คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 47

ผู้เสียหายซึ่งเป็นโจทก์ร่วมกับอัยยการฎีกาคัดค้านเรื่องกรรมสิทธิในทรัพย์ที่ถูกลักหรือรับของโจร จะต้องเสียค่าธรรมเนียมในชั้นฎีกา เมื่อไม่ยอมเสีย ศาลไม่รับฎีกาไว้พิจารณา (กรณีเช่นนี้ศาลฎีกาทำเป็นคำสั่ง)

การพิจารณาคดีส่วนแพ่งตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 46 ให้ศาลถือข้อเท็จจริงตามที่ปรากฏในคำพิพากษาคดีส่วนอาญาส่วนการชี้ขาดคดีส่วนแพ่ง ศาลต้องดำเนินตามมาตรา 47 กล่าวคือดูว่าตามข้อเท็จจริงที่ได้จากคำพิพากษาคดีส่วนอาญานั้นจำเลยต้องรับผิดในทางแพ่งประการใดหรือไม่ ทั้งนี้โดยไม่คำนึงถึงเลยว่าจำเลยผิดในทางอาญา และต้องมีโทษหรือไม่อย่างไร
ปลัดอำเภอบังคับให้ผู้แจ้งปริมาณเสื้อผ้า ขายเสื้อผ้าต่างๆ แก่ผู้อื่นโดยราคาถูกแม้จะเชื่อโดยสุจริตว่า ทำไปโดยมีอำนาจโดยชอบด้วยกฎหมายและผู้ซื้อรับซื้อโดยคิดว่าถูกต้องก็ตามถ้าปรากฏว่าการกระทำนั้นเป็นการไม่ชอบด้วยกฎหมาย เพราะได้มีประกาศยกเลิกการควบคุมในการนั้นแล้ว ปลัดอำเภอและผู้รับซื้อต้องรับผิดฐานละเมิด
โจทก์กล่าวบรรยายข้อเท็จจริงไว้เป็นตอนๆ ได้ความชัดว่าจำเลยที่ 1 บังคับให้โจทก์ขายผ้าให้จำเลยที่ 2,3,4 ในราคาถูกโดยไม่มีความชอบธรรมที่จะทำได้ตามกฎหมายเป็นการเพียงพอที่จะให้ค่าสินไหมทดแทนในทางแพ่งแล้ว

ฟ้องคดีแพ่งที่เกี่ยวเนื่องกับคดีอาญา แม้ข้อหาในทางอาญาได้ยุติแล้ว โดยต้องห้ามฎีกา ก็ไม่เป็นเหตุให้ข้อหาในทางส่วนแพ่งซึ่งอาจฎีกาต่อไปอีกได้นั้น ต้องห้ามฎีกาด้วยไม่

ฟ้องคดีแพ่งที่เกี่ยวเนื่องกับคดีอาญา แม้ข้อหาในทางอาญาได้ยุติแล้วโดยต้องห้ามฎีกา ก็ไม่เป็นเหตุให้ข้อหาในทางส่วนแพ่งซึ่งอาจฎีกาต่อไปอีกได้นั้น ต้องห้ามฎีกาด้วยไม่

จำเลยเอาเรือไปลอยบันทุกไม้ของเจ้าทรัพย์ผู้จัดการดูแลมาพบเข้าถามจำเลย ๆ บอกว่าเจ้าทรัพย์ใหม้มาบันทุกผู้จัดการก็เลยไปดังนี้เป็นความผิดฐานหลักทรัพย์ไม่ใช่ฉ้อโกง,โจทก์บรรยายฟ้องเป็นความผิดฐานฉ้อโกงทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยมีผิดหลักฐานทรัพย์ศาลต้องยกฟ้อง,คดีอาญาที่โจทก์ขอให้คืนทรัพย์และชดใช้ราคามาด้วยนั้นเมื่อศาลยกฟ้อง,คดีอาญาเสียแล้วศาลไม่บังคับสวนแพ่งให้

ได้ความเพียงว่าผู้ซื้อได้ซื้อของกลางไว้จากจำเลยซึ่งไปลักมาจากเจ้าทรัพย์นั้น ยังไม่พอชี้ขาดให้คืนของกลางแก่เจ้าทรัพย์เพราะคดีอาจเข้าบทมาตรา 1332 แห่งประมวลแพ่ง ฯ การที่โจทก์ขอให้สั่งของกลางให้แก่เจ้าทรัพย์นั้นเป็นการฟ้องคดีแพ่งเกี่ยวเนื่องกับคดีอาญา