คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
มนูภันย์วิมลสาร

การร้องขอแยกสินบริคณห์ในชั้นบังคับคดีเพื่อดำเนินการไปตามคำพิพากษานั้น ทำเป็นคำร้องต่อศาลได้โดยไม่ต้องฟ้องร้องเป็นคดีขึ้นใหม่
ป.พ.พ.มาตรา 1483 มิได้บังคับไว้โดยชัดแจ้งว่า เจ้าหนี้ตามคำพิพากษาจะต้องฟ้องร้องเป็นคดีใหม่เพื่อขอให้แยกสินบริคณห์เสียก่อน
ศาลฎีกามีอำนาจย้อนสำนวนให้ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยปัญหาที่ยังไม่ได้วินิจฉัยใหม่ได้

พระราชบัญญัติสัญชาติ (ฉบับที่ 2)2496ไม่ขัดต่อรัฐธรรมนูญเพราะมิใช่กฎหมายที่ให้มีผลย้อนหลังเป็นการลงโทษบุคคลในทางอาญาหรือลงโทษบุคคลหนักขึ้นกว่าโทษที่กำหนดไว้ในกฎหมายที่ใช้อยู่ในเวลากระทำผิด
บุคคลผู้มีสัญชาติไทยเพราะเกิดในราชอาณาจักร แต่บิดาเป็นคนต่างด้าวนั้น เมื่อสมัครใจรับใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวย่อมขาดสัญชาติไทยตาม พระราชบัญญัติสัญชาติ (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2496 มาตรา 5 ไม่ว่าจะขอรับใบสำคัญก่อนหรือหลังวันใช้พระราชบัญญัตินี้

ไม่ขัดต่อรัฐธรรมนูญ เพราะมิใช่กฎหมายที่ให้มีผิดย้อนหลังเป็นการลงโทษบุคคลในทางอาญาหรือลงโทษบุคคลหนักขึ้นกว่าโทษที่กำหนดไว้ในกฎหมายที่ใช้อยู่ในเวลากระทำผิด
บุคคลผู้มีสัญญาชาติไทยเพราะเกิดในราชอาณาจักร์ แต่บิดาเป็นคนต่างด้าวนั้น เมื่อสมัครใจรับใบสำรัญประจำตัวคนต่างด้าวย่อมขาดสัญชาติไทยตามพ.ร.บ.สัญชาติ(ฉบับที่ 2) พ.ศ.2496 ม.5 ไม่ว่าจะขอรับใบสำคัญก่อนหรือหลังวันใช้พระราชบัญญัตินี้

ฟ้องว่าจำเลยประมาทบรรจุกระสุนปืนในปืนลูกซองพกแล้วเอาเสื่อห่อปืนและใช้แขนหอบเสื่อนั้นแขนเดียว เป็นเหตุให้ปืนหล่นถูกพื้นแล้วลั่นถูกคนตาย แม้จำเลยรับสารภาพตามฟ้องและโจทก์ไม่สืบ ดังนี้ก็ลงโทษจำเลยฐานทำให้คนตายโดยประมาทไม่ได้ เพราะการเอาปืนที่บรรจุกระสุนห่อเสื่อไปนั้นไม่เป็นการผิดวิสัยของปกติชนโดยปกติปืนหล่นไปถูกพื้นมิใช่ว่าจะลั่นออก จึงเป็นการบังเอิญ ไม่ใช่จำเลยประมาท

ฟ้องว่าจำเลยประมาทบรรจุกระสุนปืนในปืนลูกซองพก แล้วเอาเสื้อห่อปืนและใช้แขนหอบเสื้อนั้นแขนเดียวเป็นเหตุให้ปืนหล่นถูกพื้นแล้วลั่นถูกคนตาย แม้จำเลยรับสารภาพตามฟ้องและโจทก์ไม่สืบ ดังนี้ก็ลงโทษจำเลยฐานทำให้คนตายโดยประมาทไม่ได้ เพราะการเอาปืนที่บรรจะกระสุนห่อเสื้อไปนั้นไม่เป็นการผิดวิสัยของปกติชนและโดยปกติปืนหล่นไปถูกพื้นมิใช่ว่าจะลั่นออก จึงเป็นการบังเอิญ ไม่ใช่จำเลยประมาท

คำบอกเล่าของผู้ถูกกระทำร้ายถึงตายจะรับฟังเป็นพยานหลักฐานตามกฎหมายได้นั้น จะต้องสืบให้ได้ความว่าในเวลาผู้ตายพูดเช่นนั้นผู้ตายคิดว่าตนจะตายไม่มีหวังรอด (อ้างฎีกาที่ 269/2478,315/2479)

คำบอกเล่าของผู้ถูกกระทำร้ายถึงตายจะรับฟังเป็นพยานหลักฐานตามกฎหมายได้นั้นจะต้องสืบให้ได้ความว่าในเวลาผู้ตายพูดเช่นนั้นผู้ตายคิดว่าตนจะตายไม่มีหวังรอด อ้างฎีกาที่ 269/2478,315/2479

โจทก์ฟ้องกล่าวว่า จำเลยได้ขับรถยนต์ซึ่งห้ามล้อมือเสียใช้การไม่ได้ไปตามถนนหลวงด้วยความประมาทปราศจากความระมัดระวังโดยหลีกรถในที่คับขัน เป็นเหตุให้รถที่จำเลยขับชนคนด้วย ดังนี้ศาลวินิจฉัยว่า จำเลยได้หลีกรถในที่คับขันเป็นเหตุให้ชนคนตายโดยประมาท จึงหาเป็นการวินิจฉัยนอกฟ้องไม่

โจทก์ฟ้องกล่าวว่า จำเลยได้ขับรถยนต์ซึ่งห้ามล้อมือเสียใช้การไม่ได้ไปตามถนนหลวงด้วยความประมาทปราศจากความระมัดระวังโดยหลีกรถในที่คับขัน เป็นเหตุให้รถที่จำเลยขับชนคนด้วย ดังนี้ศาลวินิจฉัยว่า จำเลยได้หลีกรถในที่คับขันเป็นเหตุให้ชนคนตายโดยประมาท จึงหาเป็นการวินิจฉัยนอกฟ้องไม่

ผู้ตายกับจำเลยไม่มีสาเหตุกันเดินทางร่วมกันไปด้วยดี เกิดการทำร้ายขึ้นด้วยความเมาสุรา ผู้ตายมีบาดแผลแห่งเดียว การกระทำของจำเลยจึงเป็นการฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา