คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
นนทประชา

ความผิดฐานต่อสู้ขัดขวางเจ้าพนักงานตามมาตรา 119 นั้นผู้กระทำผิดต้องกระทำแก่เจ้าพนักงานผู้กระทำการตามหน้าที่อันชอบด้วยกฎหมายดังนี้ เมื่อจำเลยกระทำการต่อสู้หรือขัดขวางแก่พนักงานเทศบาล มิได้กระทำต่อโจทก์(อดีตนายกเทศมนตรี)เป็นส่วนตัว โจทก์จึงไม่ใช่ผู้เสียหาย
คำว่า "มันเที่ยวฟ้องคนทั้งบ้านทั้งเมือง" นั้นหาใช่เป็นคำใส่ความตามมาตรา 282 ไม่

เมื่อในสัญญาจ้างไม่ปรากฏว่าผู้จ้างจะให้สินจ้างแก่ผู้รับจ้างตลอดเวลาที่ทำงานตามมาตรา 575 หรือจะให้เพื่อผลสำเร็จแห่งการที่ผู้รับจ้างตกลงจะทำให้ตามมาตรา 587ดังนี้ก็เป็นเรื่องที่จะสืบประกอบข้อตกลงกันนั้นว่าเป็นเรื่องจ้างแรงงานหรือจ้างทำของ

เมื่อในสัญญาจ้างไม่ปรากฎว่าผู้จ้างจะให้สินจ้างแก่ผู้รับจ้างตลอดเวลาที่ทำงานตามมาตรา 575 หรือจะให้เพื่อผลสำเร็จแห่งการที่ผู้รับตกลงจะทำให้ตามมาตรา 587 ดังนี้ก็เป็นเรื่องที่จะสืบประกอบข้อตกลงกันนั้นว่าเป็นเรื่องจ้างแรงงานหรือจ้างทำของ

เช่าตึกแถวตั้งแต่ พ.ศ.2486 ผู้ให้เช่าฟ้องขับไล่ ศาลยกฟ้อง เมื่อ พ.ศ.2492 เพราะเป็นเคหะ ศาลพิพากษาแล้ว 4 วัน ผู้เช่าทำสัญญาเช่าใหม่มีข้อความเพิ่มขึ้นว่า เช่าเพื่อค้าขายยามีกำหนด 2 เดือน พฤติการณ์เปลี่ยนแปลงไปจากที่เช่าอยู่เดิม จนเห็นได้ว่าได้ทำสัญญาเช่าใหม่เพื่อการค้าไม่เป็นเคหะ ผู้ให้เช่าฟ้องขับไล่เมื่อครบสัญญา 2 เดือน แล้วได้

ทำร้ายกันในขณะทำการวิวาทยังไม่ขาดตอน ต้องถือว่าเป็นการกระทำต่อเนื่องกัน กรณีย์วิวาทกัน ผู้ที่วิวาทกันไม่ใช่ผู้เสียหาย จึงเป็นโจทก์ฟ้องไม่ได้
ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญา ม.244,60, ให้จำคุก 10 ปี ลดตามมาตรา 59 เสีย 1 ใน 3 คงจำคุก 6 ปี 8 เดือน เมื่อศาลอุทธรณ์ฟังว่าจำเลยทำผิดโดยถูกยั่วโทษะ จึงแก้ให้ลดโทษตามม.55 กึ่งหนึ่ง เช่นนี้เป็นการแก้มาก คู่ความย่อมฎีกา เช่นนี้เป็นการแก้มาก คู่ความย่อมฎีกาในข้อเท็จจริงได้
คดีที่ศาลพิจารณารวมกัน มีอุทธรณ์ขึ้นมาฉะเพาะคดีเดี่ยว คู่ความในคดีที่ไม่ได้อุทธรณ์จะมาฎีกาในชั้นฎีกาไม่ได้ เพราะคดีนั้นถึ่งที่สุดแล้ว
คดีที่มีการพิจารณารวมกัน ศาลลงโทษบทหนักตามฟ้องคดีหนึ่งมีอุทธรณ์ฎีกาขึ้นมาฉะเพาะคดีทีศาลลงโทษบทหนักนี้ คดีที่ไม่มีอุทธรณ์ฎีกาก็เป็นอันยุติ เมื่อศาลเห็นว่าจำเลยไม่มีความผิดในคดีที่ฎีกาขึ้นมา ศาลก็พิพากษายกฟ้อง ปล่อยจำเลยไป

