คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
ธรรมบัณฑิต

ความผิดฐานยักยอกตามมาตรา 319(3) ต้องเป็นการกระทำในกิจการเกี่ยวแก่ความไว้วางใจของสาธารณะชน.
เช่าจักรยานไปขับขี่รับจ้างแล้วยักยอกเสีย เป็นผิดตามมาตรา 314 ไม่ใช่มาตรา 319.

จำเลยในคดีใช้เครื่องมือทำการประมงโดยไม่มีอาชญาบัตร์ ต้องรับผิดชอบในค่าปรับและเงินบำเหน็จนำจับร่วมกัน.

ตามเงื่อนไขหลังใบอนุญาตให้เล่นไพ่เผที่ว่าห้ามมิให้ใช้ไพ่อื่นนอกจากไพ่ป๊อก ซึ่งมีจำนวน 52 ใบนั้น เป็นการระบุชนิดไพ่เท่านั้น มิได้ห้ามถึงการชักไพ่ออกด้วย
เหตุในลักษณะคดี ศาลพิพากษายกฟ้องตลอดไปถึงจำเลยอื่นที่มิได้ฎีกาด้วย.

โจทก์บรรยายฟ้องว่า จำเลยกับพวกมีศาสตราวุธครบมือทุกคน กลุ้มรุมกันใช้ไม้ตีและหอกแทงผู้ตาย ถึงแก่ความตาย เข้าใจได้ว่าจำเลยกับพวกร่วมมือกันทำร้ายผู้ตาย โจทก์ไม่จำต้องอ้าง ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา 63.

การทำลายสักขีพะยานเพื่อช่วยตัวเอง ไม่ได้ช่วยผู้อื่น ไม่เป็นความผิดตามมาตรา 154.

ขนย้ายข้าวภายในเขตต์จังหวัดเดียวกัน ไม่ผิดมาตรา 10,13 และประกาศคณะกรรมการ ฯ
(อ้างฎีกาที่ 637/2492)

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยจากที่ดินของโจทก์และสิ่งปลูกสร้างบนที่ดิน จำเลยต่อสู้ว่าโจทก์ให้บริษัทมิตซุย ฯ ซึ่งเป็นชนชาติญี่ปุ่นเช่าที่ดินปลูกโกดัง โดยมีสัญญาว่าสิ่งปลูกสร้างนี้เป็นของบริษัทมิตซุย ฯ บริษัทรื้อถอนไปได้ และเมื่อประเทศญี่ปุ่นแพ้สงคราม สิ่งปลูกสร้างนี้ตกอยู่ในความครอบครองดูแลของ ก.ท.ส. โดยอำนาจแห่ง พ.ร.บ.ว่าด้วยการกักคุมตัวและควบคุมจัดการ ฯลฯ และจำเลยรับว่า ต่อมาสหประชาชาติได้ขายเลหลังโกดังหมายเลข 1,2,8,9 บนที่ดินพิพาทโดยโจทก์เป็นผู้ประมูลซื้อได้ แต่จำเลยยังเถียงว่าสหประชาชาติไม่มีอำนาจขายดังนี้ ถ้าหากเป็นจริงดังข้อเถียงของจำเลย โจทก์ก็ไม่ใช่เจ้าของโกดัง จำเลยก็ไม่ต้องรับผิดฐานละเมิดในการใช้โกดังนั้นต่อโจทก์
ฉะนั้นการที่ศาลล่างชี้ขาดปัญหาเบื้องต้นตามมาตรา 24 ประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง ว่าโกดังหมายเลข 1,2,8,9 เป็นของโจทก์จึงไม่ชอบ
ส่วนปัญหาเกี่ยวกับที่ดินนั้น จำเลยไม่ได้แสดงว่ามีสิทธอย่างไร การห้ามจำเลยไม่ให้ใช้ที่ดินจึงเป็นการชอบแล้ว
ศาลฎีกามีอำนาจพิพากษาแก้คำพิพากษาศาลล่างโดยให้ยกคำชี้ขาดบางข้อเสียแล้ว ให้ดำเนินการพิจารณาใหม่ ส่วนนอกนั้นยืนตามได้.

ผู้เสียหายได้ไปลวนลามภรรยาจำเลย จำเลยจึงตามมาทำร้ายผู้เสียหาย ดังนี้ ฟังได้ว่าจำเลยได้กระทำไปโดยบรรดาลโทษะ ควรลดโทษให้จำเลยตามมาตรา 55 ก.ม.ลักษณะอาญา.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดกฎหมายหลายบทหลายกะทง ขอให้ลงโทษตามมาตรา 116,119,120,154, 338(3) จำเลยรับสารภาพ ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามมาตรา 116,119,120, 338(3) แต่ให้ลงโทษตามบทหนักตามมาตรา 120 ส่วนข้อหาตามมาตรา 154 เห็นว่าการกระทำของจำเลยตามที่โจทก์บรรยายมาในฟ้อง ยังไม่เป็นผิดตามมาตรา 154 จึงให้ยก โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าแม้จำเลยจะมีผิดตามมาตรา 154 ด้วยก็ดี ก็เป็นความผิดหลายบท ศาลล่างลงโทษจำเลยตามมาตรา 120 อันเป็นบทหนักแล้ว ไม่จำต้องพิเคราะห์ถึงความผิดตามมาตรา 154 อีก.

ฟ้องโจทก์กล่าวว่า โจทก์ได้รับความลำบากเสียหาย โดยต้องเสียค่าเช่าในการที่ต้องเร่ร่อนเที่ยวเช่าเขาอยู่ จึงขอค่าเสียหายนั้น แม้จะไม่ปรากฎว่าโจทก์ได้เช่าเขาอยู่ แต่การที่ศาลคำนวณเป็นค่าสินไหมทดแทนให้จำเลยใช้ ก็สมควรแล้ว มิใช่เป็นเรื่องนอกประเด็นนอกฟ้องแต่อย่างใด.