คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 164

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์แล้วนำเอาทรัพย์ไปขายให้แก่ผู้มีชื่อ โดยจำเลยรู้อยู่แล้วว่าเป็นของร้ายได้มาโดยการกระทำผิดกฎหมายดังนี้จะลงโทษจำเลยฐานรับของโจรมิได้

ข้อเท็จจริงที่พิจารณาได้ต่างกับข้อเท็จจริงที่กล่าวในฟ้องต้องยกฟ้องการขออนุญาตแก้ฟ้องนั้นถ้าทำให้จำเลยเสียเปรียบและหลงต่อสู้คดีศาลไม่อนุญาตให้แก้
จำเลยเสียเปรียบหรือไม่เป็นข้อเท็จจริงซึ่งศาลฎีกาต้องถือตามศาลล่าง

โจทก์ฟ้องและบรรยายฟ้องว่าจำเลยกระทการลักทรัพย์แลให้ลงโทษฐานลักทรัพย์แม้โจทก์จะมีคำขอให้ลงโทษฐานรับของโจรด้วยก็ไม่ทำ++กลายเป็นฟ้องเคลือบคลุมเมื่อกรณีเข้าอยู่ในลักษณตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม. 163 - 164 ศาลก็มีอำนาจสั่งให้โจทก์แก้ฟ้องได้+++ไม่ต้องระบุสถานที่ที่ตน+++ผู้ร้าย ฎีกาอุทธรณ์ ฎีกาข้อกฎหมาย ++เคลือบคลุมหรือไม่เป็น ฎีกาข้อกฎหมาย ++มีอำนาจให้ฌจทก์แก้ฟ้อง+หรือไม่เป็นปัญหากฎหมาย

การที่ศาลจะอนุญาตให้โจทก์แก้วันกระทำผิดในฟ้องภายหลังที่ได้สืบพะยานโจทก์เสร็จแล้วนั้นอยู่ในดุลยพินิจของศาล

โจทย์ฟ้องจำเลยเป็นความอาญาระบุแต่วันและเดือนที่กระทำผิดเท่านั้นหาได้ระบุปีไม่แล้วภายหลังยื่นคำร้องของระบุปีด้วย โดยไม่ทำให้จำเลยหลงข้อต่อสู้อย่างใด ฟ้องของโจทก์ใช้ได้ตามกฎหมาย พะยาน พะยานโจทก์เบิกความครั้งหนึ่งแล้วแต่เป็นความเท็จศาลจึงพิพากษาลงโทษพะยานฐานเบิกความเท็จไปแล้ว โจทก์ขอสืบพะยานคนนั้นในข้อเดียวกับในครั้งแรกอีกได้ไม่ผิดวิธีพิจารณา

โจทก็ฟ้องว่าจำเลยทำผิดในวันแรม 9-10 ค่ำเวลากลางคืน ได้ความว่าจำเลยทำผิดในวันแรม 8 ค่ำจวนค่อนรุ่งลงโทษจำเลยไม่ได้ วันเวลาถือว่าเป็นรายละเอียดอันสำคัญที่ต้องแถลงในฟ้อง หากว่าฟ้องนั้นผิดวันและโจทก์มิได้ขอแก้เสียในเวลาสมควรปล่อยล่วงเลยมาศาลต้องยกฟ้อง