คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
ทิพปัญญา อ. บุปผเวส

ขายสุราที่ประกอบขึ้นในต่างประเทศโดยมิได้รับอนุญาตเป็นผิดตามมาตรา 8 แห่งพ.ร.บ.ภาษีชั้นในแก้ไข ปี 2476. รับซื้อสุราไว้ในครอบครองจากผู้ที่ไม่ได้รับอนุญาตขายสุราเป็นผิดตามมาตรา 8 วรรค 2.

ขายสุราที่ประกอบขึ้นไนต่างประเทสโดยมิได้รับอนุญาตเปนผิดตามมาตรา 8 แห่ง พ.ร.บ.พาสีชั้นไนแก้ไข ปี 2476 . รับซื้อสุราไว้ไนครอบครองจากผู้ที่ไม่ได้รับอนุญาตขายสุราเปนผิดตามมาตรา 8 วัด 2

บิดาจำเลยตายโจทจำเลยได้ตกลงแปลหนี้ไหม่คือ แปลงหนี้ที่บิดาจำเลยเปนหนี้สามีโจทมาเปนสัญญาที่จำเลยจะขายที่ดินไห้จำเลย แต่พายหลังจำเลยได้บอกล้างโมคียะกัมเพราะไนขนะจำเลยทำสัญญาเปนผู้เยาว์เช่นนี้ ถือไม่ได้ว่าเปนการรับสภาพหนี้เดิมหรือไห้สัตยาบันอันจะทำไห้อายุความมรดกสดุดหยุดลง.

บิดาจำเลยตาย. โจทก์จำเลยได้ตกลงแปลงหนี้ใหม่. คือแปลงหนี้ที่บิดาจำเลยเป็นหนี้สามีโจทก์มาเป็นสัญญาที่จำเลยจะขายที่ดินให้โจทก์. แต่ภายหลังจำเลยได้บอกล้างโมฆียะกรรมเพราะในขณะจำเลยทำสัญญาเป็นผู้เยาว์. เช่นนี้ ถือไม่ได้ว่าเป็นการรับสภาพหนี้เดิมหรือให้สัตยาบันอันจะทำให้อายุความมรดกสะดุดหยุดลง.

จำเลยแจ้งเท็จต่อเจ้าพนักงานแผนกยานพาหนะ เพื่อขออนุญาตขับขี่รถยนต์โดยว่าตนเป็นสัญชาติจีน ซึ่งความจริงเป็นคนสัญชาติไทย เป็นผิดเพียงตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 118.เพราะใบอนุญาตขับขี่เป็นแต่แสดงว่าได้รับอนุญาตให้ขับขี่ไม่ใช่เป็นหลักฐานแสดงว่าเป็นคนต่างด้าว. ในเรื่องแจ้งความเท็จเมื่อจำเลยรับในข้ออาจเกิดความเสียหาย.เมื่อไม่มีข้อใดแสดงให้เห็นว่านอกเหนือความจริงในท้องสำนวนก็ย่อมฟังได้. ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 29/2485.

จำเลยแจ้งเท็ดต่อเจ้าพนักงานแผนกยานพาหนะเพื่อขออนุญาตขับขี่รถยนตร์โดยว่าตนเปนสัญชาติจีน ซึ่งความจิงเปนคนสัญชาติไทย เปนผิดเพียงตามกดหมายอาญา ม.118 เพราะไบอนุญาตขับขี่เปนแต่สแดงว่าได้รับอนุญาตไห้ขับขี่ ไม่ไช่เปนหลักถานสแดงว่าเปนคนต่างด้าว , ไนเรื่องแจ้งความเท็ดเมื่อจำเลยรับไนข้ออาดเกิดความเสียหาย เมื่อไม่มีข้อไดสแดงไห้เห็นว่านอกเหนือความจิงไนท้องสำนวนก็ย่อมฟังได้.

ฟ้องโจทก์กล่าวว่าจำเลยมีกระบือซึ่งไม่มีตั๋วรูปพรรณไว้ในครอบครองโดยแสดงให้เห็นความบริสุทธิ์ไม่ได้ว่าตนเป็นเจ้าของหรือได้มาโดยสุจริต. โดยโจทก์มิได้บรรยายถึงขนาดหรือลักษณะของกระบืออันเป็นองค์สำคัญที่จะเป็นความผิดตามมาตรา 21. ย่อมเป็นฟ้องที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายอันจะพึงรับไว้พิจารณา.

แม้ดีกาโจทจะลงชื่อบันดาสักดิ์ ก็ไม่ทำไห้ดีกาของโจทเสียไป

แม้ฎีกาโจทก์จะลงชื่อบรรดาศักดิ์ ก็ไม่ทำให้ฎีกาของโจทก์เสียไป.

ฟ้องโจทหาว่าจำเลยลักเมื่อระหว่างพระอาทิจตกวันที่ 2 ถึงพระอาทิจขึ้นวันที่ 3 แต่ทางพิจารนาได้ความว่าเหตุเกิดระหว่างพระอาทิจตกวัน 3 ถึงพระอาทิจขึ้นวันที่ 4 สาลต้องยกฟ้อง เพราะโจทฟ้องผิดวัน , โจทฟ้องผิดวันแม้จำเลยไห้การรับสารภาพ สาลก็ต้องยกฟ้อง