คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
สุทธิอรรถนฤมนตร์

ขอแก้หรือเพิ่มเติมฟ้องในรายละเอียดนั้นย่อมทำได้เสมอ เว้นแต่จำเลยจะ+ลงต่อสู้ในข้อที่ผิดหรือที่มิได้กล่าวไว้นั้น,
จำเลยเข้าแย่งชิงของกลางหากตำรวจเพื่อจะเอาทำลาย ไม่ตั้งใจเอาไปเพื่อประโยชน์ตนหรือผู้อื่นโดยเพื่อจะช่วยเหลือผู้ทำผิดในเรื่องมีของกลางนั้นดังนี้จำเลยไม่มีผิดฐานปล้นทรัพย์+มีผิดตาม ม.120,122,154.

ข้อเท็จจริงฟังได้แต่เพียงว่าจำเลยจำหน่ายน้ำมันก๊าศในระหว่างที่ใบอนุญาตให้จำหน่ายสิ้นอายุแล้ว และมิได้ต่อใบอายุเมื่อโจทก์ไม่ได้สืบว่าน้ำมันก๊าศเป็นน้ำมันประเภทไหนและมีปริมาณเท่าใดแล้ว คดีก็ลงโทษจำเลยไม่ได้
เพียงแต่ปรากฎว่าจำเลยจำหน่ายน้ำมันก๊าศเมื่อใบอนุญาตให้จำหน่ายสิ้นอายุแล้วจะให้สันนิษฐานว่าได้ทำการจำหน่ายมีปริมาณถึงขีดที่ต้องรับอนุญาตนั้นไม่ได้

ต้องคำพิพากษาให้ปรับฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงานไม่ไปช่วยทำเหมืองฝานและพนังพ้นโทษมาแล้วยังไม่เกิน 1 ปี ก็มาทำผิดฐานขัดคำสั่งอย่างเดียวกันนี้เข้าอีก
เมื่อศาลลดโทษจำเลยทั้งสองคราวนี้ตาม พ.ร.บ.เหมืองฝายฯ แล้วจำเพิ่มโทษจำเลยตามกฎหมายอาญา ม.76 ไม่ได้
การเพิ่มโทษตามกฎหมายอาญา ม.76 นั้นจะต้องเป็นความผิดที่ถูกลงโทษตาม ม.334 ถึง 340 เท่านั้น
ถูกลงโทษฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงานตามพ.ร.บ.เหมืองฝายฯ ซ้ำกันสองครั้งภายใน 1 ปีก็เพิ่มโทษตามกฎหมายอาญา ม.76 ไม่ได้

จำเลยค้างเงินรัชชูปการปลัดอำเภอให้จำเลยเซ็นทราบนัดให้ไปอำเภอวันรุ่งขึ้นเพื่อสอบสวนเร่งรัดเก็บเงินรัชชูปการ รุ่งขึ้นจำเลยหาได้ไปอำเภอไม่จำเลยยังไม่มีผิดฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงานตาม พ.ร.บ. รัชชูปการ

แม้จะไม่ใช่ประเด็นที่ฝ่ายใดฎีกาขึ้นมา แต่การที่ศาลล่างลงโทษจำเลยโดยปรับบทผิดศาลฎีกาพิพากษาแก้ปรับบทใหม่ตามบทที่ถูกต้องนั้นได้
จำเลยแจ้งความเท็จต่อเจ้าพนักงานสอบสวนกล่าวหาว่าเขาเป็นผู้ร้ายลักทรัพย์ ขอให้ไปจับกุมมาสอบสวน เขาจึงถูกจับมาควบคุมสอบสวนดังนี้ จำเลยยังไม่มีผิดตามกฎหมายอาญา ม.270 คงมีผิดเพียงฐานแจ้งความเท็จ
อ้างฎีกาที่ 169/2479 , 484/2479

บรรยายฟ้องว่าจับข้าวหมัก+สุราเถื่อนได้จากจำเลยได้กล่าวว่าของกลางนั้นเป็นเครื่องต้มกลั่นสุราแม้จะอ้างบทลงโทษฐานมีเครื่องต้มกลั่นสุรามาด้วย+ ลงโทษตามบทนี้มิได้, ฟ้องหาว่าจำเลยมีข้าวหมัก+สุราเถื่อนซึ่งมีแรงแอลกอฮอล์สามารถดื่มกินมึนเมาอย่างสุรา เมื่อจำเลยมิได้ให้การรับว่าของกลางเป็นสุราจริงแล้ว โจทก์ต้องสืบว่าข้าวหมักส่าสุราเถื่อนนั้นมีแรงแอลกอฮอล์สามารถดื่ม+มึนเมาอย่างสุราได้จริงจึงจะลงโทษจำเลยฐานมีสุราเถื่อนได้
เพียงแต่รับว่าของกลางนั้นเป็นข้าวหมักส่าสุราเถื่อนจริงดังฟังไม่ได้ว่าได้รับว่าของกลางนั้นเป็นน้ำสุราตามกฎหมาย

