คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
วิเศษ

แก้รายงานขออนุญาตซื้ออาหารสัตว์ซึ่งเจ้าพนักงานอื่นทำยื่นต่อผู้บังคับบัญชานั้นเป็นผิดฐานปลอมหนังสือราชการตามมาตรา 224 ไม่ใช่ฐานปลอมหนังสือสำคัญในราชการตามมาตรา 225(1) เจ้าพนักงานแก้บัญชีซึ่งอยู่ในหน้าที่ของตนต้องทำให้ผิดจากความจริง เป็นผิดตามมาตรา 230 ให้คนอื่นทำใบสำคัญรับเงินซึ่งเกินจำนวนจริงหรือไม่มีการรับเงินกันเลยแล้วนำใบรับเงินนั้นไปเบิกเงินหลวงไม่เป็นผิดฐานปลอมหนังสือ ปลอมหนังสือเพื่อจะเอาเงินเกินไปใช้ราชการอื่น ก็ไม่พ้นผิดฐานปลอมหนังสือ

พฤตติการณ์ที่ศาลยังไม่พอใจที่จะฟังว่าจำเลยได้กระทำผิดในกรณีที่โจทก์หา จำเลยให้การรับ และโจทก์ได้สืบพะยานประกอบ.

ใบบันทึกการจับกุมที่กล่าวว่าจำเลยรับสารภาพแล้วมีลายเซ็นชื่อจำเลยไว้ด้วยนั้น เมื่อเจ้าพนักงานสอบสวนมิได้ให้คำตักเตือนจำเลยก่อนทำใบบันทึกดังที่ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.134 บังคับไว้แล้ว ข้อความในใบบันทึกนั้นใช้ยันจำเลยไม่ได้
ศาลชั้นต้นจำคุกจำเลย 1 เดือน 15 วัน และริบเงินโดยฟังว่าจำเลยเอาเล่นการพะนัน จำเลยอุทธรณ์ฉะเพาะการริบเงิน ศาลอุทธรณ์ฟังว่าจำเลยไม่ได้นำออกเล่น ไม่ริบ โจทก์ฎีกาข้อเท็จจริงในเรื่องริบเงินนั้นได้.

พะยานให้การไว้ในชั้นสอบสวนแต่ในชั้นพิจารณาพะยานไปบวชแล้วไม่ยอมมาเป็นพะยานนั้น ศาลจะรับฟังคำให้การชั้นสอบสวนไม่ได้.

ฟ้องว่าจำเลยรับของโจรตามกฎหมายอาญามาตรา 321 โจทก์มีหน้าที่ต้องนำสืบว่าจำเลยได้รับไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้าย
โจทก์บรรยายฟ้องว่ากระบือที่ถูกคนร้ายลักไปนั้นมาจับได้จากจำเลยโดยจำเลยรับไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้าย มิได้บรรยายว่ากระบือนั้นไม่มีตั๋วพิมพ์รูปพรรณและจำเลยแสดงความบริสุทธิไม่ได้ ด้วยดังนี้ แม้โจทก์จะอ้าง พ.ร.บ.สัตว์พาหนะมาตรา 20 มาในคำขอท้ายฟ้องด้วย ก็ยกมาตรา 20 ใน พ.ร.บ.นี้มาปรับแก่คดีไม่ได้(คือจำเลย++สืบก่อน) เจ้าพนักงานสอบสวนถามคำให้การจำเลยโดยไม่ได้เตือนจำเลยตามประมวลวิธีพิจารณาอาญามาตรา 134 คำให้การชั้นสอบสวนนั้นฟังเป็นพะยานหลักฐานใช้ยันจำเลยไม่ได้

