เลี้ยงและบิดามารดาของเด็กตามกฏหมาย+เบ็ดเสร็จบทที่ 109 ม.11 นั้นได้ยกเลิกเสียแล้ว+โดยการเลิกทาสเกษียรอายุ ศาลฏีกา 1416 , 1417 / 2456

การบังคับวางระเบียบ+การรักษาป่า 2456+ 2, 17

กฎข้อบังคับวางระเบียบจัดการรักษาป่า พ.ศ. 2456 ข้อ 2 17
ประกาศสมุทเทศาภิบาลว่าป่าที่ใดเป็นเขตต์หวงห้ามตัดไม้เป็นข้อเท็จจริงที่โจทก์จะต้องกล่าวในฟ้อง เมื่อ โจทก์ไม่ได้กล่าวในฟ้องก็ไม่มีประเด็นที่ โจทก์จะนำสืบในข้อนี้ คดีเช่นนี้ ศาลต้องยกฟ้อง กล่าวในฟ้องว่า จำเลยตัดไม้ประเทภหวงห้ามโดยไม่ได้รับอนุญาตและสียค่าภาคหลวงเท่านั้นยังไม่พอที่จะทำให้เข้าใจได้ว่าป่าที่ตัดไปนั้นเป็นเขตต์หวงห้าม อ้างฎีกา 1525/2482