มีมูลฝิ่นไว้โดยไม่ได้รับอนุญาต ต้องปรับ 5 เท่าตามราคามูลฝิ่น ไม่ใช่ปรับตามราคาฝิ่น เมื่อโจทก์ไม่สืบถึงราคามูลฝิ่นก็ต้องปรับจำเลยตามอัตราต่ำเป็นเงิน 50 บาท ศาลล่างปรับจำเลยมาตามราคาฝิ่น ศาลฎีกาเห็นว่าต้องปรับตามราคามูลฝิ่นแม้ไม่มีปัญหาเถียงมาในฎีกา ศาลฎีกาก็ยกขึ้นวินิจฉัยแก้เป็นให้ปรับตามราคามูลฝิ่นได้
ศาลล่างปรับจำเลยตามราคาฝิ่น ศาลฎีกาเห็นว่าต้องปรับตามราคามูลฝิ่น แม้คดีสำหรับจำเลยบางคนจะไม่มีฎีกา+มา ศาลฎีกาก็แก้ให้ปรับจำเลยทุกคนตามราคามูล+ได้ เพราะเป็นเหตุในลักษณะคดี

มีมูลฝิ่นไว้นอกร้านจำหน่ายฝิ่นรัฐบาลโดยไม่รับอนุญาตอันเป็นผิดตาม พ.ร.บ. ฝิ่นแก้ไขเพิ่มเติม(ฉะบับที่4) 2481 นั้น ต้องปรับคิดตามราคามูลฝิ่น ไม่ใช่คิดตามราคาฝิ่น และเมื่อในที่นั้นรัฐบาลไม่ขายมูลฝิ่น ก็ต้องปรับตามอัตราคั่นต่ำคือ 50 บาท

ชายลักพาหญิงอายุ 18 ปีซึ่งมีผู้ปกครองไปอยู่กินด้วยกันอย่างสามีภรรยา มิได้มีการไป+มาและมิได้จดทะเบียนสมรสดังนี้ ไม่เป็นสามีภรรยากันได้ตามกฎหมายแพ่ง จำเลยต้องหาเป็นความอาญาว่าฉุดคร่าอนาจารหญิง จำเลยต่อสู้ว่าหญิงเป็นภรรยาตน การวินิจฉัยว่าเป็นภรรยาจำเลยหรือไม่นี้ต้องถือหลักตามกฎหมายแพ่งฯเพราะในทางอาญาไม่มีบัญญัติไว้
ในความผิดฐานฉุดคร่าอนาจารตามกฎหมายอาญามาตรา 276 นั้น แม้หญิงผู้เสียหายจะมิได้เป็นภรรยาจำเลยตามกำหมาย แต่ถ้าจำเลยเข้าใจโดยสุจริตว่าเป็นสามีหญิงและได้ฉุดคร่าไปเพื่ออยู่กินด้วยกันตามเดิม ดังนี้ เรียกว่าจำเลยไม่มีเจตนาในทางอาญา หรืออีกนัยหนึ่งคือการบังอาจตามมาตรา 276 จำเลยยังไม่มีผิดตามมาตรานี้ ความผิดฐานฉุดคร่าอนาจารตามกฎหมายอาญามาตรา 276 ปัญหาว่าจำเลยมีเจตนาในทางอาญาหรือได้บังอาจหรือไม่นั้น ตกหน้าที่โจทก์นำสืบ
ฎีกาว่าศาลล่างไม่ตีความตามข้อเท็จจริง ปรับรูปกฎหมายโดยเคร่งครัดและว่าศาลล่างไม่เพ่งเล็งการกระทำของจำเลยว่ามีเจตนาหรือไม่นั้นเป็นฎีกาในข้อกฎหมาย

คำรับของจำเลยต่อพะยานของจำเลยเองเมื่อพะยานมาเบิกความต่อศาลแม้จะถือว่า เป็นพะยานบอกเล่า ก็รับฟังได้