คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
อิศรภักดีธรรมวิเทต

การสั่งขยายระยะเวลาที่กฎหมายกำหนดไว้ จะสั่งได้ต่อเมื่อมีพฤติการณ์พิเศษ และสั่งก่อนสิ้นระยะเวลา เว้นแต่มีเหตุสุดวิสัย
การที่ผู้อุทธรณ์ไม่วางเงินค่าธรรมเนียมที่จะต้องเสียแทนอีกฝ่ายหนึ่ง ในอายุความอุทธรณ์โดยไม่รู้เท่าถึงการนั้น ไม่นับว่าเป็นพฤติการณ์พิเศษที่ศาลจะสั่งขยายเวลาวางเงินได้
ศาลสั่งรับอุทธรณ์ไว้แล้ว แต่ผู้อุทธรณ์วางเงินค่าธรรมเนียมที่จะใช้แทนอีกฝ่ายหนึ่ง เมื่อพ้นอายุอุทธรณ์ก็ถือว่าเป็นอุทธรณ์ที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย

การสั่งขยายระยะเวลาที่กฎหมายกำหนดไว้ จะสั่งได้ต่อเมื่อมีพฤตติการณ์พิเศษ และสั่งก่อนสิ้นระยะเวลา เว้นแต่มีเหตุสุดวิสัย
การที่ผู้อุทธรณ์ไม่วางเงินค่าธรรมเนียมที่จะต้องเสียแทนอีกฝ่าย 1 ในอายุความอุทธรณ์โดยไม่รู้เท่าถึงการนั้น ไม่นับว่าเป็นพฤตติการณ์พิเศษ ที่ศาลจะสั่งขยายเวลาวางเงินได้
ศาลสั่งรับอุทธรณ์ไว้แล้ว แต่ผู้อุทธรณ์วางเงินค่าธรรมเนียมที่จะใช้แทนอีกฝ่าย 1 เมื่อพ้นอายุอุทธรณ์ก็ถือว่าเป็นอุทธรณ์ที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย

ขนสุราจากตำบลหนึ่งไปยังตำบลอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตแม้ยังไม่ออกพ้นเขตตำบล ก็ถือว่าเป็นความผิดสำเร็จแล้วไม่ใช่พยายาม(อ้างฎีกา 569/2488)

การซื้อขายที่นามือเปล่าแม้ทำไม่ถูกแบบ ถ้าผู้ขายได้ส่งมอบที่นานั้นให้ผู้ซื้อครอบครองแล้วผู้ขายย่อมหมดสิทธิเรียกคืน

ศาลจะออกคำบังคับให้ผิดไปจากคำพิพากษาไม่ได้
คำพิพากษาบังคับให้จำเลยซื้อข้าวจากโจทก์และให้จำเลยชำระราคาข้าวแต่โจทก์ได้จัดการขายข้าวเสียเอง โดยมิได้รับอนุญาตจากศาลหรือความยินยอมจากจำเลยดังนี้ โจทก์จะขอให้ศาลออกคำบังคับให้จำเลยปฏิบัติตามคำพิพากษาหรือให้ชำระราคาที่ยังขาดอยู่อีกไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทำสัญญาเช่าสวนของโจทก์โดยทำสัญญาปากเปล่า จำเลยทำผิดข้อตกลง โจทก์ให้จำเลยออกจากสวนแล้ว จำเลยไม่ยอมออก ขอให้ขับไล่จำเลยต่อสู้ว่าไม่ได้ผิดสัญญาและชำระค่าเช่าไปครึ่งปีดังนี้ ถือว่าไม่ใช่กรณีฟ้องขอบังคับตามสัญญาเช่าไม่ต้องห้ามตาม ม.538 และถือว่าจำเลยไม่มีข้อกล่าวอ้างถึงสิทธิใด ๆ ที่จะอยู่ในที่ของโจทก์ ศาลบังคับขับไล่จำเลยได้

ฟ้องเรียกค่าเสียหายฐานละเมิดเนื่องจากการยึดทรัพย์ก่อนคำพิพากษาต้องบรรยายฟ้องให้เข้าลักษณะที่บัญญัติไว้ใน ป.ว.พ.มาตรา 263 (1) มิฉะนั้นเป็นฟ้องที่ไม่สมบูรณ์ อันควรรับไว้พิจารณา
(อ้างฎีกาที่ 488/2488)

โจทก์บรรยายฟ้องเป็นความผิดตาม ม.296-60 แต่อ้างมาตรา 293-60 ดังนั้น ศาลลงโทษจำเลยตาม ม.296-60 ไม่ได้ เป็นการเกินคำขอต้องลงโทษตาม ม.293-60

ฟ้องว่า จำเลยใช้เท้าเตะผู้เสียหายหนึ่งทีถูกขมับซ้ายบวมนูนจนสลบไปชั่วครู่หนึ่ง ปรากฏตามใบชันสูตรซึ่งระบุว่ามีแผลบวมนูนที่ขมับร่วมประมาณ 7 วันหายดังนี้ ยังแปลไม่ได้ว่า โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำร้ายผู้เสียหายถึงบาดเจ็บตาม ม.254
เพียงแต่ปรากฏว่ามีแผลบวมนั้นที่ขมับรักษาประมาณ 7 วันหายยังเรียกไม่ได้ว่าถึงบาดเจ็บการที่ผู้เสียหายลอบไปชั่วครู่หนึ่งนั้น ก็ไม่ถือว่าเป็นการทำร้ายถึงบาดเจ็บตามกฎหมาย

ทำสัญญาขายฝากที่ดินกันเองสัญญานั้นเป็นโมฆะ
ทำสัญญาขายฝากที่ดินกันเองและมอบที่ดินให้ผู้ซื้อครอบครองมาเกิน 10 ปี ผู้รับซื้อฝากก็อ้างอายุความการปกครองปรปักษ์ไม่ได้