หลักการตีความของกฎหมายโดยทั่ว ๆ ไป
การที่มิได้ปิดอากรแสตมป์ในตราสารอันฝ่าฝืนต่อพ.ร.บ.อากรแสตมป์ 2475 ๆ ได้วางโทษเป็นทางอาญาเท่านั้น หกได้กำหนดหน้าที่ทางแพ่งให้ผู้กระทำผิดต้องเสียอากรเพิ่มไม่ ผู้นั้นจึงไม่ต้องเสียอากรเพิ่ม
พ.ร.บ.อากรแสตมป์ฉะบับที่ 4 ปี 2479 มิได้มีข้อความบังคับว่าผู้ที่ฝ่าฝืนมิได้ปิดอากรแสตมป์ ซึ่งต้องปิดตาม พ.ร.บ.อากรแสตมป์ 2475 อยู่แล้ว ก่อนวันใช้ พ.ร.บ.นี้ก็จำต้องเสียอากรเพิ่มตาม พ.ร.บ.นี้ด้วยเหมือนกัน (คือสั่งให้ใช้บังคับย้อนหลัง)
พ.ร.บ.อากรแสตมป์ฉะบับที่ 4 ปี 2479 เป็นกฎหมายเพิ่มหน้าที่ทางแพ่งให้ผู้มิได้ปิดอากรแสตมป์ต้องเสียอากรเพิ่ม โดยมิได้ยกเว้นโทษทางอาญาตาม พ.ร.บ.อากรแสตมป์ 2475 ประการใดให้
หลักการตีความของพ.ร.บ.ใด ๆ โดยทั่วไปต้องถือว่า พ.ร.บ.ที่ออกใหม่ไม่มีผลย้อนหลังกะทบกะเทือนถึงการกระทำที่เป็นมาแล้วก่อนวันใช้ พ.ร.บ.นั้น
ผู้ที่มิได้ปิดอากรแสตมป์อันฝ่าฝืนต่อ พ.ร.บ.อากรแสตมป์ 2475 อยู่ก่อนวันใช้ พ.ร.บ.อากรแสตมป์ฉะบับที่ 4 นั้น จะถูกบังคับให้ต้องเสียอากรเพิ่มตาม พ.ร.บ.ฉะบับหลังนี้ไม่ได้

คดีเกี่ยวด้วยสิทธิในครอบครัวอนุญาตให้ฎีกาในข้อเท็จจริงได้ตามประมวลวิธีพิจารณาแพ่งมาตรา 248 วรรค 2 นั้น หมายถึงต้องเป็นคดีพิพาทเกี่ยวด้วยสิทธิในครอบครัวแท้ ๆ ปัญหาที่ว่าจะได้ส่วนแบ่งมากหรือน้อยและทรัพย์มีอยู่ที่จำเลยเท่าใดจะฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้
โจทก์ฟ้องเรียกมฤดกจากจำเลย ๆ ต่อสู้ว่าเป็นสามีผู้ตายดังนี้ ไม่ถือว่าเป็นคดีเกี่ยวด้วยสิทธิในครอบครัวหญิงชายอยู่กินด้วยกันมาก่อนจนมีครรภ์ขึ้นแล้ว เมื่อบิดาหญิงตาย หญิงชายจึงทำพิธีอยู่กินด้วยกันโดยเปิดเผยในเวลาก่อนประมวลแพ่งฯ บรรพ 6 ถือว่าเป็นผัวเมียกันถูกต้องตามกฎหมายได้.

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยทำละเมิดขอเรียกค่าเสียหายนั้น โจทก์ไม่ต้องบรรยายในฟ้องด้วยว่าจำเลยได้กระทำโดยจงใจหรือเลิ่นเล่อฟ้องนั้นก็เป็นฟ้องที่สมบูรณ์ได้

โจทก์รับซื้อฝากที่วิวาทที่มีโฉนดจากเจ้าของเดิมแล้วภายหลังได้รับโอนเป็นสิทธิ์โดยเด็ดขาด ขณะซื้อฝากผู้โอนที่ให้จำเลยได้บุกรุกที่วิวาทอยู่ก่อนแล้ว ผู้โอนให้จำเลยและจำเลยได้ครอบครองที่วิวาทมาครบ 10 ปีก่อนโจทก์รับโอนโดยเด็ดขาดดังนี้ จำเลยย่อมได้กรรมสิทธิ์ โจทก์ฟ้องขับไล่ไม่ได้(ข้อเท็จจริงฟังว่าโจทก์รู้ถึงการบุกรุกอยู่แล้วขณะที่รับซื้อฝากและรับโอน).

ศาลสั่งห้ามมิให้ผู้แพ้คดีชำระเงินแก่ผู้ชนะคดีและให้นำไปวางแก่เจ้าพนักงานโดยคำร้องของเจ้าหนี้ผู้ชนะคดีคนหนึ่ง ภายหลังผู้แพ้คดีนำเงินไปชำระหนี้แก่เจ้าหนี้ของผู้ชนะคดีเสียเองดังนี้ เจ้าหนี้ของผู้ชนะคดีคนอื่นจะขอให้ลูกหนี้ชำระหนี้ซ้ำอีกไม่ได้ เพราะคดีไม่เข้าประมวลแพ่ง ม.319 และวิธีพิจารณาความแพ่ง