คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: ป.อ. ม. 72

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 383/2482

การเพิ่มโทษจำเลยเมื่อโจทก์มิได้อ้างบทกฎหมายที่เกี่ยวข้อง ศาลฎีกามีอำนาจแก้ไขเพื่อความสงบเรียบร้อย

+ว่าจำเลยเคยต้องโทษ+แล้วขอให้เพิ่มโทษ แต่โจทก์มิได้อ้างมาตราในหมายในเรื่องขอให้เพิ่ม+นี้ จะเพิ่มโทษมิได้+ศาลฎีกาแก้ไขได้โดยต้องมีฎีกาขึ้นมาเพราะ+ปัญหาเกี่ยวกับความสงบเรียบร้องของประชาชน

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1266/2481

การเพิ่มโทษอาญาซ้ำ: กำหนดเวลา 5 ปีสำหรับความผิดซ้ำ และขอบเขตการใช้มาตรา 74

การเพิ่มโทษตาม ม.74 +ใช้แก่ผู้ต้องโทษซึ่ง+แนกไว้ในมาตรานี้ซ้ำ+เป็น 2 ครั้ง แล้วมากระทำผิดอย่างเดียวกันอีกภายใน 5 ปีโดยโทษครั้งที่ 1 และ 2 มิได้กำหนดว่าต้องอยู่ภายใน 5 ปี กำหนด+ ปีใช้ฉะเพาะโทษครั้งที่ 2 และ 3 เท่านั้น (ดูฉะบับภาษาอังกฤษและฉะบับเทียบโค้ตอาญาของกรมหลวงราชบุรี)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1134/2481

จำเลยถูกตัดสินจำคุกตามมาตรา 256 กฎหมายอาญา และศาลฎีกาคงโทษตามเดิม

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ พิพากษาต้องกันให้ลงโทษจำคุกจำเลย 4 ปี เพิ่มโทษอีก 1 ใน 3 รวมโทษ5ปี 4 เดือนดังนี้ จำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1116/2481

โทษกักกัน: โทษอาญาเฉพาะ ไม่ใช่การเพิ่มโทษ และโจทก์มีสิทธิฟ้องได้โดยตรง

โทษกักกันเป็นโทษอาญา+านหนึ่งและเป็นโทษ+ความผิดโดยเอกเทศโจทก์จะฟ้องจำเลยเป็นสำนวนปลีกขึ้นมาโดยลำพังขอให้ลงโทษกักกันสถานเดียวก็ได้ การจะลงโทษกักกันแก่จำเลยหรือไม่อยู่ในดุลยพินิจของศาล ศาลอาจไม่ลงโทษกักกันแก่จำเลยซึ่งเคยกระทำผิด (อันเป็นเหตุร้าย) 2 ครั้งมาแล้วก็ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 676/2481

การลงโทษกักกันผู้กระทำผิดซ้ำฐานลักทรัพย์ โดยพิจารณาจากประวัติโทษก่อนและหลังใช้ พ.ร.บ.กักกัน

จำเลยเคยต้องคำพิพากษาให้ลงโทษฐานลักทรัพย์มาแล้ว 2 คราวมากระทำความผิดฐานลักทรัพย์ขึ้นอีกดังนี้ ต้องถือว่าจำเลยมีสันดานเป็นผู้ร้าย ลงโทษกักกันแก่จำเลยได้
ความผิดในครั้งก่อนแม้จะเกิดขึ้นและพ้นโทษไปก่อนใช้พ.ร.บ.กักกันฯลฯก็ต้องถือว่าเป็นผู้เคยได้รับโทษจำคุกตามคำพิพากษาตาม ม.8 แล้ว
ระยะเวลาระหว่างโทษครั้งแรกกับโทษครั้งหลังจะห่างกันช้านานเท่าใดก็ลงโทษกักกันได้ ไม่เหมือนการเพิ่มโทษไม่เข็ดหลาบ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 668/2481

การรับสารภาพในชั้นศาล: ขอบเขตการยอมรับผิด

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดขอให้ลงโทษและขอให้เพิ่มโทษฐานไม่เข็ดหลาบมาด้วยศาลชั้นต้นจดคำให้การจำเลย+ ๆ มาว่ารับสารภาพดังนี้ ต้องแปลแต่เพียงว่าจำเลยรับในข้อหาแห่งมูลฟ้องเท่านั้นไม่กินความถึงข้อที่ขอให้เพิ่มโทษด้วย
อ้างฎีกาที่ 468/2479

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 358/2481

ความผิดฐานกรรโชก, ทำให้เสื่อมเสียอิสระภาพ, และหลบหนีที่คุมขัง: การพิจารณาความผิดซ้อนและขอบเขตการลงโทษ

กรณีที่ถือว่าฟ้องระบุเป็นความผิดฐานกรรโชก และฐานทำให้เสื่อมสเียอิศรภาพศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ส่งตัวจำเลยไปกักกันมีกำหนด 7 ปี จำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 233/2481

คำสั่งแยกฟ้องคดีกักกันเป็นอีกสำนวน และการอุทธรณ์คำสั่งระหว่างพิจารณาหลังศาลพิพากษาคดีหลัก

โจทก์ฟ้องจำเลยขอให้ลงโทษฐานชิงทรัพย์และขอให้กักกัน ศาลมีคำสั่งให้ยกฟ้องโทษฐานกักกันเป็นอีกคดีหนึ่งต่างหาก แล้วพิพากษาลงโทษจำเลยฐานชิงทรัพย์นั้นดังนี้ ถือว่าคำสั่งของศาลเป็นคำสั่งระหว่างพิจารณา เมื่อโจทก์มิได้อุทธรณ์คำพิพากษาจะอุทธรณ์ฉะเพาะคำสั่งของศาลที่ให้แยกฟ้องมิได้ต้องห้ามตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.196

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 175/2481

สิทธิฎีกาในข้อเท็จจริงเมื่อโทษจำคุกรวมเกิน 5 ปี

คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ลงโทษจำคุกจำเลย 4 ปี เพิ่มโทษอีก 1 ใน 3 เป็นโทษ 5 ปี 3 เดือนนั้นจำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 908/2480

การเพิ่มโทษจำเลยในคดียาเสพติด: กฎหมายพิเศษคุ้มครอง ไม่นำบทหนักจากกฎหมายอาญามาใช้

พรบยาเสพย์ติดให้โทษ พ.ศ.2465 ม.23(ข) , 26 จำเลยเคยถูกลงโทษฐานมียาเสพติดให้โทษครั้งหนึ่งแล้วมากระทำผิดเช่นนั้นอีกภายใน 5 ปีต้องลงโทษจำเลยตาม ม.26 แห่ง พรบยาเสพติดให้โทษ ซึ่งเป็นบทกฎหมายพิเศษ จะนำ ม.72 แห่งกฎหมายอาญามาใช้เพิ่มโทษจำเลยมิได้และในกรณีเช่นนี้ไม่ใช่เป็นเรื่องกระทำผิดกฎหมายหลายบทตาม ม.70 แห่งกฎหมายอาญา

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย ป.อ. ม. 72

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 72