คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 221

ไนคดีทำไห้คนตายโดยประมาทนั้น การกะทำของจำเลยได่กะทำอย่างไร เปนปัญหาข้อเท็ดจิง แต่การกะทำนั้นจะเปนการกะทำโดยประมาทหรือไม่เปนปัญหาข้อกดหมาย
จำเลยทำไร่ไว้ไนป่าล้อมรั้วด้วยเอาหนามและกิ่งไผ่ละไว้ 3 ด้าน เว้นช่องว่างเปนรูกว้าง 1 สอก สูง 1 สอกคืบ พอสุกรป่าลอดได้ อีกด้านไม่มีรั้วเพราะมีลำห้วย จำเลยทำจั่นห้าวดักสัตว์ป่าทิ้งไว้ที่ช่องดังกล่าว ผู้ตายไปถางไช่ติดต่อกับไร่ของจำเลยตอนเรกเมื่อถางแล้วกลับที่ทักโดยทางที่มา แต่วันเกิดเหตุไม่กลับทางเดิม ได้ลอดคลานไปทางช่องที่จำเลยทำจั่นดักไว้ เลยถูกจั่นห้าวตาย ดังนี้ไม่ผิดถานค่าคนตายโดยประมาท
แม้จำเลยไห้การรับสารภาพตามฟ้องดจท แต่หากปรากตว่า จำเลยมิได้กะทำผิดดังฟ้อง สาลก็พิพากสาไม่ลงโทสจำเลยได้.

ในคดีทำให้คนตายโดยประมาทนั้น การกระทำของจำเลยได้กระทำอย่างไร เป็นปัญหาข้อเท็จจริง แต่การกระทำนั้นจะเป็นการกระทำโดยประมาทหรือไม่ เป็นปัญหาข้อกฎหมาย
จำเลยทำไร่ไว้ในป่าล้อมรั้วด้วยเอาหนามและกิ่งไผ่สะไว้ 3 ด้าน เว้นช่องว่างเป็นรูกว้าง 1 ศอก สูง 1 ศอกคืบ พอสุกรป่าลอดได้ อีกด้านไม่มีรั้วเพราะมีลำห้วย จำเลยทำจั่นห้าวดักสัตว์ป่าทิ้งไว้ที่ช่องดังกล่าว ผู้ตายไปถางไร่ติดต่อกับไร่ของจำเลยตอนแรกเมื่อถางแล้วกลับที่พักโดยทางที่มาแต่วันเกิดเหตุไม่กลับทางเดิม ได้ลอดคลานไปทางช่องที่จำเลยทำจั่นดักไว้เลยถูกจั่นห้าวตายดังนี้ไม่ผิดฐานฆ่าคนตายโดยประมาท
แม้จำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้องโจทก์ แต่หากปรากฏว่า จำเลยมิได้กระทำผิดดังฟ้อง ศาลก็พิพากษาไม่ลงโทษจำเลยได้

คดีที่ต้องห้ามดีกาไนข้อเท็ดจิงนั้น พิพากสาอนุญาตไห้ดีกาโดยเห็นว่าเปน+สำคันไนเรื่องดุลพินิจกำหนดโทสได้

คดีที่ต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงนั้น ผู้พิพากษาอนุญาตให้ฎีกาโดยเห็นว่าเป็นปัญหาสำคัญในเรื่องดุลพินิจกำหนดโทษได้

หนังสือรับรองฎีกาของอธิบดีกรมอัยการซึ่งยื่นมาพร้อมกับฎีกาย่อมเป็นการรับรองที่ชอบด้วยกฎหมาย

คดีต้องห้ามฎีกา แต่มีผู้พิพากษาศาลอุทธรณ์ทำความเห็นแย้งซึ่งในความเห็นแย้งนั้นไม่มีคำอนุญาตให้ฎีกา ดังนี้ คู่ความจะฎีกาหาได้ไม่

สัญญาทางพระราชไมตรีระวางสยามกับอเมริกา คดีที่จำเลยเป็นคนบังคับอเมริกัน โจทก์ฎีกาได้ฉะเพาะข้อกฎหมาย ในคดีเช่นนี้ผู้พิพากษาจะรับรองให้ฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้

ศาลชั้นต้นและ ศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้จำคุกจำเลย 2 ปี แต่ผู้พิพากษาศาลอุทธรณ์นายหนึ่งทำความเห็นแย้งว่าควยปล่อยจำเลยและในท้ายความเห็นแย้งมีว่าถ้าจำเลยจะฎีกาข้าพเจ้าจะอนุญาตให้ฎีกาตาม ม. 221 แล้ว จำเลย ฎีกาในข้อเท็จจริงได้

คดีที่จะฎีกาได้ในปัญหาข้อเท็จจริงในกรณีที่มีความเห็นแย้งของผู้พิพากษานั้นต้องปรากฎว่าผู้พิพากษาที่ทำความเห็นแย้งนั้นอนุญาตให้ฎีกา จึงจะฎีกาได้

ความเห็นแย้งของผู้พิพากษาที่ทำการพิจารณา แต่มิได้กล่าวว่ามีเหตุอันควรอนุญาตให้ฎีกาได้นั้นไม่เป็นเหตุให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงในคดีที่ต้องห้ามได้