คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
วิเศษ

เอาชื่อตนใส่ในใบไต่สวนโดยเจ้าของที่ดินมีได้ยินยอมและไม่ทราบดังนี้เจ้าของที่ดินฟ้องขอให้เพิกถอนเสียได้ +ไต่สวนไม่ใช่หนังสือสำหรับแสดงกรรมสิทธิที่ดินอย่างโฉนด การที่เจ้าของที่ดินเอาชื่อผู้ใดลงในใบไต่สวนนั้น เป็นแต่แสดงความตั้งใจจะยกให้เท่านั้น เจ้าของที่กลับใจเอาคืนได้อ้างฎีกาที่ 314/2461 และ 1121/2477

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยต่อสู้ขัดขวางเจ้าพนักงานโดย+กำลังกายชกต่อพลตำรวจ+หนึ่ง (ระบุชื่อ) กับพวกเจ้าพนักงานดังนี้แม้ทางพิจารณาจะปรากฎว่า จำเลยชกต่อยถูกพลตำรวจอีกผู้หนึ่ง+มิได้ระบุชื่อในฟ้องก็ตามไม่เรียกว่า โจทก์ฟ้องเคลือบคลุมลงโทษจำเลยได้

เสียหายยื่นฟ้องจำเลยไว้ในคดีความผิดต่อส่วนตัวและยังอยู่ในระหว่างไต่ส่วนมูลฟ้องเมื่ออัยยการยื่นฟ้องจำเลยเพราะผู้เสียหายได้ร้องทุกข์ไว้ ผู้เสียหายจึงขอถอนฟ้องของตนเพื่อรวมเป็นโจทก์ในสำนวนของอัยยการดังนี้ เป็นเรื่องขอรวมคดีหาใช่เป็นการถอนฟ้องเด็ดขาดตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.36 ไม่.

มีการสอบสวนแล้วหรือนั้น เป็นปัญหาข้อเท็จจริง

สัญญาผูกขาดจับสัตว์น้ำซึ่งค้ำประกันได้ลงนามในท้ายสัญญานั้นได้แบ่งความรับ+ในเงินค่าผูกขาดเป็นงวด ๆ โดยผู้ค้ำประกันทราบความ+หมายดีแล้วดังนี้ การที่ผู้ค้ำประกันหลุดพ้นจากความ+ผิดสำหรับงวดหนึ่งงวดใด+ทำให้หลุดพ้นจากความรับผิดในงวดอื่นที่ค้างชำระด้วย.
การที่ลุกหนี้มีหนังสือร้องขอผัดผอนไปยังเจ้าหนี้ก็ดีการที่โจทก์มิได้ฟ้องร้องลูกหนี้เสียในทันทีที่มีการผิดสัญญาก็ดี เหล่านี้ไม่เรียกว่าเจ้าหนี้ผ่อนเวลาให้แก่ลูกหนี้อันเป็นเหตุให้ผู้ค้ำประกันหลุดพ้นจากความรับผิด

+ตติการณ์ที่ถือว่าจำเลย+คบกันฆ่าคนตายโดย+เจตนา

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกระทำผิด+วันขึ้น 14 ค่ำเวลากลางคืน ทางพิจารณาโจทก์นำสืบว่าจำเลยทำในวันขึ้น 14 ค่ำ เวลา 24 นาฬิกาเศษดังนี้ + เรียกว่าทางพิจารณาต่างกับฟ้อง

ผู้สอบแทงจำเลย ๆ เดือดแกว่งมีดไปมาไล่คนร้ายเข้าไปในกลุ่มคน+ไปถูกผู้อื่นบาดเจ็บสาหัส ดังนี้ จำเลยมีความผิดฐานทำร้ายร่างกายโดยเจตนาและจะอ้างเอาเหตุยั่วโทษะมาเป็นเหตุลดโทษมิได้
พฤตติการณ์ที่ถือว่าจำเลยย่อมอาจแลเห็นผลแห่งการที่กระทำนั้นได้

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ก.ม.อาญา ม.246,++6 และ 298 จำคุก 2 ปีศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตาม ม.276 แต่บทเดียวจำคุก+เดือนและให้รอการลงอาญาไว้ดังนี้เป็นแก้มากฎีกาในข้อเท็จจริงได้
คดีอาญาศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม.246,+76 จำคุก 6 เดือนและรอการลงอาญาไว้ ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตาม ม.276 แต่บทเดียวกำหนดโทษคงเดิม ดังนี้เป็นแก้น้อยฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้

ไม่ว่ามีฝิ่นหรือมูลฝิ่นอันผิดด้วยกฎหมายไว้ในครอบครองมาตรา 53 แห่ง พ.ร.บ.ฝิ่นบัญญัติให้ถือเอาราคาฝิ่นที่รัฐบาลขายตั้งเป็นเกณฑ์คำนวณค่าปรับเสมอไป
อ้างฎีกาที่ 790/2474,+23/2476และ389/2476
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้วัตถุ+เจือปนฝิ่นของรัฐบาลทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยเอาวัตถุอื่นเจือปนจริงแต่ไม่แน่ว่าเจือปนกับฝิ่นหรือมูลฝิ่นดังนี้ ไม่เรียกว่าทางพิจารณาแตกต่างกับฟ้อง