คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.พ.พ. ม. 537

ค่าเช่าเรือที่เจ้าพนักงานบังคับคดีเก็บรักสาไว้ไนระหว่างที่สาลยังไม่ได้ชี้ขาดว่าเรือเปนของฝ่ายไดนั้น เมื่อสาลได้ชี้ขาดว่าเรือเปนของโจทและคดีถึงที่สุดแล้ว ค่าเช่าเรือนั้นก็ย่อมได้แก่โจท เพราะเปนดอกผลโดยนิตินัย.

ค่าเช่าเรือที่เจ้าพนักงานบังคับคดีเก็บรักษาไว้ในระหว่างที่ศาลยังไม่ชี้ขาดว่าเรือเป็นของฝ่ายใดนั้น เมื่อศาลยังไม่ได้ชี้ขาดว่าเรือเป็นของฝ่ายใดนั้น เมื่อค่าเช่าเรือนั้นก็ย่อมได้แก่โจทก์ เพราะเป็นดอกผลโดยนิตินัย

สัญญาเช่าที่มีข้อห้ามว่ามีไห้เช่าช่วงด้วยนั้น ถ้าผู้เช่าทำผิดสัญญาเอกไปไห้เช่าช่วง ผู้เช่าย่อมมีสิทธิเลิกสัญญาได้และผู้เช่าช่วงไม่มีสิทธิที่จะหยู่ไนที่เช่านั้นต่อไป.

สัญญาเช่าที่มีข้อห้ามว่ามิให้เช่าช่วงด้วยนั้น ถ้าผู้เช่าทำผิดสัญญาเอาไปให้เช่าช่วง ผู้ให้เช่าย่อมมีสิทธิเลิกสัญญาได้และผู้เช่าช่วงไม่มีสิทธิที่จะอยู่ในที่เช่านั้นต่อไป

ข้อกดหมายที่ยกขึ้นอ้างอิงไนชั้นดีกานั้นต้องเปนข้อที่ได้ยกขึ้นว่ากล่าวมาไนสาลชั้นต้น หรือเปนข้อที่เกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชนหรือมีพรึติการน์นอกเหนือไม่อาดบังคับได้
ปัญหาที่ว่าการตั้งตัวแทนไม่มีหลักถานเปนหนังสือสาลจะรับฟังไม่ได้นั้น ไม่เปนปัญาเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน

ข้อกฎหมายที่ยกขึ้นอ้างอิงในชั้นฎีกานั้นต้องเป็นข้อที่ได้ยกขึ้นว่ากล่าวมาในศาลชั้นต้น หรือเป็นข้อที่เกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชนหรือมีพฤติการณ์นอกเหนือไม่อาจบังคับได้
ปัญหาที่ว่าการตั้งตัวแทนไม่มีหลักฐานเป็นหนังสือศาลจะรับฟังไม่ได้นั้นไม่เป็นปัญหาเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน

โจทฟ้องว่าจำเลยผิดสัญญาเช่าเรียกเรือกลไฟคืน การที่จำเลยนำพยานบุคคลมาสืบว่าเรือลำนี้จำเลยเปนผู้ซื้อแต่เงินไม่พอจึงกู้เงินโจทแล้วไส่ชื่อโจทเปนเจ้าของเรือ เช่นนี้เปนการสืบเพื่อแก้ไขข้อความไนสัญญาเช่าสัญญาโอนกัมสิทธิเรือซึ่งเปนการไม่ชอบด้วยมาตรา 94 (ข) ประมวนวิธีพิจารนาแพ่ง สาลไม่ควนรับฟังข้อความเหล่านั้น

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยผิดสัญญาเช่าเรียกเรือกลไฟคืน. การที่จำเลยนำพยานบุคคลมาสืบว่าเรือลำนี้จำเลยเป็นผู้ซื้อแต่เงินไม่พอจึงกู้เงินโจทก์แล้วใส่ชื่อโจทก์เป็นเจ้าของเรือ.เช่นนี้เป็นการสืบเพื่อแก้ไขข้อความในสัญญาเช่าสัญญาโอนกรรมสิทธิ์เรือซึ่งเป็นการไม่ชอบด้วยมาตรา 94(ข)ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง. ศาลไม่ควรรับฟังข้อความเหล่านั้น. ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 27/2485.

ก่อนทำสัญญาเช่าซื้อโรงเลื่อย ได้ยอมให้ผู้เช่าซื้อทดลองเลื่อยโดยใช้ไม้ของผู้เช่าซื้อ แล้วผู้เช่าซื้อเอาเงินที่ขายไม้ที่เลื่อยได้ไปซื้อสายพานมา สายพานนั้นย่อมเป็นของผู้เช่าซื้อ

ผู้เช่าค้างชำระค่าเช่าจึงทำสัญญาปราณีประนอมกับผู้ให้เช่ายอมชำระค่าเช่าที่ค้างและให้ได้เช่าตึกต่อไปและมีผู้มาค้ำประกันผู้เช่าในการปฏิบัติตามสัญญาปราณีประนอมนั้นเมื่อผู้ให้เช่าได้ให้ผู้เช่าทำสัญญาเช่าตึกต่อไปแล้ว และผู้เช่าผิดสัญญาปราณีประนอมนั้น ผู้ให้เช่าก็บังคับเอาแก่ผู้ค้ำประกันได้ การที่ผู้เช่มิได้แจ้งให้ผู้ค้ำประกันทราบเมื่อผู้เช่าทำสัญญาเช่าตึกใหม่ตามสัญญาปราณีประนอมนั้นไม่ทำให้ผู้ค้ำประกันหลุดพ้นความรับผิดประการใด