ทำร้ายกันในขณะทำการวิวาทยังไม่ขาดตอน ต้องถือว่าเป็นการกระทำต่อเนื่องกัน กรณีวิวาทกันผู้ที่วิวาทกันไม่ใช่ผู้เสียหาย จึงเป็นโจทก์ฟ้องไม่ได้
ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกจำเลยตาม กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249,60 ให้จำคุก 10 ปี ลดตามมาตรา 59 เสีย 1 ใน3 คงจำคุก 6 ปี 8 เดือน เมื่อศาลอุทธรณ์ฟังว่าจำเลยทำผิดโดยถูกยั่วโทสะ จึงแก้ให้ลดโทษตามมาตรา 55 กึ่งหนึ่ง เช่นนี้เป็นการแก้มาก คู่ความย่อมฎีกาในข้อเท็จจริงได้
คดีที่ศาลพิจารณารวมกัน มีอุทธรณ์ขึ้นมาเฉพาะคดีเดียวคู่ความในคดีที่ไม่ได้อุทธรณ์ จะมาฎีกาในชั้นฎีกาไม่ได้ เพราะคดีนั้นถึงที่สุดแล้ว
คดีที่มีการพิจารณารวมกันศาลลงโทษบทหนักตามฟ้องคดีหนึ่งมีอุทธรณ์ฎีกาขึ้นมาเฉพาะคดีที่ศาลลงโทษบทหนักนี้คดีที่ไม่มีอุทธรณ์ฎีกาก็เป็นอันยุติ เมื่อศาลเห็นว่าจำเลยไม่มีความผิดในคดีที่ฎีกาขึ้นมา ศาลก็พิพากษายกฟ้องปล่อยจำเลยไป

ผู้ตายพูดว่าจำเลยเข้าหาแม่ยายและเตะจำเลยถูกท้องถึงจุกจำเลยลุกขึ้นได้วิ่งเข้าบ้านไปหยิบมีด และขวานมาทำร้ายผู้ตาย ดังนี้การกระทำของจำเลยเนื่องจากจำเลยบันดาลโทสะเพราะถูกผู้ตายกดขี่ข่มเหงนั่นเอง จำเลยจึงควรได้รับลดโทษฐานบันดาลโทสะ

ผู้ตายพูดว่าจำเลยเข้าหาแม่ยายและเตะจำเลยถูกห้องถึงจุก จำเลยสุกขึ้นได้วิ่งเข้าบ้านไปหยิบมีด และขวานมาทำร้ายผู้ตาย ดังนี้การกระทำของจำเลยเนื่องจากจำเลยบรรดาลโทษะเพราะถูกผู้ตายกดขี่ข่มเหงนั่นเอง จำเลยจึงควรได้รับลดโทษฐานบรรดาลโทษะ

การที่ศาลวางโทษจำคุกจำเลยแต่ให้ยกโทษจำคุกเสียคงปรับสถานเดียวไม่เรียกว่าลงโทษจำคุกจำเลย ดังนี้ จึงยกโทษจำคุกที่เคยรอการลงอาญาไว้มาลงแก่จำเลยไม่ได้ และเมื่อปรากฏว่าจำเลยยังอยู่ในระหว่างรอการลงอาญายังเรียกไม่ได้ว่าพ้นโทษมาแล้ว จึงเพิ่มโทษจำเลยฐานไม่เข็ดหลาบตามมาตรา72 ไม่ได้

การที่ศาลวางโทษจำคุกจำเลยแต่ให้ยกโทษจำคุกเสียคงปรับสถานเดียวไม่เรียกว่าลงโทษจำคุกจำเลยดังนี้ จึงยกโทษจำคุกที่เคยรอการลงอาญาไว้มาลงแก่จำเลยไม่ได้ และเมื่อปรากฎว่าจำเลยยังอยู่ในระหว่างรอการลงอาญายังเรียกไม่ได้ว่าพ้นโทษมาแล้ว จึงเพิ่มโทษจำเลยฐานไม่เข็ดหลาบตามมาตรา 32 ไม่ได้