คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
ธรรมบัณฑิต

เงินราคาของที่ผู้ซื้อวางไว้แก่ผู้ขาย ซึ่งผู้ขายจะต้องคืนแก่ผู้ซื้อได้กลายเป็นพันธบัตรออมทรัพย์ไป ภายหลังทั้งสองฝ่ายต่างทำสัญญากันให้รับผิดชอบคนละครึ่งและผู้ขายได้ชำระให้ผู้ซื้อไปครึ่งหนึ่งแล้ว ส่วนทรัพย์ที่ซื้อขายตกลงกันให้ผู้ซื้อบอกขาย ขายได้กำไรเท่าใด แบ่งกันคนละครึ่งต่อมาของที่ขายก็ถูกไฟไหม้สูญหายไป ดังนี้ผู้ซื้อจะมาเรียกร้องให้ผู้ขายคืนเงินอีกครึ่งหนึ่งที่วางไว้ไม่ได้เพราะความตกลงกันเด็ดขาดไปแล้ว

จำเลยได้กระทำผิดและศาลได้เรียกประกันทัณฑ์บนจากผู้ปกครองจำเลย ต่อมาจำเลยได้กระทำความผิดขึ้นอีกภายในกำหนดทัณฑ์บนนั้น ศาลจะเพิ่มโทษฐานไม่เข็ดหลาบแก่จำเลยในคดีครั้งหลังไม่ได้ เพราะการที่ศาลเรียกประกันทัณฑ์บนจากผู้ปกครองของจำเลยในคดีก่อน หาใช่เป็นการลงโทษจำเลยไม่ ส่วนการที่ขอให้ปรับผู้ปกครองฐานผิดสัญญาทัณฑ์บนนั้นก็เป็นเรื่องที่โจทก์ควรขอในคคีก่อน

จำเลยได้กระทำผิด และศาลได้เรียกประกันทัณฑ์บลจากผู้ปกครองจำเลย ต่อมาจำเลยได้กระทำความผิดขึ้นอีกภายในกำหนดทัณฑ์บลนั้น ศาลจะเพิ่มโทษฐานไม่เข็ดหลาบแก่จำเลยในคดีครั้งหลังไม่ได้ เพราะการที่ศาลเรียกประกันทัณฑ์บลจากผู้ปกครองของจำเลยในคดีก่อน หาใช่เป็นการลงโทษจำเลยไม่ ส่วนการที่ขอให้ปรับผู้ปกครองฐานผิดสัญญาทัณฑ์บลนั้นก็เป็นเรื่องที่โจทก์ควรขอในคดีก่อน.

คำพะยานร่วมที่คู่ความให้ถือเป็นข้อแพ้ชนะ พะยานเบิกความว่า โจทก์กู้เงินจำเลย มอบที่นาเป็นประกันให้จำเลยเสียภาษีที่ดินใส่ชื่อ จำเลยเป็นเจ้าของทุกปี ดังนี้แสดงว่า เป็นเรื่องมอบที่ดินให้ทำกินต่างดอกเบี้ย ไม่ใช่มอบให้จำเลยเป็นเจ้าของ.

คำพยานร่วมที่คู่ความให้ถือเป็นข้อแพ้ชนะ พยานเบิกความว่า โจทก์กู้เงินจำเลย มอบที่นาเป็นประกันให้จำเลยเสียภาษีที่ดินใส่ชื่อจำเลยเป็นเจ้าของทุกปี ดังนี้แสดงว่า เป็นเรื่องมอบที่ดินให้ทำกินต่างดอกเบี้ย ไม่ใช่มอบให้จำเลยเป็นเจ้าของ

ทรัพย์ที่ยึดไว้ก่อนคำพิพากษา ซึ่งคู่ความได้รับอนุญาตจากศาลเอาไปจำหน่ายแล้วนำเงินมาวางศาล ให้เรียกค่าธรรมเนียมชั้นบังคับคดี ร้อยละ 3 1/2 ตามตาราง 5 หมายเลข 2.

ทรัพย์ที่ยึดไว้ก่อนคำพิพากษาซึ่งคู่ความได้รับอนุญาตจากศาลเอาไปจำหน่ายแล้วนำเงินมาวางศาล ให้เรียกค่าธรรมเนียมชั้นบังคับคดี ร้อยละ 3.5 ตามตาราง 5หมายเลข2

พนักงานอัยยการผู้ได้รับแต่งตั้งโดยชอบแล้วมีอำนาจลงชื่อเป็นโจทก์ในฟ้องในฐานพนักงานอัยยการได้ แม้ผู้ลงชื่อจะต่างคนกับที่วงเล็บไว้ที่หน้าฟ้องก็ไม่สำคัญ
ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันทำร้ายร่างกาย ไม่จำต้องระบุว่าจำเลยคนใดใช้อาวุธอย่างไร ทำร้ายแผลไหน

ใช้ปืนยิงจากรั้วบ้านไปถูกผู้เสียหาย ซึ่งอยู่ในบริเวณรั้วบ้านที่ใต้ตาตุ่ม กระสุนตุงหลังเท้า โดยมีสาเหตุโกรธเคืองกันมาก่อน ถือว่ามีเจตนาจะฆ่าผู้เสียหายให้ถึงแก่ความตาย.

ตามฟ้องและสำเนาประกาศคณะกรมการจังหวัดท้ายฟ้อง ไม่ปรากฎว่าคณะกรรมการควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภคฯ ได้ออกประกาศควบคุมเกลือ เพียงแต่อ้างชื่อประกาศของคณะกรรมการควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯ (ฉะบับที่ 6) พ.ศ. 2488 เท่านั้น ไม่เป็นการแสดงว่าคณะกรรมการควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯ ได้ควบคุมเกลือ จึงลงโทษจำเลยไม่ได้.