คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
วิเศษ

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลย 2 กะทงตามกฎหมายอาญามาตรา 254 และ 256 ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามฟ้องโจทก์จำคุกรวม 2 กะทง 3 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษจำเลย 2 กะทงตาม ม.254 และ 338(3) จำคุก 7 เดือนดังนี้โจทก์ฎีกาข้อเท็จจริงขอให้ลงโทษจำเลยในความผิดตาม ม.256 ได้
(หมายเหตุ ศาลอุทธรณ์แก้ศาลเดิมในกะทงตาม ม.256 เป็น 338 โจทก์ฎีกาเถียงฉะเพาะกะทงนี้

ข้อกฎหมายใดที่ยกขึ้นอ้าง+ในฎีกาจะต้องเป็นข้อได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วในศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เว้นแต่จะเป็นปัญหาอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน
ปัญหาที่ว่าอัยยการโจทก์จะมีอำนาจฟ้องเรียกค่าสินบนนำจับแทนผู้นำจับได้หรือไม่นั้นไม่เป็นปัญหาเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน

ทำสัญญาจะซื้อขายที่ดินกันโดยกำหนดจะโอนทะเบียนภายในเดือนมีนาคมครั้นถึงกำหนดแทนที่ผู้ซื้อจะขอให้ผู้ขายโอนทะเบียนที่ดินให้ตนตามสัญญากลับไปขอให้ผู้ขายจัดการแบ่งแยกที่ดินจนพ้นตามสัญญาก็ไม่ไปจัดการโอนทะเบียนดังนี้ ไม่เรียกว่าผู้ขายประพฤติผิดสัญญา ผู้ขายมีสิทธิเลิกสัญญาได้
ทำสัญญาจะซื้อขายที่ดินแก่กันโดยกำหนดจะโอนทะเบียนภายในเดือนมีนาคม ในระหว่างนั้นผู้ซื้อขอให้ผู้ขายแบ่งแยกที่ดินเพื่อขายให้แก่คนภายนอก ผู้ขายก็จัดทำให้ดังนี้ ไม่เรียกว่าผู้ขายยอมสละสิทธิในประโยชน์แห่งเงื่อนเวลาในสัญญาจะซื้อขายนั้น

+อัตราฉะบับที่ 2 หมู่ 7 หลักเกณฑ์การประเมินภาษีการค้าประเภทโรงสีนั้นกฎหมายมุ่งประสงค์ให้คำนวณ+กำลังเครื่องจักร์ที่ทำการข้างออกมาได้เป็นจำนวนเกวียนอย่างสูงสุดใน 24 ชั่วโมงตามที่เป็นจริง
พะยานผู้ชำนาญการพิเศษข้อเท็จจริงที่ว่าโรงสีรายพิพาทมีกำลังทำการสีข้าวออกเป็นจำนวนเกวียนภายใน 24 ชั่วโมงได้เป็นจำนวนเท่าไรนั้นพะยานสามัญผู้รู้เห็นก็ใช้ได้ ไม่จำต้องฟังผู้ชำนาญการพิเศษเสมอไป

เปลี่ยนแปลงภาชนะบรรจุสุราโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานอันเป็นการฝ่าฝืนต่อข้อบังคับซึ่งตระลาการผู้พิจารณาหนังสือใบอนุญาตได้ตั้งขึ้นไว้นั้นไม่เป็นความผิดตามมาตรา 30

ผู้ไม่เสียรัชชูปการถูกจับไปเพื่อใช้งานโยธาแล้วแจ้งเท็จต่อเจ้าพนักงานว่าตนมีทรัพย์นั้นไม่มีความผิดตาม พ.ร.บ.รัชชูปการ

บุคคลภายนอกไปจดแจ้งข้อความเรื่องคนพักโรงแรมในสมุดบัญชีของโรงแรมแม้จำทำเพื่อให้เป็นหลักฐานแห่งความจริงก็เป็นผิดฐานปลอมหนังสือ

ผู้รับมฤดกรับสภาพหนี้ของผู้ตายตาม ม.172 ืได้อ้างฎีกาที่ 730/2476 ที่ 414/2480
ผู้รับมฤดกขอผัดใช้หนี้ของผู้ตายต่อเจ้าหนี้และขอรับโฉนดที่มอบเป็นประกันที่เจ้าหนี้มารับมฤดกแล้วก็คืนให้เจ้าหนี้นั้น ถือว่าเป็นการรับสภาพหนี้ตาม ม.172

โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยทำผิดที่ตำบลคลองสุทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยทำผิดที่ตำบลย่านซื่อ แม้ตำบลทั้ง 2 จะมีเขตต์ติดต่อกัน ศาลก็ต้องยกฟ้อง
อ้างฎีกาที่ 1300/2479

พฤตติการณ์ที่ถือว่าข้อเท็จจริงที่บรรยายมาในฟ้องไม่เข้าลักษณความผิดฐานยักยอกทรัพย์ตามกฎหมายเมื่อคำบรรยายฟ้องของโจทก์ไม่เป็นความผิดฐานยักยอกแล้ว แม้ในฟ้องโจทก์กล่าวว่าจำเลยยักยอกทรัพย์และขอให้ลงโทษฐานยักยอกมาก็ตาม ศาลก็ไม่ประทับรับฟ้องศาลชั้นต้นไม่รับประทับฟ้องศาลอุทธรณ์กลับให้ศาลชั้นต้นรับประทับฟ้องและพิจารณาต่อไปดังนี้จำเลยฎีกาได้ไม่ต้องห้ามตามประมวลวิธีพิจารณาอาญามาตรา 170